Inleiding
Momenteel is het onderwerp kindbruiden erg actueel door het grote aantal vluchtelingen dat naar
Europa komt. Onder deze groep vluchtelingen bevindt zich ook een aantal kindbruiden. Doordat er in de media heel veel aandacht voor het onderwerp kindbruiden is , ben ik geïnteresseerd en
geïnspireerd geraakt om dit onderwerp verder uit te diepen in mijn essay.
Door de oorlog in Syrië, besluiten veel Syrische mensen op de vlucht te slaan in de hoop op een
betere toekomst in een veilig land. Veelal vertrekt de echtgenoot eerder uit het land van herkomst
om een veilige plek te vinden. Als een echtgenoot veilig is aangekomen, reizen de vrouwen hen later
achterna in het kader van gezinshereniging. Een aantal van deze echtgenotes is jonger dan 18
jaar. Dit maakt dat er in de westerse landen in een verhitte discussie op gang komt, terwijl het in de
oosterse landen een normale gang van zaken is. Deze discussie is aan de orde van de dag, omdat het
aantal jonge bruiden dat in Nederland asiel aanvraagt, oploopt met gemiddeld drie per week (Trouw, 2015). De politiek heeft ingestemd met een wetsvoorstel om het trouwen van minderjarigen
strafbaar te stellen. Het stelt kindbruiden niet meer in de mogelijkheid om asiel aan te vragen als
echtgenote van een meerderjarige achtgenoot. Deze wet werd op zes oktober 2015 met een
hamerstuk afgedaan. De wet zorgt ervoor dat beide echtgenoten meerderjarig moeten zijn om een
huwelijk te mogen sluiten. Ook het aanvragen van erkenning van een huwelijk kan pas worden gegeven als beide echtgenoten de leeftijd van achttien jaar hebben bereikt (Volksgezondheid, 2015).
Aan de hand van de volgende stelling zal dit essay geschreven gaan worden:
“Nederland zou asiel moeten verlenen aan kindbruiden”.
Wie zijn kindbruiden?
Onder het fenomeen kinderbruiden wordt in Nederland verstaan: gehuwde meisjes jonger dan
achttien jaar. De huwelijksgerechtigde leeftijd voor vrouwen in Syrië is zestien jaar. Het komt echter
voor dat meisjes jonger dan dertien jaar in het huwelijk verbonden worden door een religieus leider.
Dit huwelijk wordt wettelijk geregistreerd als, het meisje achttien jaar is. Het huwelijk dat door de
religieuze leiders wordt gesloten maakt het al wel mogelijk om samen te wonen en om kinderen te
krijgen (Trouw, 2015).
Huwelijk gezien vanuit de Islam
De islam beschouwd het huwelijk als een instituut dat een grote invloed heeft op de maatschappij.
In het huwelijk is het belangrijk om een familie te hebben en de familie is belangrijk voor de hele
maatschappij. Binnen de islam is het huwelijk de enige toegestane vorm van een relatie tussen man en vrouw. Het huwelijk is het basisinstituut met als doel een familie te stichten. De islam nodigt uit tot het aangaan van een huwelijk, omdat het gezin wordt beschermt tegen elke vorm van geweld. Het wil ermee bereiken dat mannen, vrouwen en kinderen zich positief kunnen ontwikkelen. Zonder een huwelijk bestaat er geen familie en zonder een familie is er geen geestelijk en menswaardig leven voor kinderen en volwassenen mogelijk. De gezondste manier van leven is het stichten van een
gezinsleven volgens de islam.
In veel huwelijken die worden gesloten binnen de islam ontstaat de liefde voor elkaar pas later. Dit
staat lijnrecht tegenover de Westerse opvattingen waarin er eerst liefde ontstaat tussen twee
mensen voordat er getrouwd wordt. Geduld, trouw en opoffering zijn eigenschappen die in de loop van het huwelijk ontwikkeld worden binnen de islam.
Er is geen plek voor ‘vrije’ liefde, omdat deze is gebaseerd op egoïsme en niet op de gehoorzaamheid van Allah. Gehoorzaamheid binnen een islamitisch huwelijk is gebaseerd op opoffering, met als doel eeuwigdurend geluk te verwerven. Binnen de islam is het voor man toegestaan om met een niet-moslim vrouw te trouwen, omdat hij binnen de familie de leider is. De vrouw daarentegen mag niet trouwen met een man van een ander geloof, omdat zij zich dan kan laten verleiden om een niet-moslim te worden. De positie van de islamitische man is in het Midden-Oosten net zo belangrijk als de gelijkheid tussen man en vrouw in Nederland.
Het huwelijk binnen de islam kan alleen worden aangegaan als beide partijen instemmen met het
huwelijk, vrijwillig of gedwongen. Het is een voorwaarde dat er openbaarheid gegeven moet worden
aan een huwelijk, zodat er een duidelijk onderscheid gemaakt kan worden tussen het huwelijk en
overspel. Bij de huwelijksplechtigheid moeten er getuigen aanwezig zijn en moet er een toespraak in
het openbaar worden gehouden, zodat de rechten en de plichten van zowel de man als de vrouw
duidelijk gemaakt kunnen worden. Tegenwoordig worden veel huwelijken geregistreerd bij gemeentehuizen, maar registratie is niet officieel.
Binnen het islamitische geloof is het belangrijker om een echtgenoot te delen met een andere bruid
dan helemaal geen echtgenoot te hebben. Polygamie wordt in Nederland niet geaccepteerd het zal
worden bestempeld als overspel.
Scheiden is binnen de islam alleen toegestaan als er alles aan is gedaan om de onenigheid tussen
beiden bij te leggen (Islam, 2014) In Nederland is scheiden relatief makkelijk en het aantal scheidingen per jaar loopt nog steeds op (CBS, 2015).
Een islamitisch huwelijk wordt door de Nederlandse staat niet erkend. De Nederlandse staat zal het
huwelijk pas erkennen als er een burgerlijk huwelijk wordt gesloten.
Redenen voor uithuwelijken
Uithuwelijken is een culturele gewoonte of een oude traditie waarbij de man en vrouw elkaar niet
zelf uitkiezen. Vaak zijn het de ouders die vertellen met wie hun dochter trouwt en daarbij wordt in veel gevallen dwang gebruikt. Veelal stemmen de meisjes uiteindelijk met een huwelijk in, omdat ze de eer van de familie niet willen aantasten en omdat ze denken dat ze geen andere keus hebben (life). In het Midden-Oosten zijn duidelijke rolpatronen zichtbaar, meisjes worden geacht te trouwen en jongens gaan naar school om later een baan te vinden. Voor het uithuwelijken van jonge meisjes zijn vele redenen mogelijk waaronder armoedearmoede. De gezinnen zijn vaak groot en door de meisjes uit te huwelijken verlicht dit de financiële last van de ouders. Binnen de islam is het schenken van een bruidsschat een voorwaarde, deze bruidsschat wordt betaald door de familie van de bruid. De waarde van de bruidsschat wordt bepaald door de leeftijd van het meisje. Hoe jonger het meisje hoe minder de bruidsschat kost (UNICEF, 2012). Dit kan voor arme ouders een motivatie zijn om hun dochter al op jonge leeftijd uit te huwelijken. Naast dat de bruidsschat weinig kost, hoeft er een mond minder gevoed te worden. Tevens worden meisjes uitgehuwelijkt om te voorkomen dat ze seksueel worden misbruikt. De man zal voor zijn vrouw zorgen en daarmee wordt de eer in de familie bewaard. De reputatie van een meisje is belangrijk voor de familie. Het is een vicieuze cirkel die verbroken moet worden en dit kan alleen als er voorlichting gegeven wordt. Als families geen voorlichting en inzicht krijgen in hoe het anders kan, zal deze manier van uithuwelijken blijven bestaan.
Trouwen wordt ingezet als voorzorgsmaatregel, want eenmaal getrouwd dan valt het meisje onder de bescherming van haar schoonfamilie. Het gedwongen huwelijk kan traumatisch minder gevolgen
hebben dan gedwongen seks met mannen (Rosa) . Seksueel misbruik zal haar reputatie aantasten en
daarmee ook de eer van de familie. Het is belangrijk dat de eer van de familie wordt bewaard, omdat er in de islam een wij-cultuur heerst. Binnen een wij-cultuur is het collectief belang groter en belangrijker dan de individuele eer. In de wij-cultuur komt schaamte veelvuldig voor. Als een individu de groep ten schande heeft gemaakt zorgt dat ervoor dat de eer in het geding is. De eer kan worden aangetast als een individu de waarden en normen van zijn cultuur niet na leeft. De omgeving bepaalt de waarden en normen waaraan het individu moet voldoen en daarmee wat wel en niet goed is en of het de eer aantast. In de westerse cultuur is het individu belangrijker en het wangedrag van een individu tast alleen het gezin aan en niet de hele familie (Langereis, 2012).
Kindbruiden in de actualiteit
Momenteel zijn er miljoenen Syriërs op de vlucht geslagen vanwege de burgeroorlog die gaande is in
Syrië. Door de oorlog is er geen normaal leven meer mogelijk, armoede is een groot probleem en
werk is nauwelijks voor handen of wordt slecht betaald. De gezinnen afkomstig uit Syrië zijn groot en
om het gezin draaiende te houden, worden jonge dochters uitgehuwelijkt (NRC, 2013). Jonge
Syrische kindbruiden vragen asiel aan in Nederland. Alleen al aan het begin van dit jaar waren het 34
kindbruiden. Er zijn daarnaast nog 22 kindbruiden onderweg om zich bij hun man te voegen die hier
al verblijft (Noord, 2015). Deze stroom kindbruiden zorgt voor de nodig ophef binnen de Nederlandse
cultuur. Het trouwen en seks hebben met kinderen gaat onze verbeeldingskracht te boven. De
mening kan wat voorbarig zijn als er gekeken wordt naar de gehele situatie waar de kindbruiden
vandaan komen.
De regering in Nederland heeft onlangs een wetsverandering doorgevoerd die het trouwen met een
minderjarige niet meer erkent. Bovendien is het strafbaar in Nederland om als meerderjarige seks te
hebben met een minderjarige onder de zestien. Tevens zorgt de nieuwe wet ervoor dat het trouwen
tussen neef en nicht wordt beperkt. Voordat deze wet werd aangenomen kon er bij de rechter
gevraagd worden om een secundaire toetsing. Het blijkt uit toetsing van de juridische praktijk dat
alleen huwelijken van echtlieden van 15 jaar en ouder erkenning hebben gekregen. Door het huwelijk niet meer te erkennen kan de situatie voor de kindbruiden in de opvangkampen verslechteren (childeren, 2015). De oude wet stond toe dat het huwelijk met kindbruiden werd geaccepteerd, mits de bruid ouder was dan 15 jaar. De nieuwe wet daarin tegen staat geen enkel huwelijk toe met meisjes jonger dan 18 jaar. Met het instemmen van de nieuwe wet elimineert Nederland het daadwerkelijke probleem van kindbruiden. De nieuwe wet maakt het aanvragen van asiel voor kindbruiden om gezinshereniging te bewerkstellingen niet meer mogelijk en daarmee lijkt het alsof Nederland het probleem alleen wil elimineren. De nieuwe wet biedt geen oplossingen voor de kindbruiden.
Dat cultuur en de tradities uit het Midden Oosten haaks staan op de Westerse wereld komt duidelijk naar voren als men spreekt over het fenomeen kindbruiden. Natuurlijk is Nederland tegen het gedogen van huwelijken met kindbruiden en met deze wet geeft zij een duidelijk signaal af. Het is alleen de vraag of de kindbruiden hier zelf ook mee geholpen zijn.
Om de rechten van een kindbruid voor ogen te houden zijn er meerdere organisaties die zich
hiermee bezig houden zoals, de Kinderombudsman en Unicef.
Visie vanuit verdrag kinderrechten
Kinderombudsmannen
De ombudsman bestaat sinds 1 april 2011 en is verenigd in het Europese netwerk voor Kinderombudsmannen. De ombudsman kan een onafhankelijk onderzoek starten als blijkt dat de kinderrechten niet worden gerespecteerd. Daarnaast zorgt de kinderombudsman ervoor dat het bewustwordingsproces van de kinderrechten bij andere betrokken tot stand komt. Ze onderzoeken en adviseren gevraagd en ongevraagd de overheid. De kinderombudsmannen hebben hun handen ineen geslagen en zijn een Taskforce gestart om erop toe te zien dat de rechten van de kwetsbare, gevluchte kinderen worden gerespecteerd. Deze taskforce bestaat uit 40 Europese Kinderombudsmannen uit 33 landen die het kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties (VN)hebben getekend. De kinderombudsman ziet erop toe dat de rechten van de kinderen tussen de 0 en 18 jaar in Nederland worden nageleefd (kinderombudsman, 2015).
De Verenigde Naties Veiligheidsraad
In het verdrag van de Rechten van het Kind, dat is aangenomen door de Algemene Vergadering op 20 november 1989, staat dat ieder kind recht heeft bescherming. De commissie controleert of de lidstaten van de VN de verplichtingen nakomen. De basisregels van het kinderrechtenverdrag geven aan, dat het verboden is kinderen te discrimineren, het belang van het kind voorop staat, de overheid moet zorgen voor een veilige plek om op te groeien, dat kinderen zich gezond kunnen ontwikkelen en als laatste dat het kind een mening mag geven over beslissingen die het kind aangaan (UNICEF, 1989).
Consequenties voor de kindbruid
Het uithuwelijken van jonge meisjes heeft vele consequenties op alle ontwikkelingsgebieden.
De lichamelijke ontwikkeling van een meisje in de puberteit is enorm en het lichaam bereidt zich
voor op een eventuele zwangerschap. Het lichaam veranderd en de hormonen beginnen een rol te
spelen. Het is in deze ontwikkelingsfase dan ook van groot belang om op te trekken met
leeftijdsgenoten. Leeftijdsgenoten bieden solidariteit, opvang en steun waaraan in de puberteit
behoefte is. In de theorie die ontwikkeling van intimiteit beschrijft, staat dat jongeren in de leeftijd van elf tot veertien jaar opzoek gaan naar een eigen ik. De pubertijd is belangrijk voor identiteitsontwikkeling. De kindbruiden hebben weinig mogelijkheden tot het ontwikkelen van een eigen identiteit, omdat zij zich als gehuwde vrouw moeten gedragen. Zij mogen als gehuwde vrouw geen contact hebben met leeftijdsgenoten. Deze contacten helpen haar te oefenen met rollen die bij volwassenheid horen. Erikson beschrijft dat juist het experimenteren op seksueel gebied bijdraagt aan de identiteitsontwikkeling van een jongere (F.Delfos, 2011). In het Westen is seksualiteit meer losgekoppeld van het huwelijk en is er steeds meer ruimte voor het opdoen van ervaringen op seksueel gebied.
Een gearrangeerd huwelijk maakt het ontwikkelen op eigen tempo niet mogelijk, omdat er keuzes worden gemaakt die geen rekening houden met de ontwikkeling van de kindbruid. Veelal zijn de meisjes te jong om zich te realiseren wat een huwelijk inhoud. Op jonge leeftijd zijn ze
nog niet instaat om de gevolgen van de gemaakte keuzes te overzien. Het meisje is opgevoed om een
goede echtgenote te zijn. Dit is een duidelijk rolpatroon dat het meisje al van jongs af aan
wordt opgedragen. De meisjes krijgen geen kans om zich los te maken van hun familie en blijven
altijd afhankelijk van een volwassene. Dit maakt dat de meisjes niet beter weten en monddood
worden opgevoed. Ze kunnen vaak geen invloed uitoefenen op de dagelijkse gang van zaken als het
gaat om het verlaten van het huis en wanneer er geslachtgemeenschap plaats vindt. In de Westerse cultuur wordt een kind tot ongeveer twaalf jaar met regels opgevoed en krijgt het vanaf twaalf jaar meer vrijheid om hun eigen identiteit te ontwikkelen. Opvallend is dat in het Midden- Oosten meisjes tot ongeveer twaalf jaar veel vrijheid krijgen, daarna komen er steeds meer regels waaraan zij zich moeten houden (Kleijnen, 2010).
Kindbruiden die zijn uitgehuwelijkt zijn vaak al snel seksueel actief of hun lichaam daar wel of niet
klaar voor is. Het wordt gezien als een huwelijkstaak of opoffering die moet worden uitgevoerd.
Seksualiteit wordt niet bespreekbaar gemaakt en door de lage opleiding leert het kind niet wat het
huwelijk inhoud behalve haar eigen ervaringen als zij eenmaal is uitgehuwelijkt. Het is dan niet
verwonderlijk dat de meisjes veelal gedragingen vertonen van seksueel misbruik. De taboe die op
seksualiteit ligt, maakt dat de psychische problematiek kan ontwikkelen zoals onder andere
schuldgevoelens, eenzaamheid, gevoelens van wanhoop en hopeloosheid. Door het seksuele contact
dat zij heeft komt de menstruatie sneller opgang komt. De lichamelijke gevolgen ten aanzien van een
zwangerschap en geboorte zijn hevige bloedingen en infecties. Elk jaar overlijden 50.000 meisjes aan
de gevolgen van hun zwangerschap of aan de bevalling van hun kind. Hoe jonger de bruid hoe groter
de kans op overlijden (hungerproject, 2015).
De meisjes die worden uitgehuwelijkt hebben vaak een lage opleiding, weinig vrijheid en een slechte
gezondheid. De ouders van de kindbruiden zijn veelal zelf ook laagopgeleid en zijn zich niet bewust
dat het ook anders kan. Hun dochters zijn ook vaak laag opgeleid, omdat ze gedwongen worden
eerder te stoppen met school. Het is een vicieuze cirkel van onwetendheid en armoede. Kindbruiden leven vaker geïsoleerd van hun eigen familie en van kinderen van hun eigen leeftijd. Eenmaal getrouwd krijgen zij verantwoordelijkheden waar zij zelf helemaal nog niet klaar voor zijn zoals zorg dragen voor het huishouden en het opvoeden van kinderen. Gezien vanuit het geloof, de cultuur en de traditie wordt er recht gedaan aan de sociale norm die binnen de Syrische gemeenschap belangrijk is. De familie wil het beste voor het kind en zal daarom het meisje uithuwelijken. Doordat zij zich niet verder ontwikkelen zal dit bijdragen aan het voortbestaan van kindhuwelijken. Als kindbruiden naar Nederland komen zal duidelijk moeten zijn dat de integratie van twee kanten moet komen. Waarbij er rekening gehouden dient te worden met factoren die de draaglast van een echtpaar verhogen. Daarbij valt te denken aan onzekerheid over een eventuele verblijfsvergunning, problemen met gezinshereniging, moeilijkheden met de contacten met thuisland, sociaal isolement, cultureel isolement en lichamelijke klachten. Er zal ingezet moeten worden op specifieke hulpverlening waarin oog is voor de cultuur en de tradities waar de kindbruid vandaan komt. Het is een juist een kans voor kindbruiden om naar Nederland te komen.
Kindbruiden in Nederland
Waarom kan Nederland het verschil maken voor kindbruiden? Nederland heeft het kinderrechtenverdrag getekend en daarmee aangegeven dat het de rechten van
het kind respecteert. Nederland zal er niet alles aan kunnen doen om een kindbruid in de gaten te houden, maar wellicht meer dan dat het in Syrië zal gebeuren. De nieuwe wet kan op korte termijn een effectieve werking hebben, waardoor kindbruiden niet meer naar Nederland komen, maar doet geen recht aan het leven van de kindbruid uit Syrië. Er is daarbij niet gekeken naar wat de gevolgen zijn voor de kindbruiden die in Syrië noodgedwongen achter moeten blijven. Zij zijn echter niet geholpen met de wetswijziging in Nederland die het asielaanvragen niet meer mogelijk maakt. Het geeft hun geen kans om op te groeien in een veilig land waar geen oorlog heerst. De nieuwe wet kan op korte termijn een effectieve werking hebben, waardoor kindbruiden niet meer naar Nederland komen, maar doet geen recht aan het leven van de kindbruid uit Syrië. Het is een investering die op kritiek kan rekenen, maar op langer termijn een positieve verandering kan opleveren voor de toekomstige kindbruiden. De kindbruiden zullen in Nederland onderwijs kunnen krijgen en zodoende grip krijgen op hun eigen situatie. Door te investeren in onderwijs en voorlichting zullen de kindbruiden minder afhankelijk zijn. De kindbruiden van nu zijn de nieuwe ouders van de toekomst. Het is belangrijk om daarin te investeren. Nederland kan meewerken aan een verandering hoe klein deze ook is. Dat het in een aantal gevallen jonge meisjes betreft hoeft Nederland niet te accepteren, maar er kan wel per casus worden onderzocht wat de mogelijkheden zijn. Door kindbruiden naar
Nederland te laten komen kan er professionele hulp worden ingezet. Hulp zal in eerste instantie
gericht moeten zijn op het echtpaar en niet alleen op de kindbruid, omdat dat ongewild negatieve
gevoelens op kan roepen bij haar echtgenoot. De professional kan door middel van een uitgebreide intake de draagkracht en draaglast van zowel de kindbruid als dat van de echtgenoot goed in kaart brengen. Om inzichtelijk te krijgen waar ondersteuning en versterking nodig is. Er kan dan onderzocht worden hoe de kindbruid het huwelijk ervaart.
Het is belangrijk om een vertrouwensband op te bouwen met het echtpaar om een opening te creëren. En alert te zijn op sociaal wenselijke antwoorden die de professional op het verkeerde been brengen. Eer is een belangrijke factor in het huwelijk van de kindbruid en haar echtgenoot waar rekening mee gehouden moet worden. Waardering van buitenaf is net zo belangrijk als het nastreven van eer en respect. Het gevoel is belangrijk voor een kindbruid en als gehoorzaamheid en afhankelijkheid hoog is.
Nederland heeft goede mogelijkheden om professionele zorg te bieden waaronder het Nidos instituut.
Nidos instituut
Het Nidos instituut heeft als enige voogdijinstelling veel ervaring met kindbruiden. Bij de oude wet legde de stichting het voogdijverzoek bij de rechter neer en deze beoordeelde of voogdij nodig was of wanneer het een rechtsgeldig huwelijk betrof. Wanneer het een rechtsgeldig huwelijk betrof van een kindbruid jonger dan zestien jaar werd er samen met een voogd naar mogelijkheden gezocht om deze periode te overbruggen (Nidos).
Conclusie
De nieuwe wet zorgt ervoor dat kindbruiden hun echtgenoten niet kunnen nareizen voor
gezinshereniging. De oude wet gaf nog wat meer vrijheid en uit onderzoeken blijkt dat de rechter
nooit huwelijken heeft erkend waarin de kindbruid jonger was dan 15 jaar. De nieuwe wet levert
voor kindbruiden meer problemen op en maakt de situatie moeilijker, omdat zij financieel afhankelijk
blijven van hun echtgenoot. De kindbruiden blijven op dit moment achter in Syrië waar zij op zichzelf
zijn aangewezen en in status achteruit gaan. Door kindbruiden in Nederland op te vangen krijgen zij
een betere toekomst, omdat zij zich kunnen voegen bij hun man. Experimenteren op allerlei gebieden om te komen tot identiteitsontwikkeling. In de puberteit zijn vrienden
belangrijker dan de familie en ouders. Erikson beschrijft in zijn theorie dat experimenteren met seks
belangrijk is om te komen tot identiteitsontwikkeling
Het Nidos kan ondersteuning bieden aan het echtpaar, zodat zij beiden in een veilig land kunnen wonen. In Nederland kan per casus worden gekeken welke ondersteuning de kindbruid nodig heeft. Daarbij is het van belang dat de ondersteuning aansluit op haar behoefte. Als de echtgenoot meerderjarig is kan de kindbruid bescherming krijgen en zich op 18 jarige leeftijd bij haar man voegen. Daarbij moet rekening worden gehouden met eventuele eerwraak. Eerwraak is cultuurgebonden net zoals het uithuwelijken van jonge meisjes. Er zal internationaal op ingezet moeten gaan worden willen de Westerse landen veranderingen zien op het gebied van kindbruiden.
De normen en waarden van de Westerse wereld worden in deze kwestie gelegd op de normen en
waarden van de Midden Oosten. Er mag vanuit gegaan worden dat iedere ouder het beste wil voor
zijn kind binnen de mogelijkheden die ze hebben. Een feit is dat met de nieuwe Nederlandse wet de
kindbruid in het land van herkomst moet achter blijven, zonder dat zij ermee geholpen is. In de ogen
van haar familie leden is zij een getrouwde vrouw en zij zich daarna moeten gedragen. Zij kan geen
contact leggen met leeftijdsgenoten, omdat de persoon waarmee ze dat mag in een andere land zit.
Zij wordt op deze manier in steek gelaten. De vicieuze cirkel van armoede en uithuwelijken kan worden doorbroken, als er voorlichting en informatie gegeven gaat worden binnen de cultuur van de kindbruid en dat zij daarnaast de mogelijkheid krijgt om scholing te volgen. Door scholing wordt het huwelijk uitgesteld en krijgt zij de kans zich positief te ontwikkelen om daarna een relatie aan te gaan met haar echtgenoot. Scholing zorgt ervoor dat meisje mondiger worden en hun rechten kennen en deze duidelijker kenbaar kunnen maken in het huwelijk.
Door het uithuwelijken van jonge meisjes bespreekbaar te maken en voorlichting te geven in Syrië kan de vicieuze cirkel van uithuwelijken en scholing worden doorbroken die binnen de Syrische gemeenschap heerst. Elke kindbruid dat gedwongen moet trouwen is er een te veel.
Daarmee is een kind afhankelijk van de in de samenleving heersende regels en
principes die bepalen wat voor kindermishandeling door gaat en wat niet.
aste your essay in here…