Met een oppervlakte van 8983 km² is Yellow Stone Park het grootste nationaal park van Amerika. Het grootste gedeelte dat in Wyoming ligt bestaat uit bos. Er leven veel verschillende diersoorten in het park, waaronder bizons, herten, coyotes en wolven.
Gemiddeld eens in de 600.000 jaar barst één of meer vulkanen uit in Yellowstone Park. In het park zijn 500 geisers aanwezigs, dat is ongeveer de helft van alle bekende geisers op aarde. Deze geisers verraden dat het gebied een enorme hoeveelheid lava bevat die de hele VS kan bedekken. En laat de laatste uitbarsting nu ruim 640.000 jaar geleden hebben plaatsgevonden. De vulkaan is dus al 40000 jaar over tijd. Dit is niet alleen een grote bedreiging voor de Verenigde Staten, maar een bedreiging voor de hele wereld. De vulkaan is namelijk een supervulkaan.
Bij een gewone vulkaan probeert het magma na bijvoorbeeld een aardverschuiving naar de oppervlakte te komen door een “schoorsteen”, de lava die uit de krater stroomt blijft op de helling van de vulkaan en vormt zo geleidelijk de kegelvorm. Ook wordt er as weggeslingerd door de gassen uit het magma, die in de lucht ontsnappen.
Een supervulkaan is heel anders. Het magma gaat bij een supervulkaan ook omhoog via een schoorsteen, maar wordt onderweg verzameld in een grote kamer die onder de grond.
De magma-kamer gaat langzamerhand steeds voller met vloeibaar heet magma en gassen, daardoor komt er heel veel druk op de kookketel en duwt de kilometers dikke aardlaag omhoog.
Als er door een aardverschuiving een breuk in de aardlaag komt wordt er een slenk gevormd waarlangs opeens explosief heel de inhoud van de kamer naar buiten word gespoten. Bij de supervulkaan in Yellowstone Park is deze inhoud zo groot dat het de hele oppervlakte van de Verenigde Staten kan bedekken.
Na de uitbarsting is er geen kegel meer over, deze is door de enorme druk eraf geblazen. Er is een inzakking in de grond, een depressie, omdat de kamer nu leeg is en het gewicht van de bovenliggende aarde niet kan dragen. Zulke depressie wordt een Caldera genoemd.
In 1973 heeft een geoloog onderzoek gedaan naar het meer in Yellowstone Park en de resultaten vergeleken met die van het onderzoek uit 1923. Uit het onderzoek in 1973 bleek dat bepaalde gedeelte van het park die voorheen droog waren, onder water kwamen te staan. Na een vergelijking met de metingen uit 1923 bleek dat één zijkant van het meer 74 cm naar boven was gestuwd en dat het meer hierdoor was verplaatst en andere delen (die normaal droog waren) onder water zette.
Dit kon mischien een aanwijzing zijn dat er zich die onder de oppervlakte een nieuwe magma-kamer vormde. Daarom gingen de geologen op zoek naar de Caldera die na een uitbarsting als hierboven beschreven gevormd moest zijn. Dit was alleen niet mogelijk voordat de NASA speciale vliegtuigen inzette om foto’s van bovenaf te maken. Toe de foto’s gemaakt waren kwamen ze ook meteen achter de reden waarom ze vanaf de grond nooit een caldera hadden aangetroffen. De ellipsvormige depressie was namelijk 70 kilometer lang en 30 kilometer breed en daarmee bijna zo groot als heel het Yellowstone park!
Er werd een plan opgesteld om het magmasysteem onder het park in kaart te brengen.
Het was voor het eerst dat dit gebeurde. Hetwerd gedaan door middel van seismische golven die afkomstig waren van aardbevingen uit de omgeving. Seismische golven gaan sneller door koude steen dan door hete en gesmolten magma. Omdat ze de golven op verschillende punten hebben gemeten, kon er onderscheid gemaakt worden tussen verschillende dichtheden van gesteente.
Nu kon worden vastgesteld dat er zich een magma-kamer vormde op 8 kilometer onder de oppervlakte. Daarom werd het hele gebied opnieuw heel precies onderzocht met 22 seismografen, op zoek naar meer informatie over deze kamer zoals de grootte. Uiteindelijk kon de omvang worden vastgesteld: 50 kilometer lang, 22 kilometer breed en 10 kilometer hoog.
Het lag onder zowat een derde van het park en had een inhoud van 10000 kubieke kilometer.
Een andere groep geologen probeerde met een berekening de gevolgen te berekenen van de Yellowstone magma-bel op basis van de al bekende gegevens. Daarbij kamen ze tot de conclusie dat bij de ontploffing gassen en as meer dan 40 kilometer hoog en meer 1000 kilometer ver zou worden uitgestoten. Het gebied zelf is gelukkig dun bevolkt maar toch zouden er door de eruptie zelf al tienduizenden slachtoffers vallen. De grond rond deze caldera is natuurlijk erg vruchtbaar, het is dan ook de plaats van het belangrijkste graan veld van Amerika, de Great Plains. Wanner dit bedekt zou worden met as dan zou de hele oogst mislukken. Dit is natuurlijk nadelig voor Amerika omdat zij hun voedsel dan moeten importeren uit andere delen van de wereld.
De enorme hoeveelheid as die vrij zal komen zou een vulkanische winter kunnen veroorzaken over de hele aarde. Ook zouden grote delen van Europa onvruchtbaar worden.
De slachtoffers van zulke natuurrampen zijn niet in te schatten, vooral omdat hier geen wetenschappelijke waarnemingen van bestaan. Er kunnen dus geen schattingen gedaan worden.
De vulkaan is al vele duizenden jaren over tijd en dus is het niet meer de vraag of hij gaat uitbarsten, maar wanneer. Niemand weet precies wanneer dit gaat gebeuren, het kan morgen zijn maar ook pas over 1000 jaar. Wanneer het ook zal gebeuren, de gevolgen zullen niet te overzien zijn. Daarom noemen ze het ook wel: ‘De tikkende tijdbom’.