In het verhaal wordt de revolutie in Iran beschreven. Centraal staat het huis van de moskee, de grote gebeurtenissen worden aan de hand hiervan verteld: de verdwijning van de sjah, de opkomst van de ayatollahs en het verzet tegen de ayatollahs.

De hoofdpersoon is Aga Djan, het hoofd van het huis van de moskee en de bazaar. Het boek maakt al meteen duidelijk dat de samenleving waarin wordt geleefd niet al te modern is; het is raar als de broer van Aga Djan aan komt zetten met een sexy geklede vrouw, met vele Amerikaanse invloeden.

Het eerste moment in het boek dat je begint door te krijgen dat het om een periode van verandering in de maatschappij gaat is als Shahbal, vriend van Aga Djan en schrijver, te horen krijgt dat er een van ayatollahs opkomt die zich willen verzetten tegen de Amerikaanse invloeden van de sjah. Shahbal is hier erg in geinteresseerd. Ondertussen krijgt het dorpje een nieuwe imam, die zich ook al meteen afkeerd tegen deze Amerikaanse invloeden, en hij weet bezoekers van de moskee ervan te overtuigen in actie te komen. De vrouw van de sjah is juist bezig met de emancipatie van vrouwen, en wordt in haar handelingen beschermt door de geheime dienst. Als er dingen uit de hand dreigen te lopen komt Aga Djan telkens in actie, en met zijn macht weet hij de rust te bewaren.

Aga Djan ziet zelf ook dat de invloed van vrouwen in de literatuur groter wordt en schrikt hier van terug. Maar het verhaal gaat verder met ‘de moderne kant’. Want er wordt zelfs verteld dat imams sex hebben met weduwes van oude imams. Aga Djan komt hierachter en grijpt in, de imam wordt terug gestuurd.

Intussen is er in het land veel meer opstand tegen de sjah en de Amerikaanse invloed gekomen. Er is een linkse oppositie die met Russische invloeden werkt: de geheime dienst zit achter ze aan. Ook Shabal is er bij betrokken, maar door de goede relatie die Aga Djan op dat moment nog heeft met de politie komt hij weer vrij.

In het land ontploffen ineens allemaal bommen. Het volk wordt opgestookt tegen de Amerikanen. Ayatollah Khomeini zit in ballingschap in Parijs, en hij bereidt en komst naar Iran voor. Dit zou betekenen dat de sjah hierdoor zou moeten vertrekken. Er dreigt een revolutie in het land, en dit heeft ook invloed op de sfeer in het huis. De meningen verschillen, de weduwe van de oude imam, die ooit nog zo hartstochtelijk was, begint radicaler te worden en neemt deel aan vrouwengroeperingen tegen de modernisering van de vrouw. Shahbal, die bezig is met zijn studie in Teheran, bemoeit zich met de linkse oppositie.

Als de ayatollah Khomeini dan echt zijn terugkeer maakt naar Iran vlucht de sjah met zijn vrouw uit Iran. Khomeini wijst Galgal, ooit nog invalimam in het dorpje, als zijn rechter hand aan. Zonder enige vorm van proces worden aanhangers van het oude regime gedood. Ook de zoon van Aga Djan wordt gedood. Een poging van de Amerikanen om de gijzelaars die Khomeini gevangen houdt te bevrijden mislukt door een ongeluk op een foute landingsplaats en dan grijpt Amerika naar een ander wapen. Het bevoorraadt Saddam Hussein en deze gaat de strijd aan met aartsvijand Iran: het mondt uit in een bloedige achtjarige oorlog, (1980-1988). Miljoenen soldaten komen aan beide kanten om het leven. Iran en Irak verhevigen de oorlog door olieraffinaderijen te bombarden, Iranese politici die moeten vluchten voor Khomeini, vragen asiel aan in Frankrijk.

Als Khomeini dement begint te raken nemen andere ayatollahs de macht over. Dit betekent ook het einde van de macht van Galgal, die gaat naar de Taliban in Afghanistan waar hij trouwt en een een onopvallend leven lijdt tot Shahbal wraak komt nemen op hem. Shahbal gaat naar Afghanistan en doodt hem, z’n vrouw wordt bespaard door Shahbal.

In 1988 eindigt de oorlog tussen Irak en Iran. Er is groot verdriet bij Aga Djan, maar hij heeft veel aan het berouw wat getoond door de dorpelingen.

In het laatste hoofdstuk ontvangt Aga Djan een brief uit Europa van Shahbal. De brief heeft een postzegel met tulpjes. Shahbal schrijft dat hij schrijver is geworden, maar dat hij de boeken in een andere taal publiceert.

Uit het einde van het verhaal, en de tulpjes kunnen we afleiden dat Shahbal eigenlijk de schrijver van het boek, Kader Abdollah, zelf is. Eigenlijk vertelt Kader Abdollah gewoon zijn eigen verhaal. Door zo te eindigen laat Abdollah de schrijver denken, en ga je er vanzelf bij stil staan dat dit leven niet zomaar een leven is, en dat dit allemaal gebeurd is. Ik vond het danook een erg indrukwekkend en leerzaam boek, want dankzij dit boek leerde ik op leuke wijze veel van die periode in het Midden-Oosten.

Leave a Comment

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.