Het verleden kan het heden bepalen
De wereld om ons heen is hard, regelmatig lees je in de krant artikelen waar je hart even van stil blijft staan. Kinderen die mishandeld of vermoord worden door hun eigen vader of moeder, een heel gezin dat uitgemoord wordt. Hoe kun je ouders begrijpen die hun kinderen iets vreselijks aandoen? Het is te ingrijpend om zulke gebeurtenissen te kunnen invoelen, maar Renate Dorrestein is hierin geslaagd met haar emotionele roman ‘Een hart van steen’. Ellen, de hoofdpersoon van het verhaal, heeft veel in haar leven meegemaakt en sluit hierdoor haar gevoelens af. Ze heeft als het ware een hart van steen. De grafsteen van de familie van Bemmel heeft ook de vorm van een stenen hart. Ik kan iedereen deze psychologische roman aanraden, het is een prachtig boek waarin de wanhoop en verdriet van de mensen duidelijk naar voren komt.
Het verhaal gaat over de twaalfjarige Ellen. Ze heeft twee broertjes en een grote zus en er is een baby op komst. Ellen vindt het niet nodig dat er nog een broertje of zusje bijkomt, ze vindt dat het gezin Van Bemmel compleet is. Zij bedenkt de naam Ida voor de nieuwe baby, omdat het de verschrikkelijkste naam is die ze kan bedenken. De sfeer in huis wordt steeds beklemmender en eindigt in een hartverscheurend drama. Vijfentwintig jaar later gaat Ellen terug naar haar ouderlijk huis. Ellen is alleen en zwanger. Ze leeft in het huis waar ze steeds wordt lastig gevallen door schimmen uit het verleden. Ellen moet een manier vinden om het verleden op een goede manier te verwerken, zodat haar dochtertje veilig en zonder angst kan opgroeien.
Renate Dorrestein beschrijft alles heel indirect. Je moet goed lezen om de achterliggende gedachten uit de tekst te kunnen halen. Dit leest niet altijd makkelijk of vlot leesbaar. De schrijfster wisselt ook van perspectief. Het verhaal wordt door de ogen van Ellen verteld, maar het verhaal wordt ook bekeken vanuit Margje en Frits. Dat maakt het verhaal ingewikkelder, maar ook interessanter. De schrijfstijl van Renate Dorrestein is een tikkeltje ouderwets. Ze schrijft op een zakelijke manier zonder veel humor.
Ik vond het een dramatisch, indrukwekkend en emotioneel verhaal, soms een beetje absurd. Het is ook heel spannend door middel van flashbacks. Je komt stukje bij beetje steeds meer te weten komt over wat er vroeger is gebeurd. Door de flashbacks maak je de hoofdpersoon ook mee als kind en daardoor leef je nog beter mee met de hoofdpersoon. Ik vind de schrijfstijl erg goed, vooral hoe alle personages worden neergezet. Ik werd geraakt door dit boek (emotieve argumenten).
Het is voor mij moeilijk te begrijpen dat een moeder haar gezin vermoord. Ik vond dit erg naar om te lezen, want ik kan me daarin niet verplaatsen. Ik vond het verhaal vernieuwend omdat ik niet vaak boeken van dit genre heb gelezen. Later in het boek werd het duidelijk dat de moeder van Ellen aan een postnatale depressie leed. Hierdoor had zij waanideeën, ze dacht bijvoorbeeld ook dat haar baby, Ida, door de duivel bezeten was. Ze wilde Ida met een mes steken, ik kan me niet voorstellen dat je een klein kind pijn zou willen doen (vernieuwende argumenten).
Ik vond het een dramatisch verhaal met veel diepgang. Deze diepgang in het verhaal maakt het ook heel spannend, omdat je steeds meer te weten komt over wat er vroeger is gebeurd. Ellen komt op mij levensecht over, omdat zij meestal de ik-persoon in dit verhaal is. Je maakt Ellen mee als ze een kind van twaalf is en een volwassen vrouw van zevenendertig. Ik vroeg me steeds af wat er aan de hand geweest moest zijn. Ik heb zelfs achterin het boek gekeken om te weten hoe het met haar afliep (structurele argumenten).
Voor leeftijdgenoten die van psychologisch drama houden is ‘Een hart van steen’ een aanrader. De gebeurtenissen riepen bij mij heel veel vragen op, het boek zet je echt aan tot nadenken. Dat juist een persoon uit het verleden Ellen helpt en antwoord geeft op haar vragen maakt het verhaal krachtig. Er kan afscheid genomen worden van de doden, zodat er verder gegaan kan worden met de levenden en het nieuwe leven in haar.