1.
Wij denken dat het grondmotief liefde is. Dit denken wij omdat het o.a. in het motto voorkomt, omdat alle hoofdpersonen wel een soort liefdesrelatie met elkaar hebben en omdat via een soort van liefde (overspel) twee personen bij elkaar komen (Etta & Boelie)
2.
Er zijn twee soorten stijlvormen in het boek. E??n hele simpele die vooral wordt gebruikt door Mees, Boelie en Panda, en een moeilijk die vooral wordt gebruikt door Tjeerd. De simpele vorm is bijvoorbeeld dat het leven is verrukkulluk. Het moeilijke taalgebruik zijn bijvoorbeeld woorden die je niet alledaags hoort. Dit is voor het verhaal zeer belangrijk, omdat je op deze manier goed voor kan stellen wat het karakter van een bepaald persoon is. Dit vinden wij persoonlijk een pluspunt voor het verhaal, omdat het een originele manier is om “twee kanten” te maken. Dus twee typen mensen. Het maakt het verhaal ook iets toegankelijker, omdat je je richt op meerdere taalgewoontes. Het voegt uiteraard ook een beetje humor toe aan het verhaal.
3.
Het is juni en avond. Het begint al een beetje donker te worden, maar boven de vijver is nog het laatste zonlicht zichtbaar. Op het grasveld staat een tafel die verlicht wordt. Buiten het bereik van het licht op tafel worden de bomen steeds donkerder, waardoor ze groter lijken te worden.
We eten het dessert, wat eigenlijk niet mag. We murmelen een beetje over gedichten, om vervolgens wanneer het tijd is, elkaar teleur te stellen.
Aan de overkant zien we gitaren, lampions en kringen in het water. Ze varen over de spiegeling van de sterren heen.
Ze komen steeds dichter bij elkaar, alsof ze elkaar proberen te kussen. Niet zo zeer omdat ze elkaar leuk vinden, maar omdat ze houden van de subtiele momenten en alles wat daartussen komt.
4.
Ik denk dat hij daarvoor gekozen heeft, omdat het in het boek ook gaat over liefde. Echter, het gaat niet om de standaard liefde. Het gaat over liefde in kleine dingen (subtiele momenten). Dit is wat letterlijk staat in de laatste strofe.
Analyse gedicht “Sneeuwbui” (Bart-Jan)