In het oude Griekenland hadden vrouwen geen politieke rechten en werden altijd gecontroleerd door hun man. Ze gingen soms op bezoek bij bekenden en ze gingen naar bruiloften, begrafenissen en godsdienstige feesten. Verder kwamen ze niet buiten en leefden ze in de vrouwenvertrekken in huis. Vrouwen van armere afkomst moesten vaak ook nog voor boodschappen en water halen de deur uit. In rijkere huizen werd dat gedaan door de slavinnen.
Deze manier van leven was voor vrouwen per tijd verschillend. In Athene rond 500 tot 300 voor Christus kwamen ze amper het huis uit. Vrouwen werden geminacht en het werd hen verweten dat ze zich schuldig maakten aan drankzucht, bedriegerij en overspel. Uit teksten en afbeeldingen is alleen de kijk van de man op de vrouw bekend en er is niets bewaard gebleven over hoe vrouwen dachten en hoe ze zich voelden.
Maar rond 300 tot 30 voor Christus verbeterde de positie van vrouwen.
Het beeld was nog steeds dat de vrouw er alleen was om kinderen voort te brengen en het huis te bewaken. Zij werd gezien als beschermde en de man was als haar beschermer.
Een voorbeeld van de Griekse munten
De positie van de vrouw bij het huwelijk en een echtscheiding
In Griekenland leidde de gehuwde en de ongehuwde vrouw een teruggetrokken leven in huis. Als een vrouw getrouwd was, dan had ze moeilijke ceremoni??n ondergaan. De man was vaak rond de 30 jaar en de vrouw rond de 16 jaar.
De vader van de vrouw kondigde het publiekelijk aan, als hij zijn dochter ging uithuwelijken en hij nodigde mogelijke kandidaten uit om zich voor te stellen. De kandidaten namen geschenken, zoals sieraden, gewaden en sluiers, mee voor hun toekomstige vrouw. Hoe kostbaar de geschenken waren, hing af van de maatschappelijke positie van de personen. De vader koos de toekomstige man van zijn dochter uit, de vrouw had niks te zeggen over haar eigen huwelijk. Zodra de toekomstige schoonzoon uitgekozen was, bood de vader geschenken aan de schoonzoon aan, de hedna genoemd. Later kreeg de dochter bij het huwelijk ook nog een bruidsschat mee, de melia genoemd. De vrouw werd als het ware verkocht aan de man.
Een plaatje van een bruidsschat die wordt meegenomen naar de bruidegom.
De eerste belangrijke taak van de vrouw is om wettige kinderen ter wereld te brengen, bij voorkeur zonen. De Griekse vrouw beviel thuis en er waren 3 buurvrouwen en een vroedvrouw bij. De vroedvrouw kende de rituelen die nodig waren om de hulp van de geboorte godin in te roepen, maar kon niet veel doen als de bevalling zwaar was. Als de geboorte traag verliep, wikkelde de vroedvrouw het meisje in een laken en schudde haar op en neer. De vader van de kinderen kon weigeren om het kind te aanvaarden, dit gebeurde veel bij meisjes en kinderen die niet welgeschapen waren. Als het kind aanvaard werd, werd het door middel van verschillende ceremoni??n opgenomen in de familiekring. Op de tiende dag na de geboorte van het kind was er een feest en een gastmaal en kreeg het kind zijn naam.
Echtscheiding kwam vaak voor. De man had het recht om zijn vrouw weg te laten zenden, zelfs zonder een enkele reden. De vrouw kon alleen echtscheiding verkrijgen in bepaalde speciale gevallen. Als de man ontrouw was dan verkreeg ze geen echtscheiding, maar als de vrouw overspel pleegde, moest de man haar wegzenden.
De kleding en make-up van de vrouwen
De kleding die vrouwen droegen was gemaakt van wol of linnen. Ze droegen een tunica of chiton, die korter of langer was naar de leeftijd en welstand van de vrouw. Er bestonden twee soorten tunieken, de dorische tuniek en de ionische tuniek. De dorische tuniek werd gedragen rond de 6e eeuw voor christus en was van wol. De ionische tuniek was van linnen gemaakt en werd later gedragen. Ook droegen ze soms een mantel, die de himation genoemd werd. Over de schouders droegen ze een pharos, dat was een doek van een fijnere stof, die met een gordel werd opgehouden. Op het hoofd droegen ze een sluier. De schoenen die ze droegen waren hoge laarzen of sandalen met leren zolen en riempjes die om de enkels werden gebonden. De kleding diende ervoor om de vrouwelijke vormen te camoufleren in plaats van het lichaam beter laten uitkomen.
Een blanke huid was een teken van schoonheid. De vrouwen deden er alles aan om een blanke huid te krijgen. Ze hadden middelen om de huid bleker te maken en ze maakten gebruik van hele lichte poeders. Ze gebruikten een spiegel van zilver of brons om de poeder op te brengen. Ook gebruikten ze parfums, die samengesteld waren uit oli??n en sappen. De haren waren lang en ze lieten ze een lange periode los hangen, totdat opgestoken haar inkwam. De juwelendoos van de vrouwen was uitgebreid. Ze hadden, armbanden, oorhangers en ringen van goud, zilver, ivoor en edelstenen.