Praktische opdracht maatschappijleer
ALGEMENE INLEIDING:
Charlie Hebdo is een Frans satirisch weekblad dat zijn oorsprong vindt naast het andere weekblad Hara Kiri. Een opvallend kenmerk van Charlie Hebdo (net zoals Hara Kiri) is dat ze zich niet laten leiden door een god of politiek populisme. Toen Hara Kiri in 1985, na 25 jaar de voorloper qua satirische weekbladen te zijn geweest, opgeheven werd na verscheidene rechtszaken en verboden, werd het weekblad Charlie Hebdo de grootste en belangrijkste satirische krant in Frankrijk. Wat wel een groot verschil is tussen Charlie Hebdo en Hara Kiri is dat Charlie Hebdo wel all’?n maar cartoons plaats. Hara Kiri echter plaatste ook geregeld foto??s en andere afbeeldingen. De cartoon aard van Charlie Hebdo is ook af te leiden van zijn naam, Charlie is afgeleid van het Amerikaanse stripfiguur Charlie Brown, een personage dat bewonderd werd door de oprichters van het weekblad. Hebdo is een afleiding van hebdomodaire, wat weekblad betekend. De opzet van Charlie Hebdo en haar schrijvers is het beste verwoord door Helene Ferrarini, zij zei: ”The right to be rude, the right to be crude, the right to be pornographic at times… are at the core of Charlie’s fight for freedom of speech. Its cartoonists and writers strongly believe that one should be able to laugh at everything, from genocide to fundamentalism. Black humour and raucous laughter were the beliefs Charlie’s members subscribed to. Never one for subtleties, it always tried to jolt the reader into realisations, which for me work very well.”
– Helene Ferrarini
De dodelijke aanval:
Rond half 11 stormden twee mannen, gewapend met AK-47’s het hoofdkantoor van Charlie Hebdo binnen. Toen de twee mannen de vergaderzaal binnenstormden schoten ze meteen 10 personen dood, waaronder St??phane Charbonnier, de hoofdredacteur van het tijdschrift die sinds 2013 op de dodenlijst van terreurgroep Al-Qaida stond. Toen de daders na de 10 minuten durende aanval weer naar buiten stormden en vluchtten in hun zwarte Citro??n, schoten ze nog twee politieagenten dood, waarna ze verder vluchtten naar de buitensteden van de Franse stad.
Vlak na de aanslag verzamelen zich 10.000 mensen op de Place de la R??publique om hun protest tegen deze aanslag duidelijk te maken.
Opvallende feiten:
Een ander opvallend gegeven aan het blad Charlie Hebdo, is dat het, ondanks dat veel mensen denken dat het weekblad vooral tegen de Islam is (zeker na de recente aanslag), maar een klein deel van de uitgaven gericht tegen de Islam zijn. In de grafiek (zie hieronder) is ook duidelijk gemaakt dat van de 523 uitgaven van de laatste 10 jaar, er slechts 38 over geloof gaan, waarvan 7 specifiek over de Islam. Dit is slechts 1,37% van alle uitgaven. Hiertegenover staan weer 21 spotprenten over het Christendom. (4.03%)
Het is dan ook opvallend dat juist de moslimgemeenschap zo sterk reageert op een ‘?belediging’? en dat vanuit bijvoorbeeld de christengemeenschap met 3x zoveel ‘?beledigingen’? geen of nauwelijks reactie merkbaar is. Hiertegenover staat wel dat deze gegevens all’?n maar gaan over de voorpagina van het weekblad. Over de daadwerkelijke inhoud van het blad zijn verder geen gegevens bekend.
Door deze toch controversi??le manier van werken wordt getracht in deze praktische opdracht de centrale vraag; is een tijdschrift zoals Charlie Hebdo wenselijk in Nederland? te beantwoorden. Hiertoe zijn twee hypotheses opgesteld. Deze zijn op pagina 4 weergegeven.
HYPOTHESES:
Met een beetje nadenken en door ons gezond verstand te gebruiken zijn we tot twee mogelijke hypothesen gekomen, die voor ons logisch lijken. Dit zijn de hypothesen op de onderzoeksvraag is een weekblad zoals Charlie Hebdo wenselijk in Nederland?
– Ja, dit omdat de Nederlandse samenleving zo eens goed wordt opgeschud en ook de mening van de kleinere meningsgroepen wordt verwoord. Houdt hierbij wel in het achterhoofd dat slechts een klein deel van de voorbladen , waar de meeste ophef over is, gaat over religie, waarover de meeste ophef is.
– Nee, dit omdat na de aanslag op CH wereldwijd duidelijk is geworden dat ondanks dat er de vrijheid van meningsuiting is, je niet altijd kunt zeggen wat je wilt. Een dergelijk weekblad is dan ook niet wenselijk, omdat het ongevraagd voor opschudding en verdeeldheid onder de Nederlandse bevolking kan zorgen.
Om tot een conclusie te komen waarbij een hypothese uitgesloten kan worden zijn er 3 deelvragen opgesteld, deze zijn:
– Wat zijn de verschillen in de Nederlandse en Franse politiek?
– Wat zijn de voordelen van een weekblad zoals Charlie Hebdo in Nederland?
– Wat zijn de nadelen van een weekblad zoals Charlie Hebdo in Nederland?
VERSCHILLEN TUSSEN DE FRANSE EN NEDERLANDSE POLITIEK, OP HET GEBIED VAN PERSVRIJHEID, PRIVACY EN VRIJHEID VAN MENINGSUITING:
Dit zijn de belangrijkste verschillen op verscheidene punten waarvan Charlie Hebdo wordt beschuldigd ze te schenden. Eerst een stukje over de Nederlandse wet rondom persvrijheid:
Artikel 7:
1. Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
2. De wet stelt regels omtrent radio en televisie. Er is geen voorafgaand toezicht op de inhoud van een radio- of televisie-uitzending.
3. Voor het openbaren van gedachten of gevoelens door andere dan in de voorgaande leden genoemde middelen heeft niemand voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud daarvan, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. De wet kan het geven van vertoningen toegankelijk voor personen jonger dan zestien jaar regelen ter bescherming van de goede zeden.
4. De voorgaande leden zijn niet van toepassing op het maken van handelsreclame.
Wat hierin opvalt is dat je in Nederland in principe alles mag publiceren (dus ook cartoons zoals in Charlie Hebdo), maar dat je achteraf wel aangeklaagd kunt worden voor de inhoud. Dit betekend dus dat een tijdschrift zoals Charlie Hebdo in Nederland in principe gewoon mag, zolang het tijdschrift zich maar aan de Nederlandse en Europese wet houdt. In Frankrijk is een vergelijkbare wet van kracht. Wel is deze na de recente aanslag wat aangescherpt en duidelijker omschreven.
Nu een stuk over de Franse en Nederlandse wetten en de belangrijkste verschillen hiertussen:
Volgens artikel 4 van de Franse grondwet:
Vrijheid bestaat uit de mogelijkheid om iets dat anderen niet schaadt te doen: de uitoefening van de natuurlijke rechten van ieder mens heeft geen andere dan die zorgen voor de andere leden van de maatschappij met het genot van deze zelfde rechten . Deze grenzen kunnen alleen worden bepaald door de wet .
Artikel 10:
Niemand mag worden verstoord op grond van zijn adviezen , zelfs religieuze personen , zo lang als de manifestatie van deze adviezen niet interfereert met de gevestigde Law and Order .
Artikel 11:
De vrije communicatie van idee??n en meningen is een van de meest kostbare rechten van de mens. Iedere burger mag dus spreken, schrijven en vrij publiceren, behalve wat neerkomt op misbruik van deze vrijheid in de gevallen bepaald door de wet.
Dit zijn de belangrijkste Nederlandse wetten met het oog op Charlie Hebdo:
Artikel 1 van de Nederlandse grondwet:
Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
Artikel 6
1. Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
2. De wet kan ter zake van de uitoefening van dit recht buiten gebouwen en besloten plaatsen regels stellen ter bescherming van de gezondheid, in het belang van het verkeer en ter bestrijding of voorkoming van wanordelijkheden.
Artikel 8
Het recht tot vereniging wordt erkend. Bij de wet kan dit recht worden beperkt in het belang van de openbare orde.
Artikel 10
1. Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer.
2. De wet stelt regels ter bescherming van de persoonlijke levenssfeer in verband met het vastleggen en verstrekken van persoonsgegevens.
3. De wet stelt regels inzake de aanspraken van personen op kennisneming van over hen vastgelegde gegevens en van het gebruik dat daarvan wordt gemaakt, alsmede op verbetering van zodanige gegevens.
Samenvatting:
Je kunt zien dat de wetten in Frankrijk en in Nederland niet helemaal koek en ei zijn. Er zit geen concrete scheidingslijn tussen de vrijheid van meningsuiting en bijvoorbeeld racisme. Het zal dus in Nederland in zelfde mate mogelijk zijn om een tijdschrift zoals Charlie Hebdo op te richten. Maar er zullen altijd mensen zijn die het er niets mee eens zijn, of de kans op een aanslag in Nederland en Frankrijk even groot is ligt aan de wetten op het gebied van terrorismebestrijding.
Als er geen privacy was, zou de terreurbestrijding helemaal uitgevoerd kunnen worden. Maar omdat mensen ook privacy hebben, kun je met terreurbestrijding niet tot het uiterste gaan. Dus ook de wetten op het gebied van privacy zijn van belang.
Privacy in de Europese Unie:
Lidstaten van de Europese Unie kunnen de bescherming van persoonsgegevens met eigen wetten regelen. Maar er is wel een richtlijn opgesteld door de EU die ervoor moet zorgen dat de privacywetgeving gewaarborgd word. Deze is gemaakt om een minimumniveau aan bescherming van persoonsgegevens voor de EU-burger te garanderen, vanwege de soms ver uiteenlopende privacywetgeving tussen lidstaten.
We hebben net gezien dat artikel 10 van de Nederlandse grondwet en artikel 11 van de Franse grondwet de privacy in Nederland en Frankrijk beschrijven.
Terrorismebestrijding en privacy:
Er zijn door de lidstaten van de Europese Unie veel maatregelen genomen om terroristische aanslagen te voorkomen. Bij deze maatregel hoort bijvoorbeeld een streng beleid ten aanzien van alle mogelijke vormen van terrorisme. Ook worden er maatregelen genomen om paspoortvervalsing moeilijker te maken, zoals een vingerafdruk van de persoon in het paspoort. Bovendien krijgen Europese instanties die onderzoek doen naar terrorisme meer zeggenschap. Dit gaat ten koste van de privacy, maar op dit moment vinden de lidstaten het voorkomen van aanslagen belangrijker dan het waarborgen van de privacy. Een maatregel die al langer geleden is toegepast is de maatregel dat luchtvaartmaatschappijen hun passagierslijsten van vluchten naar Europa sinds 2007 moeten afstaan. Dit heeft uiteraard ook een negatieve invloed op de privacy van passagiers.
In Nederland en Frankrijk gelden dezelfde regels qua terreurbestrijding: namelijk de regels van de Europese Unie. Het verdrag dat daarin centraal staat is het verdrag van Amsterdam uit 1997.
Co??rdinator voor terrorismebestrijding:
Deze functie word sinds 2007 gedaan door de Belg Gilles de Kerchove. Zijn taak is het de communicatie tussen de EU-lidstaten te stroomlijnen op het gebied van terrorismebestrijding hiermee zorgt hij ervoor dat de gemeenschappelijke EU-strategie tegen het terrorisme door alle lidstaten word uitgevoerd. Een belangrijke man in voor de veiligheid van de mensen dus.
Uitwisseling van informatie:
De uitwisseling van informatie tussen lidstaten van de Europese Unie is een erg belangrijk deel van de terrorismebestrijding. De Verenigde Staten zoeken sinds 2001 naar manieren om terreuraanslagen in de toekomst te voorkomen. Een van de manieren is om informatie uit te wisselen over bijvoorbeeld reizigers. Hoog op de prioriteitenlijst van de Verenigde Staten was in het bezit van priv??-gegevens van passagiers die naar de VS reizen, zoals namen en creditcardgegevens. Na een lange strijd tussen de EU en de VS, waar met name de EU geprobeerd om de privacy van haar burgers te beschermen, is een verdrag in 2012 ondertekend met de Verenigde Staten.
Op 18 november 2011 werd ook overeenstemming bereikt over het verstrekken van bankgegevens aan de Verenigde Staten, de zogenaamde SWIFT-overeenkomst. Enig inzicht werd toegestaan in dergelijke informatie, maar niet zo uitgebreid als de VS in het begin wilde; ze mochten de gegevens niet voor andere doeleinden dan terrorismebestrijding gebruiken, en slechts een beperkte periode houden.
Na de terroristische aanval op 7 januari 2015 in Parijs bij de redactie van Charlie Hebdo is de roep om meer grenscontroles te houden binnen de EU sterker geworden. Op uitnodiging van de Franse minister van Binnenlandse Zaken kwamen zondag 11 januari 2015 tien Europese ministers en de Amerikaanse minister in Parijs bijeen om te bespreken hoe landen meer samen kunnen doen om terrorisme te bestrijden. Uit dit overleg bleek dat de ministers twee doelen stellen. Ten eerste moet de reis van geradicaliseerde individuen of terroristen worden beperkt en ten tweede moet voorkomen worden dat mensen radicaliseren. Om deze doelen te bereiken, zullen de ministers een aantal beleidsmaatregelen moeten te nemen, als ze willen om informatie met elkaar over buitenlandse strijders en blokkeren stromen naar terroristische groeperingen en terroristen te delen. Ze willen ook illegale wapenhandel steviger aan pakken. Daarnaast zou een Europees systeem worden bedacht dat mensen geregistreerd bij vliegreizen. Jammer genoeg word er pas actie ondernomen na een ongeluk maar dat is altijd het geval in het leven. De maatregelen die eerder in Amerika werden genomen werden nu ook belangrijk in Europa.
Conclusies op grond van de verschillende wetten die gelden in beide landen:
Nederland en Frankrijk hebben beide meer maatregelen genomen na de aanslag op het hoofdkantoor van Charlie Hebdo eerder dit jaar. Op dit moment zou dus de bescherming tegen in terrorisme in Nederland beter moeten zijn dan de bescherming in Frankrijk ten tijde van de aanval. Maar of dit genoeg zal zijn? Wij denken het niet, als iemand echt een aanslag wil plegen zal dit hem hoe dan ook lukken. De privacy van mensen staat de terreurbestrijding teveel in de weg. Als er dus een tijdschrift zoals Charlie Hebdo in Nederland gemaakt zou worden is er altijd een potentiele kans op een aanslag. Maar door de extra bescherming en waakzaamheid zal de kans wel minder zijn dan in Parijs. Maar de waakzaamheid zal afnemen zoals alles in het leven. Zoals bijvoorbeeld het Ebola virus, toen er veel over in het nieuws kwam was iedereen er bang voor en dacht iedereen na over wat een vreselijke ziekte het toch wel niet was. Maar na een paar weken dacht niemand er meer aan, kwam er niets meer over in het nieuws en maakte niemand zich er nog zorgen over, terwijl het virus toch nog evenzeer een probleem in de wereld is. ”Gewenning” zal altijd optreden.
Het is natuurlijk altijd jammer dat de privacy van de mensen in het geding moet komen om tot een veiligere samenleving te komen. Er zal een evenwicht gevonden moeten worden tussen veiligheid en privacy van de mensen.
WAT ZIJN DE VOORDELEN VAN EEN TIJDSCHRIFT ZOALS CHARLIE HEBDO”?Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.” Dit is artikel 7 van het Nederlands grondrechtboek. Met andere woorden staat hier dan ook dat personen hun eigen mening bekend mogen maken. ‘?k door middel van een cartoon dus. Een van de voordelen van een tijdschrift zoals Charlie Hebdo is dus dat de mening van veel personen, ondanks dat deze mening door een bepaalde groep personen niet gewaardeerd word, verwoord wordt in een weekblad. De mening van deze minderheidsgroep is tot nu toe nog nooit echt goed verwoord. Een weekblad zoals Charlie Hebdo zou dus een goede optie zijn, om een minderheidsgroep te verwoorden. Deze personen, die toch meestal wat huiverachtig zijn om hun mening openlijk te uiten, is een dergelijk weekblad ook een goede opstap om hun mening goed en duidelijk te verwoorden en hier openlijk voor op te komen.
Verder wordt er door de aandacht van Charlie Hebdo een taboe doorbroken (in zulke zin dat ondanks door verscheidene dreigingen en twee aanslagen, waarvan een met dodelijke gevolgen), namelijk het taboe dat godsdiensten en met name de Islam in dit geval, niet bekritiseerd mogen worden. Het afbreken van deze ”mentale muur” is dus ook een van de grootste voordelen van Charlie Hebdo. De meest recente gegevens over angst voor de Islam zijn afkomstig uit Duitsland uit 2011. Hier is 81% van de bevolking bang dat de Islam een grote, overkoepelende rol in het dagelijks leven gaat eisen. Dit is toch te gek voor woorden? In Nederland echter worden deze discussies meestal snel de kop ingedrukt of vermeden. Dit is het effect van de sociaal democratische multiculticlan die Nederland steeds meer in zijn greep lijkt te hebben. Max Verstappen of K3 als hoofditem in het NOS journaal? Tegenwoordig lijkt niks meer te gek in de Nederlandse maatschappij. Daarom juist zou het ook goed zijn als er in Nederland een weekblad zoals Charlie Hebdo wordt opgericht waarin de dagelijkse taboe doorbroken wordt; de taboe om te zeggen zoals het is en kritiek te uiten.
Uit de tekening op bladzijde 3 blijkt nog een voordeel. De pen tegen het wapen. Hiermee bedoelen we dat ondanks dat er personen zijn die meteen na wapens grijpen om hun strijd op te lossen, dit ook met woorden kan. Hiermee geeft CH ook aan zeer ontwikkeld te zijn, dit doordat ze door alleen maar en potlood en een pen te gebruiken toch wereldwijde ophef kunnen verooraken en aandacht kunnen vragen voor bepaalde zaken die spelen in de wereld.
WAT ZIJN DE NADELEN VAN EEN TIJDSCHRIFT ZOALS CHARLIE HEBDO?
Eerst moet opgemerkt worden dat de recente aanslag op Charlie Hebdo niet de eerste aanslag op het weekblad was. In 2011 was er ook al een aanslag, als reactie op de spotprent die Charlie Hebdo gepubliceerd heeft. Hierin was Mohammed de gastredacteur van het blad Charia Hebdo (parodie op Charlie Hebdo). Als tegenreactie hebben rechts extremistische moslims een aanslag gepleegd op het hoofdkantoor van het weekblad met een molotovcocktail. Dit betekende echter niet dat het Franse weekblad ophield met de spotprenten te maken. Ze verhoogde juist hun oplage van het blad dat normaal maar een oplage van ongeveer 70.000 exemplaren heeft. Dit deden ze door hulp te zoeken bij de veel grotere krant, Lib??ration.(bevrijding). Dit deed de krant ook bij de aanslag van 14 januari 2015, hun oplage werd verhoogd van de 70000 tot 7.950.000 exemplaren. Hierdoor kon het Franse weekblad een veel groter publiek bereiken dan normaal. Het blad kwam hierdoor ‘positief ‘in de aandacht, met als gevolg dat de moslimgemeenschap negatief in de aandacht kwam. Hierdoor ontstaat een vicieuze cirkel. Dit is logisch, want het gehele islamitische geloof komt negatief in het licht. Omdat echter veel schrijvers en cartoonisten voor het weekblad Charlie Hebdo gingen werken, krijg je dus dat er meer spotprenten gemaakt worden. Aangezien veel moslims, daarmee duiden we vooral op de extremisten, dit niet willen accepteren bestaat er dus de kans dat er juist weer meer aanslagen gepleegd gaan worden.
Verder wordt Charlie Hebdo ook geregeld aangeklaagd voor bepaalde spotprenten. Zo gebeurde dit recent ook. De rechter was het echter met het weekblad eens, zij deden niks wat tegen de wet is en was. Charlie Hebdo is hier positief over en ziet dit als een teken van rechtvaardigheid. Dit is wat het weekblad destijds na de aanslag van 2011 er zelf over heeft te zeggen: ‘Dan zie je wat onze rol is’, zei destijds tekenaar en redactiechef Riss.
Opvallen is wel dat de oorzaak van die aanslag een aankondiging was van een blad met Mohammed als gasthoofdredacteur. Volgens Charlie Hebdo : ” Wij gaan door waar anderen halt houden. Als een soort verkenners zoeken we grenzen op.” Charlie Hebdo ziet het dus als hun plicht om de grenzen van vrijheid te bevechten.. ”We tekenen niet alleen om te amuseren, maar ook om die vrijheid te bevechten.”
Over dit laatste is altijd al veel oproer geweest. Volgens Amnesty International, een organisatie met 7 miljoen leden, die zich inzet voor slachtoffers van schendingen van mensenrechten, betekent het recht van meningsuiting gehele vrijheid van meningsuiting: Maar, dat niet iedereen in het openbaar zomaar alles kan zeggen of schrijven, is algemene acceptatie van het begrip van vrijheid van meningsuiting. Daar komt wel bij, dat er bepaalde verdragen zijn, waarbij bepaalde uitingen alleen achteraf begrensd kunnen worden als die oproepen tot moord of geweld. Je kan je dus afvragen of de dingen die Charlie Hebdo doet zoals het belachelijk maken van bepaalde geloofsuitdrukkingen in waarde is met vrijheid van meningsuiting. De grens tussen vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof, blijft iets waar menig persoon over kan twisten. Bij extremistische moslims ligt, deze grens lager, dan bij menig ieder. Bij extremistische moslims viel het plaatje over ”hun” profeet niet in de smaak. Je kunt dus ook wel zeggen dat het plaatje oproept tot geweld en daarom in strijd is met de meningsuiting.
De gevolgen van een weekblad zoals Charlie Hebdo zijn dan ook veelal, niet in schatten, het is namelijk afhankelijk van het geloof, hoe de mensen er op reageren. Met name bij de moslimgemeenschap zie je dat er een agressieve reactie optreedt. Dit kan echter ook komen, omdat moslims van nature intoleranter zijn. Hierbij komt heb je ook nog altijd de overhaaste generalisatie(s), die mensen zoals Geert Wilders maken, dit zorgt voor een onrust omtrent de moslims. Dit komt mede moslims in zulke generalisaties negatief worden afgebeeld. Dit natuurlijk met als doelstelling om veelal Moslims uit ons land te krijgen (door te zeggen dat ze hier onrechtmatig zijn en dat ze geen enkele manier van recht hebben, om in ons land te wonen.). Hetgene wat Wilders doet (de meeste moslims in het zelfde schuitje zetten) is natuurlijk slecht. Ook omdat de haat van Wilders tegenover de moslims ten onrechte afgeschetst wordt.
Neem bijvoorbeeld: de NLFT, dit is een Indische terreur groep, die behoort tot het ‘christelijke ‘geloof. Dit wordt gezien als een organisatie die behoort tot een van de dertien gevaarlijkste terreurorganisaties van de wereld. Het feit hiermee is dat zij niet worden gezien als een organisatie die de ‘Christenen ‘ vertegenwoordigen en daarmee dan ook niet in verband worden gebracht met de gewone ‘Christene’. Concluderend kunnen we dus wel degelijk zeggen dat er nadelen zitten aan een weekblad zoals Charlie Hebdo. Het kan een aanleiding zijn voor een aanslag, met als gevolg dat bepaalde groepen mensen negatief worden afgebeeld. Een ander nadeel is dat een weekblad zoals Charlie Hebdo, bepaalde groepen discrimineert door net op het grensvlak te gaan zitten tussen vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof. Het is echter moeilijk te bewijzen dat het inderdaad discriminerend is, omdat er veelal verschillende gedachte wisselingen over zijn.
”100 zweepslagen als je niet lachend sterft.”
CONCLUSIE(S):
De voor- en nadelen van een tijdschrift van een tijdschrift zoals Charlie Hebdo kort samengevat:
Voordelen:
– De mening van een minderheidsgroep wordt verwoord, zonder dat deze mensen persoonlijk betrokken raken bij het weekblad.
– Het taboe om alles maar te accepteren wordt doorbroken.
– De ”strijd” tussen twee groepen (politieke groepen, geloven, misstanden e.d.) wordt per papier gevoerd, niet via directe beledigingen of aantuigingen.
Nadelen;
– Door een weekblad zoals Charlie Hebdo kan een land in een vicieuze cirkel raken. Kort samengevat: door spotprenten wordt er een aanslag gepleegd ‘ als reactie op de aanslag worden er juist meer cartoons gemaakt ‘ hierdoor worden en juist meer aanslagen gepleegd enz enz.
– Charlie Hebdo handelt in een ”schaduwzone”, ze bevinden zich namelijk middenin de discussie rond de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst. Je kunt je dus ook aanvragen of Charlie Hebdo misschien niet onbedoeld de hele discussie tegenwerk.
– Aanslagen zijn nooit goed, om welke reden dan ook. Als er dus ook maar de kans bestaat dat door een weekblad zoals Chalie Hebdo op te richten in Nederland, er hier ook dergelijke aanslagen gepleegd kunnen gaan worden, dit alleen maar leidt tot onrust binnen Nederland.
Als we de voor- en nadelen tegen elkaar afwegen kunnen we nu een conclusie trekken:
Nee, een weekblad zoals Charlie Hebdo is niet wenselijk in Nederland omdat de voordelen niet opwegen tegen de nadelen. Een van de belangrijkste argumenten hiervoor is dat ”””””””’..
re…