verbod:
in 1913 had de dertiende dalai lama een vlag ge??ntroduceerd die stond voor een onafhankelijk Tibet. Tot 1913 hadden elk district in Tibet een eigen vlag en om de modernisering van het land lied de dertiende dalai lama ‘?n nationale vlag te ontwerpen. Deze vlag wordt gezien als symbool van respect en waardering voor de voorouders van het land, na de bezetting van Tibet is deze vlag verboden in China en zo ook in de Tibetaanse Autonome Regio. Zo is de vlag ook een symbool geworden voor de Tibetanen in de strijd naar onafhankelijkheid, maar de Chinese overheid treedt hier hard tegen op. Tijdens demonstraties in 1988 werden de vlaggendragers het doelwit van de chinezen, ze werden koelbloedig vermoord en met de demonstranten die de vlag overnamen gebeurde hetzelfde. In 1996 werd zo ook een verbod op de afbeelding van de dalai lama ingevoerd, tot 1996 mocht je afbeeldingen van hem hebben zolang er geen Tibetaanse vlag op afgebeeld stond. Deze maatregel leidde tot zoveel protesten dat het Religieus Bureau het Ganden-klooster sloot als tegen reactie. Aan het einde van de jaren ’90 werden er nog eens drie kloosters gesloten omdat de geestelijken geen afstand wilde nemen van de dalai lama. De Chinese autoriteiten hebben ook besloten dat er genoeg kloosters zijn op dit moment om hun religie uit te oefenen, er wordt dus geen toestemming meer gegeven tot het herbouwen van kloosters.
??2.2 Gevolgen voor het onderwijs.
Het onderwijs in Tibet was voor de bezetting vooral gericht op religie. Zo’n 20% van de bevolking ging naar school in de kloosters en leerde daar het basis onderwijs, dit was vooral lezen en schrijven. De slimmere leerlingen werd aangeboden een academische opleiding te volgen in het klooster. Na de bezetting veranderde dit systeem drastisch. de belangrijkste verandering was de voertaal die ging van Tibetaans naar Chinees, dit werd voor vele Tibetanen een groot probleem omdat Chinees een onbekende taal was. Dit belemmerde voor veel Tibetanen om middelbaar of hoog onderwijs te volgen en werd hun positie ten opzichte van Chinezen die de hogere opleidingen wel konden volgen. De economische kloof tussen de Tibetanen en Chinezen wordt steeds groter door deze maatregel.
Het Tibetaanse boeddhisme stond ook niet meer in het middelpunt van het onderwijs, dit werd nu het communistische gedachtegoed. De chinezen proberen ook op een andere manier Tibetanen met hun land te vervreemden, ze halen na het lagere onderwijs kinderen naar China die daar het middelbare of hogere schoolopleiding volgen die na 7 jaar weer terugkeerden naar hun land. Deze kinderen waren niet meer bekend met hun moedertaal of de cultuur van hun land. Tibetanen stuurden tot enige tijd geleden als reactie hun kinderen naar kloosters zodat ze een opleiding kregen in hun eigen taal en ook stonden de kloosters onder strenge controle van de Chinese overheid kregen de kinderen toch een stuk cultuur van hun land mee in hun opleiding. In 1994 werd dit verboden door de Chinese overheid met de start van het Patriotic Education Program, zo werd de enige mogelijkheid op een Tibetaanse opleiding vluchtten naar Nepal of India waar Tibetaanse scholen waren opgericht door vluchtelingen
??2.3 mensenrechten.
Tot 1950:
In de Tibetaanse samenleving bestond tot halverwege de 20e eeuw een hi??rarchische samenlevingm er was sprake van een vorm van lijfeigenschap, dan wordt het lichaam van een mens beschouwd tot eigendom van de (land)heer, en van horigheid. De regering van Tibet deelde strengen straffen uit op soms kleine vergrepen, voorbeelden zijn: zweepslagen, verminking van het lichaam en martelingen die leidden tot de dood. Onder de bevolking waren deze methode dan ook normaal en werden toegepast op mensen die tegen Tibet waren zoals mensen die Tibetanen tot het christendom of Islam bekeerden. De mannen en vrouwen leefden in tegenstelling tot omringende redelijk gelijk, de mannen hadden wel meer rechten maar vooral op economisch gebied kon de vrouw zich goed ontwikkelen. Het beeld dat de vrouw thuis het huishouden moest doen bestond hier ook vrijwel niet, zowel mannen als vrouwen deden het huishouden. Qua scholing was het voor vrouwen wel moeilijk zich te ontwikkelen, omdat er geen onderwijssysteem was zoals wij die kennen met leerplicht voor jongens en meiden, konden alleen dochters van rijke welgestelde families een opleiding krijgen. Voor de ‘normale’ vrouwen was het dus een belang om te trouwen, vrouwen die dit niet wilden traden vaak toe tot een nonnenklooster.
Na 1950:
Na de bezetting van China veranderde weinig qua gebruiken, de martelingen en verminkingen van lichamen bleven gebruikelijk in het land alleen werden deze nu gericht op Tibetanen. Ook werden er werkkampen en extra gevangenissen geopend. De Tibetaanse regering in ballingschap noemt een ongelofelijk hoog aantal van 1,2 miljoen doden dat sinds de invasie van 1950 zou zijn omgekomen als gevolg van hongersnood en geweld. Patrick French, een westerse historicus, heeft in de archieven van de Tibetaanse regering in ballingschap kunnen onderzoeken waarop dit aantal op is gebaseerd en kwam tot de conclusie dat de archieven onbruikbaar zijn. Amerikaanse historicus Warren W. Smith heeft zijn onderzoek op demografisch gebied uitgevoerd en kwam tot de conclusie dat er ruim 200.000 slachtoffers zijn gevallen in Centraal- Tibet en nog eens 200.000 miljoen in het oosten van het land, dit komt dan op een totaal van ongeveer 400.000 Tibetaanse slachtoffers. Echter kwamen de meeste slachtoffers in het oosten van het land door de hongersnood tijdens de periode van de Grote Sprong Voorwaarts ( 1960-1963) waar in China ongeveer 30 tot 40 miljoen slachtoffers vielen.
Ook op het gebied van kinderen werd het beleid van China strenger, toen ze in hun eigen land al het geboortebeperkingsbeleid hadden kreeg Tibet hier ook mee te maken. Tibetanen mochten vanaf 1985 nog maar 2 kinderen krijgen als ze in de stad woonde, en als ze op het platteland woonde nog slechts 3. Voordat je een kind kon krijgen moet je ook toestemming hebben van 3 verschillende instanties.
??2.4 conclusie.
De bezetting van China heeft geen enkele positief effect gehad op de Tibetaanse bevolking. De trots van het land, de dalai lama is verboden geworden om af te beelden net zoals de nationale vlag. Het uitoefenen van het boeddhisme, een eeuwenoude religie dat Tibet kenmerkt, wordt onder strenge controle gedaan. Het onderwijssysteem ligt in het nadeel van de Tibetanen omdat de voertaal is veranderd naar het Chinees, de kinderen mogen ook niet meer in kloosters worden opgeleid en moeten dus uit hun eigen land vluchtten als ze een Tibetaanse opleiding willen. Dit heeft weer effect op de economische status van de Tibetanen op de arbeidsmarkt, doordat ze een lagere opleiding hebben dan de chinezen die wel hogere opleiding kunnen volgen is er vrijwel geen werk waardoor de economische kloof tussen de twee volken steeds groter wordt. De vrijheid van de gehele Tibetaanse bevolking is ook afgenomen, elke vorm van afkeer tegen de Chinese wordt ernstig bestraft waardoor China de rechten van de mens schendt.