Hierna worden de overige functies en bevoegdheden opgesomd:
• Door vreedzame middelen, de geschillen tussen partijen op te lossen.;
• Analyseren van situaties en geschillen tussen verschillende staten zodat internationale wrijving voorkomen kan worden. Daarnaast kunnen er aanbevelingen gedaan worden om deze geschillen te beslechten
• Het inschatten van een bepaalde dreiging die tot een vredesbreuk kan leiden of een agressieve daad. Op basis daarvan kunnen dan maatregelen aanbevolen worden;
• Het instrueren van de betrokken partijen zodat zij zich houden aan de door de raad opgelegde maatregelen. Deze acht de raad dan wenselijk of noodzakelijk om de situatie niet te laten escaleren;
• Een oproep plaatsen aan de leden van de Verenigde Naties om geweldloze maatregelen te treffen. Denk daarbij aan economische sancties. Dit om druk uit te oefenen zodat de besluiten van de raad uitgevoerd zullen worden;
• Wanneer de raad dwangacties ondernomen heeft dienen de autoriteiten de lokale geschillen te beslechten in het kader van de regionale akkoorden die gesloten zijn;
• Voor de Algemene vergadering aanbeveling doen voor de benoeming van de Secretaris-Generaal. Daarnaast aanbevelingen doen voor de verkiezing voor de rechters van het Internationaal Gerechtshof.
• Een verzoek doen aan het Internationaal Gerechtshof om advies uit te brengen over juridische kwesties;
• Een aanbeveling doen voor het toe laten treden van nieuwe leden tot de Verenigde Naties aan de Algemene Vergadering;
• plannen opstellen voor een stelsel van wapenbeheersing (Europa-nu,2015).
Zoals hierboven is beschreven heeft de veiligheidsraad behoorlijk wat taken en bevoegdheden wat dit tot een krachtig orgaan maakt. Echter heeft zij ook een achilleshiel, namelijk: het vetorecht van de permanente leden.
In een aantal situaties waarin de veiligheidsraad met een duidelijke boodschap moet komen, zoals bijvoorbeeld in Syrië, krijgt zij te maken met tegenstrijdige belangen en overtuigingen van de diverse leden. Het feit dat één van de permanente leden een besluit kan tegenhouden, maakt het tot een minder krachtig orgaan. Omdat zij niet kan instaan voor het beschermen van burgers tegen wreedheden op grote schaal.
Daarnaast zijn er ook kritische geluiden hoorbaar met betrekking tot de permanente leden. Want zijn dit nog wel de belangrijkste landen op het wereldtoneel of moeten er een aantal landen aan toegevoegd worden? Zoals Brazilië en India.
Amnesty international, wat opkomt voor de mensenrechten, verwijten de veiligheidsraad dat er nog te weinig gedaan wordt om burgers tegen terreurgroeperingen. Burgers worden nog te weinig beschermd tegen groeperingen als de Islamitische Staat, El-Shabaab en Boko Haram. Dat melden zij in hun jaarverslag van 2015. Zij zien kansen voor de veiligheidsraad om hier iets tegen te doen wanneer zij hun veto recht inleveren. Een meerderheid in de raad zou dan al voldoende zijn om besluiten te nemen tegen deze misdadige groeperingen die een gevaar zijn voor de burgers.
Bepaalde wereldgebieden worden niet vertegenwoordigd in de veiligheidsraad. Grote delen zoals Latijns-Amerika en Zuidoost-Azië hebben geen inspraak. Een oplossing hiervoor is om deze delen, regionale permanente lidmaatschap te geven, zodat ook zij inspraak krijgen en die bevolking kunnen vertegenwoordigen.
Je kunt je dus afvragen of de samenstelling en de werking van de Veiligheidsraad nog wel van deze tijd is. De Veiligheidsraad is namelijk na de tweede wereldoorlog opgericht en toen waren de politieke en economische machtsverhoudingen in de wereld totaal anders dan nu. De Veiligheidsraad, en ook de VN als geheel, moet dus mee ontwikkelen met haar tijd om de problemen van nu de dag het hoofd te kunnen bieden.
Amnesty heeft dus twaalf hervormingsvoorstellen opgesteld en dit in een rapport verwerkt. Op dit moment is de VN niet krachtig genoeg om de problemen te behandelen. Daardoor is ook de naam United Nothing ontstaan. Er wordt gespot met het feit dat de VN te weinig kan bewerkstelligen op dit moment. Door hervormingen zou de VN meer daadkracht moeten krijgen en effectiever worden.
De twaalf hervormingsvoorstellen zijn;
1.Andere invulling VN vredesmissies
Vredesmissies zijn er om vrede te creeren tussen bepaalde groepen of landen door troepen te sturen die er goedschiks of kwaadschiks voor rust zorgen. Deze vredesmissies werden in vijftien staten ingezet in 2014. Tegenwoordig is het een agressievere manier om de rust te bewaren, wat ook wel Robust Peacekeeping genoemd word. Het heeft een afschrikkend effect.
Meer capaciteit is een pre in de toekomst. Om effectiever te kunnen optreden in de toekomst moeten de vredesmissies sneller en robuuster zijn. Er wordt gepleit voor ervaren mankracht. Deze zouden missies moeten leiden.
2. Operationalisatie van de ‘responsibility to prevent, protect, and rebuild’ (R2P)
Deze R2P is bedoeld om staten de mogelijkheid te geven elkaar aan te kunnen spreken wanneer zij hun eigen burgers in gevaar brengen. Staten zijn niet altijd in staat om hun eigen burgers te beschermen. Op deze manier kunnen andere staten een helpende hand bieden om de burgers te beschermen. Er kan dan door de internationale gemeenschap geïntervenieerd worden. Dat wordt dan gedaan op basis van van ‘responsibility to prevent, protect, and rebuild’ (R2P). Dit is in Libië in 2011 gebeurd.
De commissie zou graag zien dat R2P vaker gebruikt gaat worden. Er zijn nog veel staten waar de burgers niet beschermd worden. Om dit te bewerkstelligen heeft de commissie drie mogelijkheden beschreven. De eerste mogelijkheid zien zij in het vroeg signaleren van crises. De tweede mogelijkheid is het controleren van alle betrokken partijen door de VN. De laatste mogelijkheid die beschreven is, is het formuleren van concrete en haalbare doelen voor de internationale actoren. De actoren die tegen het geweld zijn en die willen zorgen voor een oplossing, het voorkomen of het wederopbouwen na een conflict.
3.Klimaatbeleid op de agenda zetten
Door bestuurlijke en controlerende commissies in te stellen wil de commissie er voor zorgen dat er afspraken komen en dat er ook aan deze afspraken gehouden word. Zonder deze afspraken en het controleren van het naleven van deze afspraken kan er nooit een goed klimaatbeleid op mondiaal niveau ontstaan.
4. Bredere beschikbaarheid klimaattechnologie
De technologie die voor een beter klimaat zorgen moet gedocumenteerd worden. Daarnaast zou de kennis die er is op het gebied van klimaattechnologie moeten worden overgedragen naar de kwetsbare bevolking in ontwikkelingslanden.
5. meer economische stabiliteit en duurzame ontwikkeling door een nieuwe wereldtop
Zoals de g20 zal er een top gevormd moeten worden zodat grensoverschrijdende gevolgen van een toekomstige financiële crisis voorkomen worden. Een rechtvaardige groei van de economie wordt hierdoor bevorderd.
6. Vrijheid en openbaarheid van het internetverkeer
Internet zou toegankelijk moeten worden voor alle wereldbewoners. Op dit moment ligt de nadruk meer op veiligheid. Vrijheid van het internet en de beveiliging daarvan moet er voor zorgen dat cyberaanvallen tegengegaan kunnen worden. Bewustwording van de gevaren van internet en hoe preventie naar de burger toe is daarvan een voorbeeld.
7. Oprichten van een online VN platform
Ze willen hiermee kennis en expertise vanuit de maatschappij gebruiken voor de VN. Op deze manier ziet de VN kansen om aandacht te krijgen voor bepaalde belangenverenigingen. Zoals migratie en vrouwen rechten.
8.De Veiligheidsraad moet mee met de tijd
Voor de hervorming en versterking van de veiligheidsraad heeft de commissies 3 suggesties gedaan. De pleitten voor een cultuur waarin het gebruik van het vetorecht niet zo maar ingezet kan worden. Daarnaast zou het aantal leden uitgebreid moeten worden. Tevens zou er niet alleen in gesprek gegaan moeten worden met staten maar ook het bedrijfsleven en lokale autoriteiten zouden bij VN missies betrokken moeten worden.
9. Van Peacebuilding commissie naar Peacebuilding raad
De Peacebuilding Commission is een orgaan dat advies geeft aan landen die net uit een conflict komen en die zich inzette voor vrede. Deze landen noemt men ‘post-conflict’ landen. Voorbeelden van landen zijn; Sierra Leone, Liberia en de Centraal Afrikaanse Republiek.
Met de Peacebuilding Council, de peacebuilding raad, zal er meer gericht worden op preventie dan op repressie. De uiteindelijke daadkracht van het Council zal in de toekomst moeten worden bewezen.
10. Betere benutting Internationaal Gerechtshof
Wanneer er geschillen bestaan tussen staten wordt dit door het Internationaal Gerechtshof beslecht. Het zou een enorme vooruitgang zijn wanneer de jurisdictie van het Internationaal Gerechtshof door meer landen erkend werd. Hierdoor zouden de mensenrechten beter verdedigd kunnen worden. Ook het respect voor wet zal hierdoor versterken. Zij stellen ook voor om rechters langer zitting te laten nemen. Zij hebben een amendement opgesteld zodat de rechters niet zo snel meer afgezet kunnen worden.
11. Samenhang creëren tussen Internationaal Strafhof, Veiligheidsraad en de mensenrechtenraad
Door een betere onderlinge communicatie tussen deze partijen kunnen zij elkaar beter ondersteunen. Sancties opgelegd door de VN veiligheidsraad kunnen door uitspraken en arrestie bevelen van het Internationaal Strafhof worden ondersteund. Dat geld andersom idem dito.
12.Een VN parlementair netwerk creëren
Het belangrijkste doel van dit netwerk is om advies uit te brengen voor de Algemene Vergadering. Dit om meer participatie te creeren vanuit de bevolking. Ook het bewustzijn bij de bevolking moet hierdoor breder worden. Zo heeft de burger meer inspraak. Zo wordt het weer meer democratischer. (2015, globalsecurityjusticegovernance.org).
Conclusie is dat de veiligheidsraad een krachtig orgaan is, maar wellicht niet krachtig genoeg. Dat het beleid eens flink onder de loep genomen kan worden wordt wel duidelijk met de 12 hervormingsideeën. Het verdient aanbeveling om nog eens kritisch naar het vetorecht te kijken, dan wel af te schaffen. Met name omdat in het verleden een aantal ingrijpende conflicten en gebeurtenissen niet door de VN is ingegrepen omdat landen lijnrecht tegenover elkaar staan. Hierdoor voldoen zij niet aan hun primaire verantwoordelijkheid, namelijk: het handhaven van internationale vrede en veiligheid.