Samenvatting
Daniel moet naar de stad gaan om verder te kunnen met leren. Zijn ouders willen namelijk dat hij het beter krijgt dan dat zij het hebben. Daniel weet niet wat hij ervan moet denken en is er niet gelukkig mee. De avond voordat hij vertrekt overdenkt hij zijn leven. De dingen die hij heeft meegemaakt met de mensen in zijn dorp. Door zijn herinneringen leer je de mensen kennen. Zo zijn er enkele anekdotes, die hij zich speciaal kan herinneren. Zoals al die keren dat Sara, de zus van Roque, Roque opsloot als deze weer eens wat verkeerds gedaan had. Sara probeerde zo Roque een beetje manieren bij te brengen. Roque was echter nooit bang voor haar en dat zorgde voor ontzag bij Daniel.
Vervolgens herinnert Daniel zich de nacht dat zijn vader hem vertelde waar zijn naam vandaan kwam. Zijn naam is namelijk afgeleid uit de bijbel, waar Daniel in een kooi met tien leeuwen werd opgesloten, maar de leeuwen durfden Daniel niks te doen. Dan herinnert Daniel zich ook waar zijn bijnaam El mochuelo (de uil) vandaan komt. Hij wordt zo genoemd omdat zijn klasgenoten vinden dat hij heel vaak verbaasd om zich heen kijkt als een uil.
Dan denkt hij aan de dag dat Dimas, de nieuwe bankmedewerker, in het dorp kwam. Al vanaf het eerste moment waren vele vrouwen verliefd op Dimas. Zo ook de jongste van de Guindilla zussen. Dimas wilde echter allen het geld van de Guindilla zussen, maar na drie maanden was het geld op. Dimas ging ervandoor en de jongste Guindilla zus was behoorlijk droevig hierover. Hierdoor verbied de oudste Guindilla zus haar jongste zus om vijf jaar lang het huis uit te gaan. De jongste Guindilla zus mag de vijf jaar lang het huis niet uit.
Op een dag waren Daniel, Roque en German appels gaan stelen bij Gerardo. Ze weten echter niet dat Mica, de dochter van Gerardo, thuis is. Mica betrapt hen, maar is niet boos. Vanaf dit moment is Daniel smoorverliefd op Mica, maar zij is tien jaar ouder dan dat hij is.
Hij herinnert zich ook dat tijdens een bomaanslag Roque geraakt is door een granaatscherf. Hierdoor heeft Roque een litteken. Daniel is hier jaloers op. Hij wil namelijk ook een litteken, omdat het een teken van mannelijkheid is.
Vervolgens komt Uca-Uca in Daniels’ leven. Zij is de dochter van Quino, de kroegbaas en Mariuca. Wanneer Uca-Uca opgroeit wordt zij verliefd op Daniel. Daniel ergert zich aan haar, omdat zij overal achter hem aanloopt.
Op een dag oom schrijft Aurelio aan de familie van Daniel dat hij een Hertog naar
hen toe gaat sturen. De Hertog is zeer goed in jagen met haviken. De vader laat Daniel voor de eerste keer meedoen aan de jacht. Daniel denkt dat hij tijdens de jacht door een kogel wordt geraakt, maar het is slechts hagel. Daar ging zijn kans op een litteken en dus een teken van mannelijkheid.
Dan herinnert hij zich de keer dat Mica hem had gevraagd om op een avond een paar roomkazen te brengen, Daniel zijn vader is namelijk kaasmaker. Hij gaat in kostuum de kazen brengen. Op de terugweg naar huis plaagt Uca-Uca hem. Daniel beledigt haar en zij gaat huilend weg.
Daniel herinnert zich nog meer streken die hij met zijn twee vrienden, Roque en German, heeft uitgehaald. Zo lag de kat van de Guindillas zussen te slapen in de zon. German plaatste toen een vergrootgals tussen de zon en de zwarte buik van de kat. Hierdoor vatte het beest vlam. Zij werden toen gepakt en gestraft door Don Moises. Ook werden zij gestraft toen zij in het dorp zonder broeken
terugkeerden: ze waren in een tunnel aan het poepen toen er een trein langskwam en deze over hun broeken reed, dus moesten zij wel zonder broeken naar de stad teruggaan.
Omdat Don Moises Daniel, Roque en German steeds lastig valt, besluiten ze hem te koppelen aan Sara. Ze doen dit door een kaart, zogenaamd afkomstig van Sara, aan Don Moises te geven. Met daarop de vraag voor een afspraakje. De twee worden verliefd op elkaar, waardoor Sara een stuk plezieriger in de omgang wordt en Don Moises hen minder lastig valt.
Toch heeft Daniel niet alleen leuke herinneringen, want wanneer de drie vrienden gekkigheden uithalen bij het water, glijdt German uit en krijgt daardoor een schedelbasisfractuur. Hierdoor overlijdt hij. Daniel en Roque huilen echter niet, omdat hun mannelijkheid dit niet toestaat.
Dani??l heeft door al het ophalen van zijn herinneringen de hele nacht niet geslapen, maar de gedachte aan het naderende afscheid zorgt ervoor dat hij klaarwakker is. Hij neemt afscheid van iedereen in het dorp en toen hij op de laatste ochtend thuis zijn kleren aantrekt huilde hij toch.
perspectief
Het is geschreven vanuit het oogpunt van een elf-jarig jongetje, die toch heel anders tegen de dingen aankijkt dan dat oudere mensen doen. Zo zijn zijn prioriteiten anders dan die van volwassenen. Hij staat op het punt om een man te worden, maar wat een echte man nou precies is daar heeft hij hele andere opvattingen over dan zijn vader.
Het is bijzonder dat een volwassen schrijver zich zo heeft kunnen inleven in de wereld van een elf-jarig jongetje en het is ook opvallend dat het hem goed gelukt is om dat over te brengen. Zo heeft hij van een vriend geleerd dat een man niet mag huilen. Dit is echt de gedachtegang van een kind. Hij kijkt op tegen zijn vriend en doet zijn voorbeeld na.
De stijl
Het is geschreven in de gedachten van een elf jarig kind, maar toch denkt dit kind best wel volwassen na over het leven en zijn toekomst. Wat ook opvalt is dat veel mensen een bijnaam hebben of dat ze constant met hun beroep aangeduid worden, zoals; Roque el Mo??igo, German el Tinoso, Don Jose el cura, Paco el herrero, Don Moises el maestro, Andres el zapatero, Gerardo el Indiano, Quino el Manco en Daniel el mochuelo. Ik denk dat dit gedaan is om aan te duiden dat het om een klein dorp gaat, waar iedereen elkaar kent.
Wat vond ik goed
Het beste aan het boek vond ik dat de schrijver, die volwassen is, zich zo goed kon inleven in de belevingswereld van een elf jarig jongetje. Hij kon zich niet alleen goed inleven in een elf jarig jongetje, maar hij kon ook schrijven als een elf jarig jongetje. Hierdoor leek het alsof het boek door een elf jarige is geschreven. Dat vind ik wel heel knap. In dit boek kan ik dus ook mezelf vinden toen ik nog maar elf jaar was.
wat vond ik slecht
Dat het zo langdradig was. Ik vind dat er best wel wat meer spanning in had gemogen.
Doel
Ik denk dat de schrijver wilde laten merken dat je over een alledaags onderwerp ook heel goed een boek kan schrijven. Dat je niet gelijk allerlei dingen bij een verhaal te verzinnen om een goed boek te schrijven.
genre
Het boek is een psychologische roman, omdat de gevoelens en gedachten van de hoofdpersoon heel erg benadrukt worden. Hoewel in het begin de hoofdpersoon zijn gevoelens probeert te onderdrukken, komt het op het einde toch tot een emotionele uitbarsting. Hierom is het een roman.
De hoofdpersoon denkt aan alle herinneringen die hij van zijn jeugd heeft, dit doet hij omdat hij weet dat hij volgende dag vertrekt. Veel mensen doen dit, bewust of onbewust, om afscheid te nemen van een bepaalde periode of bijzondere plek. Dit is psychisch en vandaar een psychische roman.
Thema
Het thema is het opgroeien. Het afleggen van de kindertijd en doorgaan naar de volwassenheid.
Titelverklaring
De titel is ‘El Camino’ oftewel ‘De Weg’. Deze titel heeft een dubbele betekenis. Aan de ene kant is het de weg van het leven die men moet afleggen en aan de andere kant is het de weg die Daniel de volgende dag moet nemen om zijn nieuwe leven te beginnen.
Dit staat dus zeker in verband met het thema, want terwijl je opgroeit, weet je niet wat er nog allemaal op je weg kan komen.