Zo luidde ‘?n van de slogans van het Amerikaanse product Lunchables. Dit product werd in 1985 ontworpen door Bob Drane als een manier voor een vlees bedrijf, genaamd het Oscar Mayer bedrijf, om meer bologna (mengsel van allerlei soorten bewerkt vlees) te verkopen. De grondlegger van de Lunchables nam contact op met de mensen die het meest verantwoordelijk waren voor het kopen van bologna en dat waren in dit geval Amerikaanse moeders. Hij had al gauw in de smiezen dat werkende moeders ‘s ochtends tijd tekort komen voor het regelen van de lunchbox voor haar kinderen. Zo ontstonden er voorverpakte lunchboxen met daarin crackers met bologna die lang houdbaar zijn. Later werd er ook kaas aan het product toegevoegd omdat het Oscar Mayer bedrijf fuseerde met Kraft Foods. Lunchables waren specifiek gericht op de wensen van kinderen en na een tijdje werd er dan ook een dessert en een pakje Capri-Sonne bijgesloten. Zelfs de reclames speelden in op de behoeftes van kleine kinderen zodat zij zouden hunkeren naar de Lunchables maaltijden. Op het eerste gezicht leek het een effici??nte en gezonde lunchbox, maar uiteindelijk bevatte het product negen gram verzadigd vet, dertien theelepels suiker en teveel natrium. Er wordt zelfs gesteld dat als je de maaltijd van Lunchables uit elkaar haalt, dat dan het servetje het gezondste item is.
Kinderen worden tegenwoordig vaak verleid door middel van folders, posters op billboards en advertenties op televisie om voor ongezond eten te kiezen. Ze worden blootgesteld aan de aanlokkelijkheid van junkfood terwijl kinderen vaak niet weten wat het product bevat. Ook beschikken ze niet over de juiste kennis waardoor ze niet op de hoogte zijn van de gevolgen van het eten van ongezond voedsel. Op dit moment is ongeveer 1 op de 7 kinderen te zwaar en obesitas is dan ook een steeds groter wordend probleem. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat kinderen minder hunkeren naar junkfood en dus minder in aanraking komen met ongezond eten? Deze vraag zal beantwoord worden aan de hand van de artikelen ‘The Extraordinary Science of Addictive Junk Food’ van M. Moss (2014), ‘Reclame voor junkfood pas na kinderbedtijd’ van Anoniem (2006), ‘Tabak en alcohol schadelijk? Het is tijd voor een suikertaks’ van Rebecca Rijnders (2013) en ‘Afschrikkende foto’s op voedselverpakking tegen obesitas’ van Anoniem (2014). Hierbij komen drie verschillende maatregelen aan de orde waaruit blijkt dat afschrikkende foto’s het probleem zouden kunnen verminderen.
Maatregel 1: Pas na kinderbedtijd
Van ijs tot koekjes en van friet tot hamburgers. Voor al deze producten maakt de voedingsmiddelenindustrie reclame die specifiek gericht zijn op kinderen. Het zijn juist de voedingsmiddelen met een hoog aantal calorie??n die bedrijven opzettelijk gebruiken in de kids-marketing. De aandacht van kinderen wordt in reclames getrokken door acties en wedstrijden, maar ze gaan zelfs zover dat er advertenties tijdens kinderprogramma’s verschijnen: Dit is een marketing strategie van het bedrijf Kraft Foods dat speciaal gericht is op kinderen. Kinderen krijgen door Lunchables de kans om ‘?n maaltijd van de dag zelf uit te kiezen en zelf samen te stellen. Dit is een duidelijk voorbeeld van een bedrijf dat kinderen als lucratieve doelgroep gebruikt terwijl kinderen toch juist beschermd moeten worden tegen dit soort manipulatieve marketing. Om die reden vond de Britse Voedsel- en Warenautoriteit FSA dat het tijd was voor actie. Anoniem (2006) publiceert in het artikel ‘Reclame voor junkfood pas na kinderbedtijd’ dat volgens de Britse Voedsel- en Warenautoriteit FSA reclame voor ongezond eten, zoals chips en zoete frisdrank, pas na negen uur ‘s avonds moet worden uitgezonden. De maatregel zou volgens hen moeten bijdragen aan de bestrijding van overgewicht bij kinderen en ervoor zorgen dat kinderen minder hunkeren naar junkfood. (Anoniem 1, 2006). De reclames voor vette, zoute en zoete etenswaren zouden kinderen dan niet meer op TV te zien krijgen, maar alsnog zou deze maatregel niet effectief zijn. Tegenwoordig worden er zoveel verschillende media gebruikt voor reclameboodschappen waardoor kinderen overdag alsnog de advertenties voorbij zien komen en waardoor kinderen dus niet op afstand worden gehouden van ongezond eten.
Maatregel 2: Suikertaks op verslavende zoetigheid
Er zijn al accijnzen op alcohol, sigaretten, benzine etc. Allemaal producten die schadelijk zijn voor onze gezondheid, maar er bestaat nog geen accijns op suiker. Dit is nogal krom omdat suiker ons hongergevoel verstoort en daardoor veroorzaakt dat we automatisch teveel eten. Suiker is dus ook erg schadelijk voor onze gezondheid en kan in ernstige gevallen leiden tot gezondheidsproblemen bij kinderen zoals diabetes II en overgewicht. Dat suiker verraderlijk is wordt duidelijk uitgelegd in een artikel uit de Volkskrant: Als bestrijdingsmiddel zou er een suikertaks ingevoerd kunnen worden waardoor er een belangrijk signaal afgegeven wordt aan de Nederlandse bevolking. Jammer genoeg zijn kleine kinderen nog niet actief op financieel gebied dus het zou er niet voor zorgen dat kinderen minder hunkeren naar junkfood, maar op andere doelgroepen zou dit zeker effect kunnen hebben.
Maatregel 3: Afschrikkende foto’s en waarschuwingen
Wekelijks of zelfs dagelijks lopen we door de supermarkt waar duizenden producten ons aanstaren en wachten om meegenomen te worden. Producten proberen de consument zijn aandacht te vangen door middel van opvallende verpakmaterialen en wervende teksten. Die verleidelijke buitenkant zet de consument vaak op het verkeerde been en veel van dat soort wervende teksten zijn ook niet altijd even betrouwbaar. De producten die mensen wekelijks in huis halen zijn niet altijd wat ze denken want de voedingsmiddelen beloven wat anders dan wat we krijgen. In een artikel van de Nederlandse kwaliteitskrant Trouw wordt een maatregel aangekaart voor deze misleidende verpakkingen. . Deze maatregel zal er waarschijnlijk voor zorgen dat kinderen bewust worden van de verschillende soorten producten en ook inzien dat sommige, op het eerste gezicht gezonde producten, veel slechte voedingsstoffen kunnen bevatten. De afschrikkende waarschuwingen zullen uitleg geven over de schadelijke voedingsstoffen, maar in de meeste gevallen zullen kinderen daar niet naar omkijken. De afschrikkende foto’s wijzen kinderen op de gevolgen van het eten van ongezond voedsel en die afbeeldingen op voedselverpakkingen zullen kinderen wel opmerken en afschrikken. Kinderen zijn namelijk nogal visueel ingesteld en om die reden zouden de foto’s dan ook als een nuttige maatregel functioneren.
Hieruit kan geconcludeerd worden dat kinderen tegenwoordig meer hunkeren naar ongezond eten door reclame, verleidelijke verpakkingen en wervende teksten, maar ook door het verraderlijke ingredi??nt suiker. In dit essay zijn drie maatregelen behandeld die niet allemaal even effectief bleken te zijn. De suikertaks was meer gericht op een andere vooral oudere doelgroep en het veranderen van de zendtijd van reclame heeft door de commerci??le wereld van tegenwoordig nog maar weinig impact. De waarschuwingen en foto’s op voedselverpakkingen zouden kinderen wel minder doen laten hunkeren naar junkfood en dus ervoor zorgen dat ze minder in aanraking komen met ongezond eten, maar of dit echt het obesitas probleem kan verminderen of verhelpen is nog maar de vraag. Wellicht moeten we meer drastische beslissingen ondernemen zoals een verbod op marketing van junkfood in combinatie met voorlichtingen op basisscholen’ Wie weet, misschien helpt het.