Duitsland heeft zich na de Tweede Wereldoorlog economisch zeer sterk ontwikkeld. Mede door het Wirtschaftswunder en de Marshallhulp van de Verenigde Staten, werden Duitse steden, infrastructuur en de economie hersteld. Samen met Frankrijk was West-Duitsland toen nog, initiatiefnemers van de voorloper van de EU, werd de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal opgericht. De EGKS werd opgericht op 1 januari 1958 door Frankrijk, West-Duitsland, Nederland, België, Italië en Luxemburg, en was de voorloper van de Europese Unie die op 1 november 1993 opgericht werd. Door het Wirtschaftswunder werd West-Duitsland al snel economisch sterk, dat kwam door de snelle en nieuwe manieren van de steden herbouwen. Door de koude oorlog tussen de Sovjet-Unie en Amerika was het noodzakelijk dat West-Duitsland economisch zeer sterk was. Op 9 november 1989 viel de Berlijnse muur die West-Duitsland van Oost-Duitsland scheidde, pas op 3 oktober 1990 werden de grenzen opengezet en werd Duitsland weer een land. Doordat Oost-Duitsland economisch niet sterk was en West-Duitsland wel, moest de Bondsrepubliek Duitsland, wat Duitsland weer was nadat de grenzen opengezet werden, ervoor zorgen dat het oosten van Duitsland economisch weer goed werd, net zo goed als de economie in West-Duitsland, dit heeft de Bondsrepubliek veel geld en moeite gekost. Nu in 2015, is er nog steeds een duidelijk verschil te zien tussen oosten en westen.
Op dit moment heeft Duitsland de 4e sterkste economie van de wereld, na de VS, China en Japan. Dit geeft aan dat Duitsland eigenlijk de leider is van de Europese Unie, omdat de Europese Unie wordt aangegeven als wereldeconomie, toch mag je niet spreken over een leider binnen de Europese Unie, omdat democratisch moet zijn. Besluiten worden in Brussel democratisch besloten. Desondanks heeft Duitsland toch iets meer inbreng binnen de Europese Unie dan andere landen, bijvoorbeeld bij de crisis met Griekenland, eerst was er het idee dat Griekenland uit de EU moest, de Grexit, maar na een bezoek aan Griekenland door bondskanselier Merkel was er geen sprake van dat Griekenland de EU zou verlaten. Nadat dit was gebeurd en er in Duitsland door het parlement werd gestemd voor nog meer steun voor Griekenland, volgde de rest van Europa ook, en stemde ook in met nog meer hulp voor Griekenland. Dit geeft niet alleen aan dat Duitsland macht heeft binnen Europa, maar ook dat Angela Merkel veel voor elkaar kan krijgen binnen de Europese Unie.
Niet alleen economisch heeft Duitsland dus veel macht, maar ook politiek gezien is Duitsland zeer sterk, bijvoorbeeld in het Europees Parlement. In het Europees Parlement heeft Duitsland 96 zetels van de 750, er zijn 28 landen die zetels hebben in het Europees parlement, 96 zetels is het maximaal aantal zetels wat een land mag hebben binnen het Europees Parlement, dat allemaal bij elkaar geeft aan dat Duitsland veel zetels binnen het Europees Parlement heeft, en veel zetels geeft ook macht. De voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schulz, is ook een Duitser. Het Europees Parlement wordt rechtstreeks gekozen door 500 miljoen Europeanen. Hieruit blijkt dat veel mensen vertrouwen hebben in hoe Duitsland zijn werk Europees doet, ook de sterke economie is een reden voor mensen om te zorgen dat Duitsland het maximale aantal zetels binnen het Europees Parlement heeft.
Ook politiek gezien in eigen land is Duitsland zeer sterk. Met Angela Merkel als bondskanselier sinds 2005 heeft Duitsland zich opgewerkt tot ‘Leider van Europa’. Duitsland was als een van de eerste landen van Europa uit de economische crisis die begon in 2007. Dat kwam door de investeringen die de regering van Duitsland in hun eigen banken hadden gedaan, hierdoor herstelde de economie van Duitsland zich sneller dan de andere Europese economieën.
De voorganger van Angela Merkel was Gerhard Schröder, hij heeft een begin gemaakt aan het Duitsland zoals het nu is. Gerhard Schröder was van 1998 tot 2005 bondskanselier van Duitsland. In die tijd als bondskanselier heeft hij ervoor gezorgd dat de rest van Europa het verleden van Duitsland, bijvoorbeeld de Tweede en de Eerste Wereldoorlog, zou vergeten en Duitsland weer zou behandelen als een normaal land zonder te moeten denken aan het verleden, daarna heeft hij ervoor gezorgd dat er voor het eerst weer Duitse militairen buiten Duitsland deelnamen aan een missie, dat was in Kosovo en daarna in Afghanistan. Gerhard Schröder heeft dus een klein begin gemaakt, en Angela Merkel is, nadat ze als bondskanselier werd gekozen in 2005, daarop verder gegaan en heeft Duitsland nog sterker en beter gemaakt, waardoor het nu een zeer sterk land binnen de Europese Unie is, en Angela Merkel zelf ook veel te vertellen heeft binnen de Europese Unie.
Doordat Duitsland het politiek en economisch dus erg goed doen, heeft het de naam gekregen van ‘Leider van Europa’ en Angela Merkel is zelfs tot machtigste vrouw ter wereld benoemd. Officieel kan en mag Duitsland geen leider zijn van de Europese Unie, geen enkel land mag dat, omdat de EU een democratische organisatie hoort te zijn, en daar kan niet een land de macht hebben. Maar uit alles blijkt wel dat op dit moment Duitsland een van de sterkste landen van Europa is, waardoor ze toch wel de naam als leider van Europa krijgen.
De macht van Duitsland binnen de eurogroep.
Binnen de Europese Unie is er een eurogroep en een eurozone. In de eurozone zitten de 19 EU-lidstaten die de euro als valuta hebben ingevoerd, dat zijn dus niet alle landen die lid zijn van de Europese Unie. Dan is er nog de eurogroep, daarin zitten de ministers van financiën van de 19 landen die de euro als valuta hebben. De 19 landen die dit moment in de eurogroep zitten zijn;
België, Cyprus, Duitsland, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Ierland, Italië, Letland, Litouwen, Luxemburg, Malta, Nederland, Oostenrijk, Portugal, Slovenië, Slowakije, Spanje.
Polen, Hongarije, Bulgarije en Tsjechië moeten eerst nog aan de eisen van de eurogroep voldoen voordat ze de euro als valuta mogen gebruiken, maar de landen zelf willen ook nog afwachten, omdat ze bang zijn dat de economische crisis de economie in hun land in gevaar brengt.
De eurogroep heeft als doel om te zorgen dat de economie binnen de eurolanden sterker wordt, en om te zorgen dat eurolanden niet in financiële problemen komen. De eurogroep is opgericht op dezelfde dag als de euro werd ingevoerd in 12 landen, dat was op 1 januari 2002. Elke maand komt de eurogroep bij elkaar om te vergaderen, dan komen ook de eurocommissaris voor Economische en Monetaire zaken en de president van de Europese bank erbij om te vergaderen. De vergadering van de eurogroep vindt meestal plaats voor de vergadering van de EcoFin-raad. De EcoFin-raad is een afkorting voor de raad van Economische en Financiële zaken. In deze raad zitten wel alle lidstaten van de Europese Unie. In de EcoFin-raad worden besluiten genomen over het beleid binnen de Europese Unie, en over landen die lid willen worden van de EU. Ook wordt in deze raad besluiten genomen over de hoeveelheid geld die een lidstaat kan lenen als het in moeilijkheden zit, bijvoorbeeld de crisis in Griekenland is in deze raad besproken en zijn ook de plannen gemaakt. In zo’n plan worden de bezuinigingen gezet die het land moet doen om de lening terug te betalen.
De avond voor deze vergadering komt de eurogroep dus al bij elkaar om de plannen met elkaar door te spreken, er is eigenlijk sprake van een kleine groep landen dat de macht heeft binnen de Europese Unie, want deze landen maken al over het beleid voordat de echte vergadering met alle EU-lidstaten nog moet beginnen.
Voordat de eurogroep ontstond in 2002 had elk land zijn eigen munt, ze waren al wel lid van de EU, maar ze hadden nog hun eigen munteenheid. Omdat elk land een verschillende munteenheid had was het moeilijk om te handelen met elkaar. Ook de Europese Unie kon moeilijk een land helpen waar het economisch niet goed ging. Om al deze problemen op te lossen kwam in 2002 een munteenheid voor heel Europa, de euro. Het doel hiervan was dat de economie in Europa stabieler zou moeten worden. De meeste landen hebben de euro toen ingevoerd als betaalmiddel, maar een aantal landen wilde de euro niet als betaalmiddel hebben, bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk. De landen die de euro niet als betaalmiddel wilde invoeren waren bang dat als de euro eenmaal was ingevoerd alle macht bij de Europese Unie was, en het hun eigen economie zou verslechteren. Nu zijn er nog steeds EU-lidstaten die de euro niet als munteenheid willen invoeren om die reden. Ook zijn er nog landen die al lid mogen worden van de EU, maar die wachten af hoe de Europese crisis afloopt voordat ze lid willen worden.
Duitsland had voor de euro ook zijn eigen munteenheid; de Duitse mark. De Duitse mark is in Duitsland lang gezien als een muntstuk wat ervoor heeft gezorgd dat de economie na de Tweede Wereldoorlog zo sterk is geworden, door de snelle opbouw en vooral het Wirtschaftswunder, werd Duitsland al snel na de Tweede Wereldoorlog al een economisch sterk land, hierbij heeft ook het Marshallplan en de Europese Unie waar Duitsland toen al lid van was bij geholpen, door de EU kon Duitsland toen makkelijk haar kennis en producten verhandelen met andere landen, waardoor het economisch erg goed ging. Toen de euro werd ingevoerd in Duitsland was er eerst veel kritiek op de munt, dat ging vooral toen over de Zuid-Europese landen. Landen als Spanje, Italië en Griekenland wilde bezuinigingen in het land tegengaan door extra geld bij te drukken, hierdoor was er wel sprake van inflatie. Deze aanpak vond Duitsland niet slim.
Tegenwoordig is Duitsland nog steeds een van de sterkste landen binnen de Europese Unie, ook qua economie, en dat is ook te merken binnen de eurogroep. De minister van financiën van Duitsland is Wolfgang Schäuble. Hij vertegenwoordigt ook Duitsland in de eurogroep. Zijn houding, en die van Angela Merkel, zorgen ervoor dat zij veel voor elkaar krijgen binnen de eurogroep. Door de houding naar andere landen toe, en het keihard onderhandelen over financiële steun naar landen die in financiële problemen zitten, zoals Cyprus, Griekenland, Spanje, heeft Wolfgang Schäuble ervoor gezorgd dat de macht van de eurogroep eigenlijk in handen van Duitsland is. Ook bondskanselier Angela Merkel steunt haar minister van financiën en geeft andere landen weinig ruimte om te onderhandelen, de andere ministers van financiën binnen de eurogroep voelen zich minder belangrijk en hebben het gevoel dat ze weinig te vertellen hebben. De macht van Duitsland kwam duidelijk naar voren bij de onderhandelingen met Griekenland over de financiële steun die ze moesten hebben. Angela Merkel en Wolfgang Schäuble waren heel duidelijk tegenover Griekenland dat ze hun leningen doormiddel van bezuinigingen in eigen land moesten terugbetalen, de andere ministers waren het hier ook mee eens, maar wilde Griekenland nog de ruimte geven om te onderhandelen. Toen die onderhandelingen volgens Schäuble en Merkel te lang duurden, was er sprake dat Merkel en Schäuble het niet erg zou vinden als Griekenland uit de eurozone zou stappen, dit plan is toen door Schäuble in de eurogroep voorgesteld, en was een serieuze optie. Uiteindelijk is Angela Merkel zelf naar Griekenland gegaan, en heeft daarna gezegd dat Duitsland er alles aan zou doen om Griekenland binnen de eurozone te houden. Vervolgens heeft de hele eurogroep het voorbeeld van Duitsland gevolgd, en zijn de onderhandelingen toch verder gegaan, om te zorgen dat Griekenland niet uit de eurozone hoeft.
Hieruit blijkt dat Duitsland door bondskanselier Merkel en door de Duitse minister van financiën Wolfgang Schäuble heel veel macht heeft binnen de eurogroep. Als Duitsland met een voorstel komt in de eurogroep wordt dat voorstel zonder tegenstand in de eurogroep doorgevoerd, dat blijkt uit de onderhandelingen met Griekenland.
Overige EU-lidstaten tegenover macht Duitsland.
Toen de Tweede Wereldoorlog was afgelopen lag ook Duitsland helemaal in puin, maar door de hoogopgeleide bewoners en de sterke opkomst van de industrie van Duitsland, ging het al snel weer goed met Duitsland qua economie en infrastructuur. Maar politiek gezien was Duitsland niet sterk. De geallieerden namen de taak op zich om het Duitse volk te onderhouden, maar dat ging na een tijd niet meer. Toen heeft Amerika besloten om Duitsland financieel en ook politiek gezien te steunen. Het plan om Duitsland maar ook andere westerse Europese landen te steunen werd het Marshallplan genoemd. De Sovjet-Unie die het oosten van Europa veroverd had, en ook het oosterse deel van Duitsland, accepteerde de hulp van de Amerikanen niet, dit was het begin van de splitsing van Duitsland tussen oost en west. Duitsland heeft dus in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog niet veel te zeggen in eigen land, vooral niet in Oost-Duitsland. Het land was al gesplitst tussen oost en west, in West-Duitsland was er al wel sprake van een paar al bestaande, en nieuwe politieke partijen, maar het waren vooral de geallieerden die doormiddel van het Marshallplan Duitsland de jaren na de Tweede Wereldoorlog weer geholpen hebben, eigenlijk was het plan van de geallieerden om Duitsland zo snel mogelijk weer zelf het land te laten besturen, maar dat het land wel werd opgedeeld in zones, omdat de Sovjet-Unie Oost-Europa had bevrijd en de geallieerden West-Europa, mochten de geallieerden West-Duitsland verdelen in zones, en Oost-Duitsland werd van de Sovjet-Unie. In Oost-Duitsland hadden de communisten het voor het zeggen, die werden ook het meest gesteund door de Sovjet-Unie. De communisten hebben tot 1990 vrij spel gehad in Oost-Duitsland, daarna werd Duitsland weer een land. Niet alleen op politiek en economisch gebied was Duitsland zwakker geworden, ook het leger van Duitsland moest kleiner worden, zodat Duitsland niet nog een keer een poging kon doen om Europa te veroveren.
De stappen die werden genomen na de Tweede Wereldoorlog door de geallieerden en de Sovjet-Unie, waren er om een nieuw machtig Duitsland te voorkomen. Duitsland heeft zich daarna heel kalm gehouden, en wilde daarmee aantonen dat wat er in de Tweede Wereldoorlog is gebeurd, niet nog een keer zou gebeuren. Het was ook Duitsland die als een van de eerste landen voorstander was voor meer macht centraal houden, meer macht aan de Europese Unie geven, Duitsland was ook een van de initiatiefnemers van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, de EGKS, de voorloper van de Europese Unie. Ook was Duitsland nog een voorstander van de oprichting van een Europees Parlement en een Europese Commissie, ze wilde dit om te zorgen dat Duitsland zelf, maar ook andere Europese landen, niet teveel macht zouden krijgen.
Sinds Angela Merkel bondskanselier is van Duitsland, heeft het land zich opgewerkt tot een van de sterkste landen van Europa, en heeft het de 4e sterkste economie van de wereld. Duitsland werd zelfs de ´leider van Europa´. Duitsland is al vanaf 1990, toen Oost en West-Duitsland weer een land werden, begonnen om Duitsland weer machtiger te maken. Andere EU-lidstaten vinden dat Duitsland weer teveel macht krijgt, en willen dit voorkomen omdat de Europese Unie democratisch zou moeten blijven. Een voorbeeld van een land dat de macht van Duitsland binnen de Europese Unie niet vind kunnen is Griekenland. De toen afgetreden minister van financiën Yanis Varoufakis zei in een interview tegen de Britse site http://www.newstatesmen.com ; “De eurogroep van ministers van financiën is als een goed afgestemd orkest en Schäuble is de dirigent.” (13 juli 2015, link naar interview: http://www.newstatesman.com/world-affairs/2015/07/exclusive-yanis-varoufakis-opens-about-his-five-month-battle-save-greece ). Hierin geeft de oud-minister van financiën van Griekenland aan dat iedereen meegaat in de voorstellen van de Duitse minister van financiën Wolfgang Schäuble, dit zei hij omdat Griekenland in financiële problemen zat.
Griekenland is een van de weinige landen die laat weten dat ze kritiek hebben op de invloed van Duitsland binnen Europa, voor de rest zijn het vooral oud-ministers of kenners die kritiek hebben dat Duitsland veel invloed heeft binnen de Europese Unie, maar de oud-ministers die hier kritiek op hebben zijn vaak minister geweest in landen die in financiële problemen zaten of nog zitten, zoals bij Griekenland het geval was.
Naast kritiek zijn er veel landen die het prima vinden zo. Dat zijn de landen die economisch weer goed lopen na de economische crisis en die ook redelijk sterk zijn. Dat zijn dan landen als Nederland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Dat komt omdat die landen ook meeprofiteren van de Duitse invloed. Door de sterke economie van Duitsland is het mogelijk om veel handel te drijven met Duitsland, voor Nederland is Duitsland bijvoorbeeld de grootste handelspartner. Maar ook politiek gezien vinden andere EU-lidstaten het prima hoe Duitsland te werk gaat, bijvoorbeeld binnen de eurogroep. De invloed van Duitsland is vooral te merken economisch, dit komt omdat Duitsland door hun manier van werken nu een van de sterkste economieën van Europa heeft. De andere EU-lidstaten vinden het prima als Duitsland de leiding neemt binnen de eurogroep als het gaat over steunpakketten voor andere landen.
Duitsland zelf heeft ook aangegeven dat ze willen dat de Europese Unie democratisch blijft, en dat andere landen niet het idee krijgen dat Duitsland alle macht wilt. Bondskanselier Angela Merkel heeft gezegd dat de Europese Commissie en het Europees Parlement meer macht zou moeten krijgen binnen de Europese Unie, om zo te zorgen dat er geen een land alle macht krijgt, en Duitsland dus ook niet.
Merkel en de Duitse mentaliteit.
Duitsland moest na de Eerste Wereldoorlog veel geld terugbetalen voor de toegebrachte schade. Het bedrag wat Duitsland terug moest betalen was 132 miljard goudmark. Om dit bedrag te krijgen moest Duitsland gaan handelen met andere landen en gaan exporteren, en het enige wat Duitsland echt goed kon exporteren was de industrie. Maar andere landen hadden importheffingen waardoor exporteren eigenlijk onmogelijk werd gemaakt voor Duitsland. Om dit probleem op te lossen zorgden de Duitsers ervoor dat hun munt evenveel waard was als de dollar, dan zou de schuld kleiner worden. Als tweede oplossing hadden de Duitsers bedacht om extra geld bij te drukken. Hierdoor werd de munt steeds minder waard en als gevolg daarvan ontstond de inflatie, wat uiteindelijk hyperinflatie werd. De hyperinflatie werd uiteindelijk opgelost door streng beleid van de overheid en buitenlandse hulp.
De hyperinflatie is opgelost door de Duitse mentaliteit, namelijk door een streng beleid. Als een land in chaos is, dan kan een land politiek en economisch niet sterk zijn. Dat is een beetje waar de Duitse mentaliteit over gaat. Duitsland heeft zelf ook al meegemaakt dat als het een chaos is, politiek en economisch niet goed gaat, bijvoorbeeld met de economische crisis in 1923, en dat Hitler de macht greep in een tijd dat Duitsland niet sterk was. In de tijd dat Hitler aan de macht kwam was er in Duitsland veel werkeloosheid, die de Duitse regering niet kon oplossen.
De manier waarop Angela Merkel Duitsland bestuurt en zich laat horen binnen de eurozone is de Duitse mentaliteit goed terug te zien. De economie van Duitsland is de afgelopen 10 jaar heel snel gegroeid en sterk geworden, dat is ook precies de tijd dat Angela Merkel bondskanselier is van Duitsland. De groei van de Duitse economie is een goed voorbeeld van hoe de Duitse mentaliteit is volgens deskundigen.
Een goed voorbeeld van hoe de mentaliteit van Merkel in de werkelijkheid is, is met de crisis in Griekenland. De maatregelen die Griekenland moest nemen om uit de crisis te komen kwamen van de eurogroep, maar daar hebben Merkel en Schäuble veel macht in, de maatregelen kwamen indirect uit Duitsland. Het plan was dat Griekenland geld zou krijgen van het IMF en dat Griekenland heel veel zou moeten gaan bezuinigen en uitgaven verminderen. Merkel heeft eerst altijd gezegd dat Griekenland zo snel mogelijk de problemen in het land moesten oplossen en als dat niet zou lukken dat ze het niet erg zou vinden dat Griekenland de eurozone zou verlaten en dat de eurozone het financieel zou aankunnen. Hierin gaf Merkel aan dat Griekenland strenger moest zijn door bezuinigingen en meer zou moeten doen om de crisis op te lossen. Kortom Merkel heeft haar eigen mentaliteit doorgevoerd in de maatregelen die Griekenland moest doen om uit de problemen te komen.
Gevolgen als Duitsland stopt met de euro.
Duitsland is als sinds de invoering van de euro in 2001 lid van de eurogroep en de eurozone. Duitsland heeft zijn sterke economie vooral te danken aan de Europese Unie, maar ook zeker door de invoering van de euro die handel met andere landen veel makkelijker maakte. Na het begin van de kredietcrisis in 2008 gaat het steeds slechter met de euro. Doordat Griekenland jarenlang gelogen had over de tekorten die het land had, moesten ze hulp hebben van anderen Europese landen, want dat is een van de afspraken binnen de Europese Unie. Griekenland kreeg steunpakketten van de eurogroep, maar Griekenland was niet het enige land wat het moeilijk had. Ook Spanje, Portugal, Italië en Cyprus kregen het financieel moeilijk, de problemen in Griekenland waren hiervan de aanleiding. Doordat er meer landen problemen kregen moesten landen met een sterkere economie waaronder Duitsland, Nederland en Frankrijk meer geld geven aan de EU, zodat het geld wat zij gegeven hadden gebruikt kon worden om de andere landen te steunen en uit de problemen te helpen. Doordat het in de zuidelijke landen van Europa vooral politiek mis is gegaan en daardoor ook financieel, heeft er voor gezorgd dat de sterkere landen in het noorden van Europa meer kosten moeten maken om de zuidelijke landen te helpen. Deskundigen zeggen dat landen als Nederland en Duitsland alleen maar verlies maken door de euro, omdat ze zoveel geld moeten uitgeven aan de hulp voor minder sterke landen. De laatste jaren wordt er steeds vaker getwijfeld aan de euro, of het een goed idee was om een centrale munt te hebben.
Na 2014 was voor de meeste landen de crisis echt afgelopen. In de landen Spanje, Portugal, Italië en Cyprus was de crisis ook grotendeels voorbij. Alleen in Griekenland was de crisis nog niet voorbij, nog steeds niet. Doordat de crisis in Griekenland zo lang duurt wordt er getwijfeld of de eurozone zulke problemen wel aankan en of de euro wel echt een goed idee was. Griekenland heeft al verschillende steunpakketten gekregen van de eurogroep, maar nog steeds is er crisis. Er werd zelfs over een vertrek van Griekenland uit de eurozone gesproken, en of de euro daar beter van zou worden, maar dan zou Griekenland verplicht de eurozone moeten verlaten. Volgens sommige economen is het het beste als juist het land met de sterkste economie de eurozone verlaat, dat zou dan Duitsland moeten zijn. Dat zou beter zijn omdat er zulke grote verschillen zitten tussen de economieën binnen de EU, die van Duitsland is heel groot en sterk terwijl die van Griekenland klein en minder sterk is. Volgens de economen was een centrale munt met zulke grote verschillen tussen de economieën helemaal niet slim en kan het land met de sterkste economie de eurozone verlaten.(bron: http://www.telegraaf.nl/dft/nieuws_dft/24280287/JuistDuitslandmoetuitdeeuro.html ).
De gevolgen voor Europa als Duitsland stopt met de euro, uit de eurozone stapt, zouden zeer gunstig zijn voor de Zuid-Europese landen. Dan wordt de euro in Europa weer evenveel waard, wat weer zorgt voor meer concurrentie bij de Zuid-Europese landen. Nu is het zo dat de economie van Duitsland zo sterk is dat het voor de Zuid-Europese landen moeilijk is om daar tegen te concurreren. Als Duitsland dus zou stoppen met de euro en uit de eurozone zou stappen, wordt het voor de Zuid-Europese landen makkelijker en is de kans minder groot dat ze nog in financiële problemen komen, omdat ze meer meekunnen met de andere economieën.
Er zijn negatieve en positieve gevolgen voor Duitsland als ze stoppen met de euro en uit de eurozone zou stappen. Als Duitsland uit de eurozone zou stappen, gaan ze weer terug naar hun vorige munteenheid, dat was de Deutsche Mark, of de D-Mark. Een negatief gevolg is dat exporteren te duur wordt, Duitsland zal dan veel minder kunnen exporteren omdat de Deutsche Mark dan een hogere waarde heeft dan de euro. Weinig export betekent ook weinig handel en werk, wat uiteindelijk veel werkeloosheid oplevert. Ook geld wat mensen op buitenlandse rekeningen hebben staan zal veel minder worden door een invoering van een nieuwe munt, hierdoor hebben mensen minder te besteden. Aan de andere kant krijg je dan ook mensen uit andere Europese landen die hun geld zetten bij Duitse banken, omdat de economie dan nog sterk is in Duitsland en dan hebben mensen de zekerheid dat hun geld veilig is.
Een positief gevolg voor Duitsland als ze uit de eurozone stappen is dat de Duitsers veel meer te besteden hebben in het buitenland, omdat de Deutsche Mark meer waard zou zijn dan de euro, ook zou de industrie producten van hogere kwaliteit gaan produceren omdat ze meer te besteden hebben. Een ander positief gevolg is dat de Duitsers al weten hoe ze van een slechte economie, een sterke economie maken door hun eigen munteenheid, want de Deutsche Mark stond bekend als symbool voor de wederopbouw van Duitsland. Uiteindelijk had Duitsland nog steeds hulp nodig en was de oprichting van de EU grotendeels voor Duitsland belangrijk. Maar nu Duitsland die hulp niet meer nodig heeft en een sterke economie heeft, moet Duitsland zich kunnen redden als ze uit de eurozone stappen.