De meningen over de vraag wat armoede precies inhoudt en waar je de grens legt, zijn verdeeld, ook bij wetenschappers. Er zijn namelijk allerlei verschillende definities. Een algemene omschrijving die goed weergeeft waar het om gaat, is het volgende:
“Armoede is een situatie waarin sprake is van onvoldoende materi??le, culturele en sociale middelen, waardoor mensen zijn uitgesloten van een levensstandaard die in de samenleving waarin men woont als minimaal wordt gezien.” (Definitie van de Europese Unie)
Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) publiceren sinds 2010 jaarlijks het Armoedesignalement. Bovendien hanteren beide instituten een eigen armoedegrens. Het SCP en CBS houden er verschillende definities van armoede op na. De eerste hanteert de ‘niet-veel-maar-toereikende grens’ en het CBS spreekt van een lage-inkomensgrens.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) Het CBS berekent armoede aan de hand van de lage-inkomensgrens van huishoudens. Het gaat hier om een vast koopkrachtbedrag dat wordt aangepast aan de prijsontwikkeling. Het CBS merkt een alleenstaande aan als ‘arm’ wanneer hij of zij een inkomen van minder dan 990 euro per maand te besteden heeft. Er kan overigens 60 procent van deze ‘armen’ gewoon of zelfs prima rondkomen daarvan. Terwijl 90 procent van de niet-armen kan rondkomen van zijn inkomen.
Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) Het SCP berekent armoede aan de hand van de ‘niet-veel-maar-toereikende grens. Dit doen ze door naar mensen te kijken die niet in staat zijn om van de basisbehoeften zoals voedsel, kleding, wonen en sociale participatie op te kunnen brengen. Het SCP vindt iemand arm als hij minder dan 1.042 euro per maand te besteden heeft. Niet alleen noodzakelijke uitgaven zijn in dat bedrag opgenomen, maar er zit ook 90 euro per maand voor ‘sociale participatie’ in, zoals uitgaan (16 euro) of vakantie (24 euro).
Begrippen als absolute of volledige armoede en relatieve armoede worden ook gebruikt om een duidelijk verschil weer te geven in levensbehoeftes van mensen.