Begin Januari 1795 trokken de Franse legers zonder al te veel tegenstand in de Republiek en bezette het gebied ook. De reden daarvoor was omdat Nederland op een strategische positie lag tegen Frankrijks grote vijand Engeland. De Franse bezetting had vele gevolgen. Op vele plaatsen in Zuid-Holland zoals Rotterdam werd het bestuur overgenomen door revolutionaire patriotten die zichzelf Bataven noemden. Ze waren voorstander van gelijke rechten voor alle burgers en voor bestuursverkiezingen. Er werd een Bataafse Republiek uitgeroepen. De gewesten en de steden verloren hun zelfstandigheid en Zuid-Holland werd verdeeld over verschillende delen. Onder de Bataafse Republiek werd een eerste volksvertegenwoordiging ingesteld die net als de Staten-General vergaderde in het binnenhof in Den Haag. De revolutionaire veranderingen werden relatief vreedzaam ingevoerd. Frankrijk liet het Nederland zelf beslissingen nemen. Veel leiders van de Bataven waren ook politici. Zij kregen nu met de Franse steun de kans hun idee��n in te voeren. De Fransen waren niet van plan om Nederland zelf te besturen. Zij gaven de Nederlandse bevolking invidualiteit en lieten hun zelf de beslissingen nemen. De Bataafse republiek was een soort van satelliet voor Frankrijk. Maar de Bataafse republiek moest veel betalen aan de Fransen omdat ze bescherming kregen. Ze moesten tientallen miljoenen guldens betalen, ook voor de Franse legers die in Nederland zaten. De Bataven voerden ook een grondwet in. Maar voor die werd ingevoerd werd de scheiding van de kerk en de staat doorgevoerd en het de gelijkheid van alle burgers ook. Joden en katholieken konden vanaf nu ook bestuursfuncties bekleden. In 1798 werd in juli de grondwet ingevoerd na een 2e staatsgreep van minder afgevaardigde patriotten. Er komt ook een parlement waar agenten werken die nu te vergelijk zijn met onze ministers. Maar de Bataafse republiek eindige in 1806, Lodewijk Napoleon kwam aan de macht. Hij werd in 1806 aangesteld als koning van Holland. Hij werd omschreven als een sneue man die niet veel wist van de politiek maar hij werd uiteindelijk werd hij wel heel populair bij de Nederlandse bevolking. Doordat Lodewijk de macht had gekregen, kreeg Frankrijk meer invloed. Napoleon Bonaparte wist dat Engeland met Nederland aan het handelen was en wilde dat dus stoppen door zijn broer aan te stellen. Lodewijk was gelijk na zijn aanstelling veel betrokken met het Nederlandse volk. Lodewijks poging om zelfstandig over Nederland te regeren wijste erop dat hij steeds meer wist over de politiek en dat hij zich begon af te zetten tegen zijn grote broer, Napoleon Bonaparte. In 1810 was Napoleon Bonaparte er een beetje klaar mee, hij lijfde Nederland in bij zijn keizerrijk. Lodewijk deed vlak daarvoor troonsafstand.
Op 9 Juli wordt Holland officieel ingelijfd bij het Franse keizerrijk, met als leider Keizer Napoleon. In de Nederlanden komt er een Franse Gouverneur-Generaal. Door de inlijving kwamen er nieuwe wetboeken in Nederland: de Code Penal (Wetboek van Strafrecht), de Code Civil (Burgerlijk Wetboek) en de Code de Commerce (Wetboek van Koophandel). De organisatie wordt verbeterd. Er komt ook een burgerlijke stand (huwelijk). Door de mijnwet van 1810 worden grondstoffen tot bezit verklaard. En een dijkwet zorgde voor beter onderhoud voor de dijken. Er worden in Nederland ook allemaal soorten economische lasten opgelegd en in 1811 de dienstplicht ingesteld. Mensen met dienstplicht konden zich tegen betaling later vervangen door iemand anders. De Franse militairen zorgden ervoor dat er via de zee geen handel meer werd gedreven (Continentale Stelsel). De financi��le plichten worden opgelegd omdat Frankrijk veel oorlogen in die tijd voerden zoals tegen Rusland in 1812. De ontevredenheid in Nederland neemt toe terwijl ook de economie slecht draait en daardoor zijn armoede en honger het gevolg. Na de Franse nederlaag in de slag bij Leipzig van oktober 1813 trokken de Franse troepen zich terug uit Nederland. Maar door de nederlagen van Frankrijk zijn er veel Nederlandse soldaten omgekomen. In Amsterdam komen er rellen en worden er politiegebouwen in brand gestoken. Op 20 november wordt de vrijheid van Nederland uitgeroepen en prins Willem keert op 30 november 1813 terug in het land. Hij wordt uitgeroepen tot vorst en belooft dat er een grondwet komt. Het ontstaan van het nieuwe koninkrijk was vooral het werk van de voorlopige regering en Willem I, maar de grenzen van het koninkrijk werden vooral bepaald door de andere Europese grootmachten. De Britten zagen in Willem een goede bondgenoot. Tijdens het congres van Wenen in september 1814, werden door Pruisen, Oostenrijk, Rusland en Engeland in 1815 de nieuwe grenzen van het land vastgelegd. Willem I mocht zich nu ook officieel koning noemen van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Het huidige Nederland en Belgi�� vormden hier een eenheid in en Luxemburg werd als een personele unie aan het koninkrijk verbonden. Willem I bracht ook verandering in de economie. Hij investeerde in betere wegen en spoorwegen en had daarnaast een plan van dat het zuiden van het koninkrijk moest produceren en het noordelijke deel ging handelen. Hij stichtte de Nederlandse Bank en de Nederlandse Handelmaatschappij. Politiek zette hij deze organisaties in om de details van zijn beleid voor het parlement verborgen te houden. Maar de staatsschuld liep daardoor behoorlijk uit de hand. Het parlement kon door de geheimzinnigheid niet controleren op de koning. Het Verenigd Koninkrijk zelf voelde zich ook niet echt als een volk omdat er verschillende talen werden gesproken, er waren verschillende culturen en er was niet 1 godsdienst maar meerdere. En omdat de koning zelf Nederlands was en meer focuste op Nederland gingen de Belgen zich niet verbonden voelen en kwamen zij in opstand.
Maar Willem I wilde het zuiden niet zomaar weggeven en nadat er een voorlopige regering ontstond in Brussel, mobiliseerde hij een leger die bestond uit ongeveer 26.000 mannen. Zij maakte in augustus 1813 een opmars naar het zuiden. Maar omdat Frankrijk wist dat de rebellen in Belgi�� zouden verliezen gingen ze hun helpen. Toen de Fransen kwamen moesten de Nederlandse troepen zich terugtrekken. Pas na 7 jaar in maart 1838 gaf Willem I door binnenlandse en buitenlands druk van onder meer Frankrijk de Belgen hun eigen staat, onder voorwaarde dat hij het oostelijke deel van Limburg en heel Luxemburg terug zou krijgen. Het westelijke deel van Luxemburg waar vooral Frans gepraat werd, werd aan Belgi�� afgestaan. De koning wist zijn macht steeds verder te verstevigen en hij duidde geen kritiek of zeggenschap mee. Hiermee verbrak hij zijn beloften en dat werd pas een hoogtepunt om de strijd voor Belgi��. Hij bracht daardoor Nederland in financi��le problemen omdat het leger veel kostte. In 1840 stemde Willem I met veel tegenzin in met een grondwetswijziging, die zijn heersing over Nederland verminderde. Dit was daarom ook een van de redenen van zijn aftreden. De andere was het feit dat hij een verloving had met Henriette d`Oultremont die veel weerstand opriep bij het volk. Ze was een Belgische vrouw en die mochten de bevolking niet bepaald. In 1840 legde Willem uiteindelijk zijn koningschap neer en vertrok hij met veel geld naar Berlijn. Nederland werd in puin achtergelaten door hem. In 1848 kwam er een nieuwe grondwet in Nederland. Thorbecke werd gezien als de grondlegger daarvan. Hij was de voorzitter van de commissie die de grondwet ontwierp. De grondwet hield onder andere in dat de ministers verantwoordelijkheid droegen voor wetgeving en het beleid en dat zij gecontroleerd konden worden door het parlement. Uiteindelijk kon de grondwetswijziging van 1848 een staatsrechtelijke revolutie worden genoemd. Vergeleken met de situatie in de tijd van nu kon het eigenlijk nog steeds niet democratisch worden genoemd. Thorbecke was wel voorstander van het algemeen kiesrecht maar hij vond ook dat de meeste mensen niet geschikt waren om te stemmen op een bepaalde partij. Alleen de mensen die dankzij hun bezit konden bewijzen dat ze burgerlijke kwaliteiten hebben mochten deelnemen aan de politiek. In het midden van de 19e eeuw kon maar 3% van de bevolking voldoen aan deze eisen. Er ontstond een verschil tussen links en rechts. Politieke partijen waren er nog niet. In 1879 kwam hierin verandering, Abraham Kuper cre��erde de 1e politieke partij, de ARP (Anti-Revolutionaire Partij). Zij vertegenwoordigde het gereformeerde deel van de bevolking. De katholieken gingen ook een eigen partij stichten. Er werd ook een nieuwe partij gericht door de industrialisatie: de fabrieksarbeiders. Daardoor ontstonden aan het begin van de 20e eeuw socialistische partijen. Doordat al deze politieke partijen zich gingen bemoeien met de samenleving groeide ook de wens om het algemeen kiesrecht. Voor mannen gebeurde dit in 1917 maar er was nog steeds niet echt sprake van algemeen kiesrecht. Alleen mannen konden dus stemmen.
Napoleon Bonaparte ��� Keizer der Fransen
Napoleon Bonaparte werd geboren in Ajaccio op een eiland genaamd Corsica. Zijn familie hoorde tot de adel van Corsica. De ouders van Napoleon sloten zich bij de Franse regering op Corsica aan en zo konden zij een studiebeurs voor Napoleon krijgen in Frankrijk. Napoleon ging naar een militaire school in Brienne en later naar een militaire school in Parijs. Uiteindelijk verliet hij de school en werd hij 2e luitenant van de Artillerie. Maar eerst keerde hij terug naar Corsica om zichzelf als opvolger te dringen van Paoli, die om vrijheid streed. Uiteindelijk lukt het hem om in 1792 een Luitenant-Kolonel te zijn in de Corsicaanse Nationale Garde. Maar uiteindelijk vertrouwden de mensen Napoleon niet meer in Corsica en hij werd verdacht van het samenwerken met vijanden. Daarom keerde hij terug in Frankrijk. In 1793 nam hij nu als kapitein van de revolutionaire artillerie deel aan de verovering van Toulon, die bestuurd werd door Franse koningsgezinnen. Uiteindelijk werd onder leiding van Napoleon Toulon veroverd. Napoleon kreeg hiervoor een eervolle vermelding en werd benoemd tot Brigade-Generaal. In 1799 komt Napoleon aan de macht in Frankrijk. Hij deed er alles aan om Frankrijk weer tot een wereldmacht te brengen, hij wist ook dat vrede erg belangrijk was om een land weer goed op te kunnen bouwen. Napoleon wilde vrede met Engeland en Oostenrijk sluiten, maar die waren het niet eens met de voorwaarden die Napoleon hun voor legde. Uiteindelijk sloten Oostenrijk en Engeland een bondgenootschap tegen Frankrijk. Daardoor kwamen er nieuwe oorlogen, maar uiteindelijk waren Napoleons legers te sterk en zij wonnen uiteindelijk. Op 9 februari 1801 werd in Lunevile een vredesverdrag door Oostenrijk getekend. Het bondgenootschap tegen Frankrijk was verbroken. Door het vredesverdrag kreeg Frankrijk veel macht in Itali��. Rusland tekende later ook het vredesverdrag. Jaren nadat er vrede werd gesloten vonden de Fransen dat hun regering het niet goed deed en Napoleon pakte zijn kans. In 1804 kroont hij zichzelf en zijn vrouw, met de aanwezigheid van de Paus, tot keizer en keizerin in de Notre-Dame van Parijs. Napoleon werd door andere Europese staten gezien als degene die in Frankrijk de onrust liet weggaan. Maar door zijn drang om gebied te veroveren kregen de andere staten ook angst. Vanaf 1803 kreeg Napoleon steeds meer vijanden. Engeland, Rusland, Zweden, Oostenrijk en Napels sloten een bondgenootschap en samen verklaarden zij allemaal de oorlog aan Frankrijk. De Oostenrijkers vielen Beieren binnen maar Napoleon vocht terug. Hij versloeg een groot leger bij Ulm en ging door naar Wenen en veroverde dus de hoofdstad van Oostenrijk.
Op 31 december in 1810 liet Rusland weten dat ze geen bondgenoot meer wilden zijn van Frankrijk. Maar Napoleon dacht daar natuurlijk anders over. Hij trok naar Rusland want zijn plan was om heel Europa te veroveren. In 1812 mobiliseerde Frankrijk en Rusland zich beide. Rusland merkte dat het leger van Napoleon te groot was en trokken ze zich uiteindelijk terug, op een nare manier. Ze vernielden alles wat bruikbaar kon zijn voor Napoleon en deden giftige stoffen in de waterputten. Door die actie van Rusland kwamen er allemaal ziektes in het leger van Napoleon. Napoleon had verwacht dat hij de Russen al vlak over de grens zou kunnen verslaan maar moest dus met zijn zieke leger een lange uitputtende toch maken. Elke keer dat Napoleon een Russisch leger versloeg, werd hij steeds dieper in Rusland gelokt. Na 82 dagen kwamen hij en zijn leger aan in Moskou. De helft van zijn leger was door de reis omgekomen. Het Russische leger trok zich terug uit Moskou maar liet het ook weer verwoest achter om Napoleon uit te putten. De Russen wilden geen vrede en Napoleon moest uiteindelijk terugtrekken door een tekort aan voedsel. Voor het leger van Napoleon was de terugweg nog erger, ze waren zo hongerig dat ze zelfs kannibalen werden, katten aten en kadavers van dode dieren opaten. Toen Napoleons leger op 18 december 1812 de Russische grens bereikten, leefde nog maar een derde van zijn soldaten. Nadat Napoleon weer was teruggekeerd in Frankrijk had hij nog steeds de macht en deze keer verklaarde hij dat Frankrijk vreedzaam zou willen regeren. De andere landen geloofden daar helemaal niks van en Napoleon moest daarom opnieuw een leger samenstellen. Hij moest zich tenslotte verdedigen om niet kwetsbaar te zijn. Napoleons 1e doel was om de Engelsen en de Pruisen te verslaan in de Zuidelijke Nederlanden voordat de Oostenrijkers hulptroepen konden sturen. De Engelsen hielden stand en toen de Pruisen hun leger ging samenvoegen met die van de Engelsen, verloor Napoleon de slag bij Waterloo op 18 juni 1815. Maar hij liet zijn soldaten in de steek en ontsnapte. Hij vluchtte naar de stad Rochefort en wilde vanuit Rochefort naar de Noord-Amerika toe. Maar de Engelsen hadden hem door en blokkeerde te haven. Napoleon moest zich overgeven. Op 22 juni 1815 moest Napoleon afstand doen van de troon en nu voor altijd. Op 5 mei 1821 stierf Napoleon, hij werd 51 jaar oud. Er werd aangenomen dat hij was overleden aan kanker maar volgens andere is hij vermoord.