De ECU subluxatie is een niet veelvoorkomende en redelijk onbekende blessure die met name voorkomt bij (top)sporters. Er wordt dan ook weinig geschreven over dit onderwerp. Het aantal RCT’s waar wij over konden beschikken voor het schrijven van deze review was beperkt.3,4,5,6
Om toch een zo sterk mogelijke review te schrijven is besloten ook artikelen van mindere kwaliteit mee te nemen in het literatuuronderzoek. Dit komt de kwaliteit van het onderzoek niet ten goede, maar op basis van louter de kwalitatief sterke RCT’s konden wij geen representatief review schrijven. Het uitvoeren van meer onderzoek van kwalitatief hoog niveau naar ECU subluxatie is erg belangrijk om in de toekomst meer inzicht te krijgen in de verschillende diagnostische, operatieve en therapeutische middelen die bij ECU subluxatie
Lichamelijke onderzoek, DUS en dynamische MRI worden veelvuldig ingezet bij het vermoeden op een ECU subluxatie. Echter zijn er geen klinimetrische waarden bekend en zouden deze diagnostische middelen verder onderzocht moeten. Ook CT- of r??ntgenonderzoek is niet goed onderzocht, maar deze diagnostische middelen worden niet vaak ingezet.7,13,14,16,17
De pati??nt die een conservatief beleid ondergaat krijgt in veel gevallen een spalk of gips immobilisatie gedurende een wisselend aantal weken. De variatie in immobilisatietijd is groot, evenals de variatie in manier van immobiliseren. De pols wordt ge??mmobiliseerd, maar in verschillende hoekstanden. Bovendien wordt bij sommige behandeltechnieken ook de elleboog ge??mmobiliseerd en bij andere niet. Het is duidelijk dat gipsen of spalken een veelvoorkomende behandeltechniek is, maar de periode en wijze waarop dit gebeurt is naar onze mening erg uiteenlopend en roept vragen op over wat de meest effectieve wijze is. Een nadelig neveneffect van een ge??mmobiliseerde pols en/of elleboog is vaak een bewegingsbeperking die moeilijk op te heffen is. Hierover wordt echter niet gesproken in de verschillende onderzoeken.5,7,12,13,19,20,21
Over de verschillende operatieve ingrepen is meer duidelijkheid. De meeste artikelen beschrijven dezelfde drie operatietechnieken en ook over de revalidatieperiode nadien is veel overeenkomstigheid. Echter is er weinig bekend over tijd die nodig is voor return to play bij de verschillende sporten waar ECU subluxatie regelmatig voorkomt. Vaak wordt wel een periode van 3 maanden zonder sport- en krachtactiviteiten geadviseerd, maar hoe de revalidatie naar (top)sport er nadien uit zou moeten zien, wordt niet beschreven. Voor de sportfysiotherapeut een duidelijk gemis en daarom een aanbeveling voor nog uit te voeren onderzoeken.10,12,13,19, 21, 22,23
Een punt van aandacht tijdens revalidatie van een tennisspeler is de dubbelhandige backhand. Onduidelijk is of dat de techniek van de dubbelhandige backhand een risicofactor is voor het ontstaan van een ECU subluxatie of dat het de frequentie is van het slaan op deze manier. Dit geldt tevens voor de biomechanica van de bewegingen welke voorkomen in de verschillende risicovolle sporten.
Aanbevelingen van onze kant zouden kunnen zijn de eerder genoemde revalidatie postoperatief naar RTP op (top)sportniveau bij de sporten waarbij ECU subluxatie vaker voorkomt. Hiernaast verdient het aanbeveling dat er onderzoek wordt gedaan naar de verschillende beeldvormende middelen en hun waarden bij ECU subluxatie.
Een kritische blik op onze gehanteerde methode leert dat wij allen nagenoeg geen ervaring hadden met het schrijven van een review voor aanvang van deze review. Het zou kunnen dat er literatuur gemist is die van waarde had kunnen zijn voor deze review en het zou kunnen zijn dat de beoordeling van de gebruikte artikelen niet altijd correct is gebeurt. Dit zou de kwaliteit van de review kunnen verminderen.