Emile Driant is een Franse militair en geboren op 11 september 1855 in Neufchâtel-sur-Aisne. De vader van Emile was een rechter en had daarom ook erg gehoopt dat zijn zoon ook rechten zou gaan studeren. Maar na de ondergang in 1870 van Frankrijk bij Sedan, besloot hij dat hij een militaire carrière wilde opbouwen. In oktober 1875 ging hij naar Saint-Cyr. Daar heeft hij zijn opleiding voor het worden van militair afgerond en in 1877 werd hij een legerofficier.
Vijf jaar later werd hij stafofficier bij de generaal Boulanger bij het 4de Regiment Zouaven in Tunis, Boulanger commandeerde hier de bezettingsgroepen. Toen Boulanger naar Parijs ging omdat hij minister van de Oorlog werd, volgde Emile Driant hem. In 1888 trouwde hij zelfs met de dochter van Boulanger, Marcelle Boulanger.
In 1892 was Emile Driant al behoorlijk bekend doorat hij de assistent van Boulanger was geweest en door zijn huwelijk met Boulanger’s dochter. Hij had veel interesse in wetenschappelijke uitvindingen, zoals de luchtballon en de fiets. In deze twee uitvindingen zag hij namelijk de mogelijkheid om ze ook militair te gebruiken. Over deze interesses schreef hij dan ook vaak, hij heeft geschreven voor tijdschriften, kranten, recensies en ook heeft verschillende romans geschreven. Als schuilnaam voor deze boeken gebruikte hij ‘Capitaine Danrit’, zijn naam ‘Driant’ in een andere volgorde. Hij heeft een paar zeer populaire werken onder de jongeren geschreven.
In 1899 werd hij commandant van het 1ste Battalion de Chasseurs. Hij was erg blij met deze titel, maar in 1905 besloot hij zijn militaire carrière toch op te geven en zich in plaats daarvan te gaan richten op journalistiek. Dit deed hij omdat hij voelde dat het zo niet verder kon gaan. Door zich volledig op de journalistiek te richten, diende hij op die manier toch nog voor het leger maar dan van een hele andere kant.
In 1910 werd hij gekozen tot een lid van het parlement. Hij wilde zich inzetten om de defensie van het land te versterken en ook wilde hij de verloren Franse provincies Alsace en Lorraine terug bij Frankrijk hebben. Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, kreeg hij het commando over de 56e en 59e Battalions de Chasseurs. Wel bleef hij ondertussen ook een lid van het parlement.
Bij het begin van de Slag om Verdun, op 21 februari 1916, verdedigden Emile Driant en 1200 Chasseurs posities in het Bois des Caures. Dit was toen het zwaarste artilleriebombardement ooit. Op de middag van 22 februari dreigden ze te worden omsingeld. Emile Driant beval toen zijn manschappen om zich terug te trekken. Tijdens de terugtocht in de richting van Beaumont werd Emile Driant met een kogel door zijn hoofd geschoten. Hij scheen toen het Franse ‘Oh mijn god’, ‘Oh, kon Dieu’ te hebben geroepen en dood te zijn neergevallen. Hij overleed dus op 22 februari 1916 op 60-jarige leeftijd. Het nieuws van zijn dood bereikte pas op 3 april Parijs. Zijn vrouw kreeg enige tijd daarna een brief uit Duitsland, waarin stond dat ze haar man eervol hadden begraven en dat het graf zorgvuldig zou worden bewaard. Emile’s lichaam is namelijk eerst in Duitsland begraven op het slagveld. 3 jaar na zijn dood werd hij opgegraven en geïdentificeerd, toen hebben ze besloten zijn lichaam in het huidige Bois des Caures-monument te plaatsen.
Deze brief van Emile Driant is geschreven aan zijn vader. Omdat zijn vader graag had gewild dat hij rechten was gaan studeren, wilde Emile hem met deze brief bewijzen dat het de juiste beslissing was geweest militair te worden. Deze brief schreef hij op 21 februari 1916, de dag voor zijn dood (dit wist hij toen natuurlijk nog niet). In deze brief beschrijft Emile hoe hij en zijn manschappen het deden bij de Slag om Verdun. Dit was toen het zwaarste artilleriebombardement in de geschiedenis. Aan zijn vader vertelt hij dan ook dat het allemaal heel zwaar is maar dat hij er vertrouwen in heeft dat ze deze slag gaan winnen. Omdat Emile het erg leuk vond om te schrijven probeerde hij dan ook zo vaak mogelijk een brief te sturen naar zijn ouders, een vriend of zijn vrouw. Maar toen Emile deze brief schreef had hij echt al een tijd geen brief meer kunnen schrijven omdat dit hem verboden was. In deze brief heeft hij dus wel iets meer te vertellen. Hij vertelt ook nog wat over de tijd voordat hij als commandant naar de Slag om Verdun was gestuurd.
Bronnen:
– http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/wiki/index.php/Émile_Driant#Het_Bois_des_Caures
– https://nl.wikipedia.org/wiki/Emile_Driant
– https://en.wikipedia.org/wiki/Émile_Driant
– http://horizon14-18.eu/colonel-emile-driant.html