Afghanistan is al tientallen jaren het middelpunt van de ene na de andere oorlog en je hoort hier vaak over op het nieuws. Ook nu is er weer het nieuws dat Afghaanse troepen tegen de Taliban vechten om een stad, die de Taliban had veroverd. Bij veel Nederlanders gaat dat slechte nieuws vaak het ene oor in en het andere oor uit, terwijl Afghanen hun huis uit moeten vluchten voor de Taliban. Hoe kan het nou dat veel landen oorlog voeren om Afghanistan? Is het door de geografische positie van het land of toch door hun eigen regering die de zaken niet op orde hebben?
In dit verslag zal niet de hele geschiedenis van Afghanistan aan bod komen, maar juist de oorlogen die Afghanistan gevoerd heeft in de 20e en 21e eeuw. Deze oorlogen zijn het belangrijkst en hebben een grote impact gehad op niet alleen de betrokken landen, maar op heel de wereld.
In het verslag staat deze vraag centraal: waarom is Afghanistan al zo lang een terrein van oorlog en hoe groot is de kans dat er ooit vrede komt?
Om het beantwoorden van de hoofdvraag makkelijker te maken zullen wij eerst vier deelvragen behandelen. De eerste drie deelvragen gaan chronologisch over de drie belangrijkste oorlogen die hebben plaatsgevonden. Hiermee is de eerste deelvraag: waarom ging de Sovjet-Unie zich met Afghanistan bemoeien en wat waren hiervan de belangrijkste gevolgen? De volgende oorlog kunnen veel mensen zich nog herinneren, de tragische gebeurtenis op 11 september. Dit was zeker een aanleiding van onze volgende deelvraag: waarom ging de Verenigde staten zich met Afghanistan bemoeien en wat waren hiervan de gevolgen? Afghanistan had niet alleen met andere landen conflicten, maar in eigen land kwam de Taliban op, die Afghanistan al tientallen jaren probeert te veroveren met veel doden als gevolg. Hiermee luidt de derde deelvraag: welke rol speelt de Taliban in Afghanistan? Iedereen hoopt dat Afghanistan in de toekomst eens een keer een vredig land kan zijn en iedereen ziet dat natuurlijk op een andere manier gebeuren. In de laatste deelvraag: Wat zou er nodig zijn om vrede te verkrijgen in Afghanistan? Hebben wij ook onze eigen gedachtes in verwerkt van hoe wij denken dat er uiteindelijk vrede zal komen. Deze deelvragen zullen genoeg zijn om een conclusie te trekken en de hoofdvraag te beantwoorden. Dit verslag zal duidelijke chronologische uitleg geven van hoe de oorlogen zijn ontstaan en ook onze eigen idee��n van hoe het opgelost kan worden.
2. De Sovjet-Unie in Afghanistan
De Sovjet-Unie had voor de Afghaanse oorlog van 1979-1989 al tientallen jaren een oogje op het land, dat kwam vooral door de centrale positie van het land en de toegang tot het Midden-Oosten. De Sovjet-Unie had al drie keer een invasie gedaan in Afghanistan, de eerste keer was in 1925 toen ze het kleine eiland Urta Tagai hadden toegevoegd bij hun eigen grondgebied. de tweede invasie vond plaats in 1929, naar aanleiding van een interne opstand in Afghanistan. Een boer had de koning weggejaagd en had zichzelf tot koning benoemd. De Sovjet-Unie steunde uiteindelijk de nieuwe koning, omdat hij anti-Brits was. De derde invasie was omdat er een over de grens een achtervolging was op de Basmachi-leider Ibrahim Beg. Uiteindelijk kwam in 1979 de tot nu toe laatste invasie tot stand en daar gaan we het in de hoofdstuk over hebben. De Sovjet-Unie had dus al jaren lang interesse in Afghanistan om verschillende redenen en daarom staat deze deelvraag centraal: Waarom ging de Sovjet-Unie zich met Afghanistan bemoeien en wat waren hiervan de belangrijkste gevolgen?
Waarom ging de Sovjet-Unie zich met Afghanistan bemoeien?
Van 1919 tot 1973 was Afghanistan een koninkrijk. In juli 1973 pleegde Mohammed Daoud met behulp van linkse officieren van het leger en de luchtmacht een coup en draaide hierdoor de monarchie de nek om en maakte van Afghanistan een republiek. In april 1978 kwam Nur Taraki, de leider van de Afghaanse communistische partij (PDPA), aan de macht op stiekem aandringen van Moskou. Deze machtsovername wordt ook wel ���De Saur��� revolutie genoemd, naar de maand waarin het plaatsvond.1,2,5 de Sovjet-Unie was erg blij met dit nieuws en steunde Afghanistan volop om de belangrijkste reden: Het werd communistisch land en onder het mom van de Brezjnev-doctrine: een land dat communistisch is geworden, moet het ook blijven, kreeg Afghanistan die steun, je merkt dit ook aan het citaat hiernaast. De Sovjet-Unie stuurde vijfhonderd sovjetadviseurs ernaartoe, de meeste waren oud KGB-agenten of militair deskundigen. 1,5
Een jaar later pleegde Hafizullah Amin, een partijgenoot van Taraki een coup. Hierdoor leidden Amin en Taraki samen het land. Al gauw bleek dat beide mannen het land matig konden besturen, want ze wilden radicaal van een islamitisch land een communistisch land maken, dit ging voor de bevolking te snel en gingen afstand van de regering nemen.2 Er begonnen in kleine dorpen onderling groepen te vormen onder moslimleiders die een jihad wilden tegen de regering. Vele regeringstroepen waren ook overgelopen naar deze groepen, die moedjahedien heet. Bij de regering van Afghanistan maar ook in Moskou gingen de alarmbellen rinkelen, want deze fundamentalistische moslimgroep kreeg steeds meer aanhangers.2 Toen de moedjahedien 25 van de 28 provincies in controle had trok de Sovjet-unie aan de bel en drong op 25 december 1979 Afghanistan binnen met in hun achterhoofd de volgende redenen: de Sovjet-Unie wilde een verdere omsingeling van vijand China, als tweede wraak tegen de Verenigde staten voor de oppositie tegen het aannemen van het wapenbeheersingsakkoord SALT II en om het besluit tot het installeren van nieuwe Amerikaanse kernwapens in Europa, terwijl daar afspraken over waren. Ook was de Sovjet-Unie een stap dichterbij de oliebronnen van het Midden-Oosten. Dit was ook de reden voor de Verenigde Staten om samen te werken met de moedjahedien. De Verenigde Staten was bang om hun oliebronnen te verliezen. Als laatste reden wilde de Sovjet-Unie absoluut niet dat Afghanistan weer een islamitisch bewind kreeg dat vijandig zou zijn tegen Moskou, zoals in Iran. de Sovjet-Unie kan dan niet stiekem nog controle hebben over Afghanistan, wat zij natuurlijk wel graag willen.2
De belangrijkste gevolgen
het grootste gevolg van de bemoeienis van de Sovjet-Unie in Afghanistan was de Afghaanse oorlog van 1979 tot 1989. De Sovjet-Unie had genoeg gezien van de ondergang van het communisme in Afghanistan door de leiders Taraki en Amin.6 Op 25 december, eerste kerstdag vielen Sovjettroepen de hoofdstad Kabul binnen. De moedjahedien stond totaal niet achter deze invasie en er ontstond een oorlog tussen de communisten en de moedjahedien. Eerst lukte het de Sovjet-Unie nog makkelijk om de moedjahedien onder controle te houden, maar doordat ze steeds meer aanhangers kregen en ook nog eens gesteund werden door Amerikanen, hadden de Sovjettroepen het moeilijk. De Amerikanen waren bang dat de Sovjet-Unie de macht in het Midden-Oosten zou krijgen en hierdoor de macht over de oliebronnen. Dit wilden zij absoluut niet en zij gingen militaire steun bieden, in de vorm van wapens leveren, aan de moedjahedien. De Verenigde Staten hoopten hierdoor de Sovjet-Unie financieel aan de rand van de afgrond te zetten 4
Er werden in Saudi-Arabi�� en Pakistan koranscholen gebouwd voor de moedjahedien, waar mannelijke vluchtelingen uit Afghanistan werden opgeleid tot de jihad en zij gingen over daarna weer over de grens om te vechten. Deze opgeleiden mannen vormden later de taliban.1,6
Uiteindelijk in 1986 wilde de nieuwe leider van de Sovjet-Unie, Michail Gorbatsjov dat de Sovjettroepen terugtrokken naar huis. Hij vond dat Afghanistan maar een bloedende wond was. Deze militaire inval betekende voor de Sovjet-Unie de nederlaag van de jarenlange pogingen om een vriendschappelijk Afghanistan te cre��ren. uiteindelijk betekende dit het faillissement van de Sovjet-Unie.1 In 1989 was Afghanistan vrij van Sovjettroepen. De staatsgodsdienst werd weer islamitisch en ze hadden de onschuldige politieke gevangenen vrijgelaten. Het communisme verdween en er kwam een parlementaire meerpartijendemocratie. In de tien jaar durende oorlog zijn er meer dan 1 miljoen Afghanen gesneuveld en vijftienduizend sovjetdoden gevallen.1,3
Deelconclusie
Het islamitische Afghanistan werd communistisch. De Sovjet-Unie zag dat als een mooie kans om het land te helpen communistisch te blijven en om hun vijand China hiermee nog meer te omsingelen. De reden waar de Verenigde Staten al bang voor was, is dat de Sovjet-Unie het ook voor de oliebronnen deed van het Midden-Oosten. Ze deden het ook uit een soort wraak tegen de Verenigde staten voor de oppositie tegen het aannemen van het wapenbeheersingsakkoord SALT II en om het besluit tot het installeren van nieuwe Amerikaanse kernwapens in Europa. De Sovjet-Unie was als laatste reden bang dat het communisme ging falen in Afghanistan en dat het weer een islamitisch land werd, dat misschien een Moskou hatend land wordt. Toen de leiders Taraki en Amin toch faalden om het land goed te regeren, kregen ze het volk tegen hen. In 1979 vielen Sovjettroepen Afghanistan binnen en vochten tegen de moedjahedien, dit is een islamitische groep bestaande uit burgers, die tegen de regering is. Dit liep uiteindelijk op een verlies van de Sovjet-Unie, want zij verlieten in 1989 Afghanistan.
3. De interesse van de Verenigde Staten in Afghanistan
Er is een lange tijd conflict tussen Rusland en Amerika geweest in Afghanistan. Er zijn veel oorlogen gevoerd en er zijn veel verschillende politieke partijen aan de macht geweest, maar vooral onder leiding van Amerika of Rusland. De Koude Oorlog was al een lange tijd bezig en Amerika deed er alles aan om de verspreiding van het communisme terug te dringen. Na de Tweede Wereldoorlog had Amerika met het Marshall-plan veel geld ge��nvesteerd in de landen die hadden geleden onder de Tweede Wereldoorlog, om ze te helpen op te knappen. Toen de Sovjet-Unie na de Tweede Wereldoorlog het communisme begon te verspreiden ging Amerika ertegenin en deed van alles om het te verminderen. Maar was dit ook het geval in Afghanistan? De deelvraag is dan ook: Waarom ging Amerika zich met Afghanistan bemoeien, en wat waren de gevolgen die hierbij horen?
De interesse
De Koude Oorlog was al vele jaren bezig en overal waar Amerika zag dat de Sovjet-Unie een kans had het communistische systeem te introduceren, zette Amerika een tegenbeweging voort. Dit was al eerder het geval geweest bij het zogenaamde ���domino-effect���: Nadat Korea maar vooral een land als China
communistisch was geworden zag
Amerika veel dreiging in en land als Vietnam om communistisch te worden.
Als Vietnam communistisch zou worden, zou dit nadelig zijn voor de Amerikanen omdat ze met het Marshall-plan ook Japan hadden geholpen om hersteld te worden, en Japan een kapitalistisch land hadden gemaakt.
Als Vietnam dus communistisch werd, was de kans groot dat het domino-effect ook zou aanslaan in Japan.
De Cuba-crisis van 1962 mag ook niet vergeten worden: Rusland zou met schepen richting het communistische Cuba varen om daar kernwapens te plaatsen. Ook deze crisis heeft Amerika opgelost, doordat toenmalig president Kennedy tijdens een toespraak aan de Sovjet-Unie verzocht om deze schepen gauw terug te sturen.
In 1979 viel Rusland Afghanistan binnen met duizenden troepen, omdat ze via de Brezhnev Doctrine het communisme wilde uitbreiden naar de landen rondom de Sovjet-Unie. Afghanistan was in zwakke staat: de toenmalige nieuwe president Hafizullah Amin deed een beroep op de Sovjet-Unie om Afghanistan te helpen in de strijd tegen de moedjahedien,
de islamistische, anticommunistische verzetsstrijders en om de bestaande regering te vervangen voor een nieuwe communistische regering . Amerika zag toen haar kans om de moedjahedien in alle manieren mogelijk te steunen.
De dag daarna werd de Afghaanse hoofdstad Kaboel bezet, en werd de toenmalige president samen met zijn vriendin vermoord door de KGB, de geheime dienst van de Sovjet-Unie. Voor tien jaar heeft de Sovjet-Unie tienduizenden troepen naar Afghanistan gestuurd om te vechten tegen de moedjahedien, de opstandelingen tegen de huidige Afghaanse regering.
Amerika steunde de moedjahedein enorm in de strijd tegen de Sovjet-Unie van 1979 tot 1987. Toen Ronald Reagan de electies voor het Amerikaans presidentschap won, nam hij de beslissing om wapens te zenden naar Pakistan, die de wapens konden doorgeven aan de moedjahedien in Afghanistan. Ook gaven de Amerikanen informatie aan deze verzetsstrijders over de Russische soldaten. Wij vinden persoonlijk dat Amerika het juiste heeft ondernomen door de moedjahedien op deze manier te helpen en daarmee ook zichzelf en Europa te helpen, omdat er misschien een grote oliecrisis was ontstaan en het communisme misschien verder was uitgebreid als Amerika had ingegrepen.
In 1986 gaf de VS aan de moedjahedien speciale geweren waarmee de moedjahedien makkelijker vliegtuigen van de Sovjet-Unie kon neerschieten. 12
Dit was niet de enige keer dat Amerika zich bemoeide met Afghanistan. Nadat de extremistische groepering Al-Qaida de aanslagen op de Twin Towers in New York op zich nam, was het voor Amerika oorlog.
Sinds het vertrek van de Sovjet-Unie in 1989 was het nog een chaos in Afghanistan door verschillende groepen die met elkaar vochten. Maar in 1994 kwam Burhanuddin Rabbani aan de macht maar er was nog steeds een burgeroorlog gaande. Later in 1994 kwam er de nieuwe groep op die nog veel onrust zou veroorzaken op: de Taliban. De leider van deze groep was Mohammed Omar en de groep werd gesteund door landen als Pakistan en Saoedi-Arabi��.
Pakistan wilde op deze manier Afghanistan be��nvloeden, en de Taliban veroverde de plaats Kandahar in 1994, de stad Herat in 1995 en de hoofdstad Kabul wonnen ze ook voor zich in 1995.
De Taliban was de nieuwe machtshebber in Afghanistan en ze veroverden nog een groot deel van het land. De enige groep die verzet durfde te bieden was de Noordelijke Alliantie, een Afghaanse groep die nog twee plaatsen in het noorden van Afghanistan uit de handen van de Taliban wisten te houden.
De Taliban vonden dat je de regels van de islam erg goed moest navolgen, dus werden de bioscopen en meisjesscholen gesloten.
De Taliban had een goede band met de terreurgroep Al Qaida, ze boden plekken voor bases aan. In Toen in 1998 de leider van de Al-Qaida, Osama Bin Laden, Soedan werd uitgezet vluchtte hij naar Afghanistan, waarna de Amerikaanse overheid hem aanwees tot hoofdschuldige van de aanslagen op twee Amerikaanse ambassades in Afrika, en de Taliban wees de ge��iste uitlevering van Osama Bin Laden aan Amerika af.
Ahmad Schah Massoud had nog steeds controle over het bovenste deel van het land, maar werd vermoord op 9 september 2001, twee dagen voor de aanvallen in New York op 11 september 2001. De oorlog in Afghanistan (de militaire campagne tegen Afghanistan) begon officieel op 7 oktober 2001. Onder de naam van Enduring Freedom vielen de legers van landen als het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Australi�� en natuurlijk de Verenigde Staten de Taliban in Afghanistan aan. Dit deden ze als gevolg van de aanslagen op verschillende plaatsen in Amerika op 11 september 2001. De bekendste doelwitten waren de Twin Towers in New York, maar ook het Pentagon in Washington en ook in Pennsylvania werd een aanslag gepleegd.
Achter de aanslagen zat de islamitische terreurgroep Al Qaida. De Taliban-regering in Afghanistan steunde deze instelling. De Amerikaanse regering met als leider president George W. Bush besloot, toen de Taliban en Al-Qaida het ultimatum dat George Bush had opgesteld niet hadden nagestreefd, Afghanistan binnen te vallen met man en macht.
Hoewel de Taliban-regering al gauw verloor, wist Osama Bin Laden toch te ontsnappen. Ondertussen werd er in Afghanistan een nieuwe regering opgezet en een nieuwe grondwet opgesteld. De verdreven strijders van de Taliban proberen al jarenlang het nieuwe bewind omver te werpen vanuit hun bases in Pakistan, na de vernietiging van hun bolwerken in Afghanistan. Nadat de basis van de Taliban in Afghanistan werd verwoest, probeerde de Taliban toch vanuit Pakistan het nieuwe regime in Afghanistan te verslaan. Juist hierdoor bleven de bombardementen en aanvallen op Afghanistan aanhouden. Ook de dood van Bin Laden in mei 2011 maakte geen einde aan de gevechten. De Verenigde Staten boekten een groot succes door een van de belangrijkste leden van Al-Qaida, Mohammed Atef, te doden tijdens een bombardement bij zijn huis. Amerika bombardeerde ook veel, vooral rond de hoofdstad Kabul en Jalalabad. In de nacht van 12 november 2001 werd de stad Kabul eindelijk verlaten door de Taliban. De Noordelijke Alliantie, een Afghaanse groep uit het Noorden die samen met de Verenigde Staten tegen de Taliban vocht, naderde de volgende middag de stad en vonden twintig aanhangers van de Taliban in een stadspark, die ze makkelijk hadden verslagen.
In het zuidelijke deel van Afghanistan hielden Al-Qaida- en Talibanleden (en mogelijk Osama Bin Laden) zich schuil in een grottencomplex, genaamd Tora Bora. Als verzet tegen de coalitiegroepen en de Noordelijke Alliantie hadden duizenden strijders zich zelfs ingegraven. en de Taliban, onder wiemogelijk Osama bin Laden, zich schuil in het grottencomplex Tora Bora. Toen de Verenigde Staten erachter kwam dat ze zich hier schuil hielden, begonnen ze op 16 november met het massaal bombarderen van de grotten. Leden van de CIA en vertegenwoordigers hiervan hadden contact gelegd met plaatselijke inwoners en zouden deze mensen betalen om mee te vechten tegen de Taliban en Al-Qaida.
De aanslagen en bombardementen gingen door voor een aantal jaren. In 2008 besloot president Bush de Amerikaanse troepen sterk uit te breiden tot zo���n 28000 soldaten in Afghanistan, en verhoogde het daarna nogmaals tot 48.000 soldaten. Dit was het meest bloederige jaar in de oorlog tot die tijd. Op 3 september 2008 werd de oorlog uitgebreid tot Pakistaans grondgebied.
Op 2 mei 2011 werd de dood van Osama Bin Laden door de Amerikaanse president Obama bekendgemaakt. In juni datzelfde jaar nam de hoeveelheid troepen van veel Westerse landen die vochten in Afghanistan en Pakistan sterk af. 16
De belangrijkste gevolgen van de Amerikaanse invloed op Afghanistan
De meningen over de gevolgen waren controversieel. Terwijl Amerikaans congreslid Charlie Wilson vond dat de bijdrage van Amerika de Moedjahedien had geholpen het tij van de Afghaanse oorlog te keren, vond Britse auteur Jonathan Steele dat de hulp alleen maar de mening van Rusland deed veranderen en dat de beslissing om zich terug te trekken uit Afghanistan al was gemaakt in 1985.
In 1987 was de aanwezigheid van de Sovjets in Afghanistan al hevig verminderd, door Mikhail Gorbashov���s nieuwe buitenlandse beleid. De ���Geneva Accords���, voorheen bekend als de afspraken over de afhandeling van de situatie met betrekking tot Afghanistan, werden ondertekend op 14 april 1988 door de Verenigde Naties, Afghanistan en Pakistan, met de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie als ���borgen���. In deze akkoorden werd besproken dat er ����n jaar werd gegeven aan de Sovjet-Unie om zich terug te trekken uit Afghanistan. In februari 1989 vertrokken de laatste troepen van de Sovjet-Unie uit Afghanistan. Het nieuwe bestuur dat werd gevormd in Kabul, onder leiding van Mohammed Najibullah, hield het niet lang vol. Hij maakte het een Islamitische staat in 1990 en verwijderde alle referenties naar het communisme van de Consitutie. Maar de oorlog tegen de moedjahedien ging door. De overheid was zelfs in staat om een strijd tegen de moedjahedien te winnen, zonder enige hulp van de Sovjet-Unie. Maar, wanneer de Sovjet-Unie uit elkaar viel in 1991, verloor de Afghaanse overheid de ondersteuning, en zijn veel overige aanhangers overgestapt naar de Moedjahedien. In april 1992 vond de val van de hoofdstad Kabul plaats, door een groep gecommandeerd door Ahmad Schah Massoud. De problemen in Afghanistan waren dus verre van voorbij. Er ontstond nog een burgeroorlog tegen de moedjahedien die eindigde met het begin van de Taliban, in 1994.13,14
Nadat de aanslagen van 11 september hadden plaatsgevonden, heeft Amerika vele troepen naar Afghanistan gestuurd, zoals ik al besprak bij het deelonderwerp over de reden dat Amerika Afghanistan binnendrong. De gevolgen die volgden waren dat Afghanistan volledig vernietigd werd, en dat er een grote vluchtelingencrisis uitbrak, waar de omringende landen in het Midden-Oosten maar ook Europa mee te voorduren kregen. Ook werd de haat naar Amerika vergroot nadat in 2012 beelden waren uitgelekt van Amerikaanse soldaten die een lied zongen voordat ze begonnen met schieten op Afghanen, en er foto���s uitlekten waar Amerikaanse soldaten poseerden met lichaamsdelen van dode Afghanen.
Deelconclusie
Amerika had invloed op Afghanistan door de moedjahedien te steunen door wapens te geven en trainingen en informatie te geven. Ze wilden zich met Afghanistan bezighouden omdat ze dreiging zagen in het domino-effect van de communistische beweging van de Sovjet-Unie. Door in te grijpen, en een anticommunistische beweging als de moedjahedien te steunen, had Amerika invloed op wat er gebeurde met Afghanistan.
Er kan niet ����n groep aangewezen worden die de Afghaanse oorlog van 1979 tot 1989 heeft gewonnen, aangezien er na de terugtrekking van de Sovjets nog een burgeroorlog is uitgebroken tegen de moedjahedien en enkele volgelingen van de moedjahedien de Taliban zijn gestart. Wel is het gevolg van de Amerikaanse invloed op Afghanistan geweest dat de Sovjets waren teruggedrongen en Afghanistan, waardoor de spreiding van het communisme werd teruggedrongen.
De reden dat Amerika zich na de aanslagen in New York op 11 september 2001 wraak wilde nemen op de Taliban en Al-Qaida in Afghanistan. De gevolgen van de aanvallen van Amerika op Afghanistan waren dat de haat naar Amerika werd vergroot, er een vluchtelingencrisis ontstond en Afghanistan werd verwoest.
4. De Taliban in Afghanistan
Iedereen heeft wel eens van de taliban gehoord, als de terreurgroep uit het Midden-Oosten. Maar hoe is het nou eigenlijk ontstaan en wat is hun doel met het beheersen van Afghanistan? Daarom staat in dit hoofdstuk de vraag centraal: Welke rol speelt de Taliban in Afghanistan?
Ontstaan taliban
Na de Afghaanse oorlog tegen de Sovjet-Unie bleven de moedjahedien bestaan. Maar in april 1992 begonnen de inwoners van Afghanistan een algehele afkeer te ervaren tegen hun strijdende landgenoten van de moedjahedien. Aanvankelijk hadden velen voorzichtig enige hoop op betere tijden gekoesterd na de creatie van een regering in Kabul die bestond uit een coalitie van verzetsgroepen. Vele krijgsheren van de moedjahedien vochten in naam van de islam, terwijl ze corrupte machtswellustelingen waren die eigenlijk weggejaagd moesten worden. Maar de meeste lokale burgers durfden weinig verweer te tonen tegen deze krijgsheren, want zij waren de baas over het gebied van de burgers en bepaalden wat er daar gebeurden.8,10 Ook veel jonge studenten in de Pakistaanse madrassa���s keken met afgrijzen naar de gebeurtenissen in hun land. Door de schending van de islam en de onderdrukking van stamgenoten bracht de studenten in beweging om voor hen zelf op te komen.7,8
In de loop van 1994 presenteerden alle strijdend partijen vredesvoorstellen. Een bekend commandant, Jalaluddin Haqqani, lanceerde een vredesplan. Zijn plan voorzag in de vorming van een brede islamitische raad. De leden ervan moesten bestaan uit verzetsleiders, religieuze specialisten, stammenleiders en intellectuelen. Communisten waren uitgesloten. Deze raad moest een president en een premier kiezen en de bevoegdheden die zij zouden krijgen vaststellen.10 Het vredesplan van Haqqani werd door Mohammed Omar, later verklaarde taliban-leider, goed beluisterd. Enkele maanden later werd de talibanbeweging erop gegrondvest. Alleen is de raad van de taliban heel wat beperkter in zijn sociale samenstelling, want alleen de stammenleiders gaan in vergadering. 10
Mohammed Omar, ook wel ���E��noog��� genoemd, was sinds 1994 de verklaarde leider van de taliban. Hij is in 2013 overleden aan de gevolgen van een ziekte. Over de man was weinig bekend, want hij was nauwelijks in het openbaar te zien, hierdoor zijn er amper foto���s en interviews. Omar werd geboren in een arme familie en studeerde in de jaren zeventig aan verschillende madrassa���s. In de jaren tachtig sloot hij zich aan in de strijd tegen de sovjettroepen en in deze jihad verloor hij een oog. Na de Afghaanse oorlog pakte hij weer zijn religieuze studies op in de madrassa���s. in 1994 pakte hij echter weer de wapens op om de frustratie tegen de machtsstrijd van diverse verzetsgroepen. 9,10
Hoe de Taliban Afghanistan beheerst
De eerste grote verovering van de taliban was de e��n na grootste stad van het land, Herat, in 1994. Op veel plekken werd de taliban met open armen ontvangen, want zij maakten immers een einde aan de burgeroorlog. Het uiteindelijke plan van de taliban was natuurlijk de hoofdstad, Kabul, in te nemen, maar dat was eerst nog een te grote klus voor hun. In stappen begon de taliban de belegering op Kabul. het begon met het zuiden en westen van de stad te omsingelen, zodat niemand er meer in of uit kon gaan. Daarna hadden ze ook troepen in het noorden en oosten gezet. Op 26 september 1996 hadden ze de hele stad veroverd.6,7 De verklaarde leider van de taliban toen der tijd, Mohammed Omar, had Afghanistan tot de Islamitisch Emiraat Afghanistan, uitgeroepen. Hij maakte het een streng islamitisch land waarbij de vrede hersteld moest worden en de bevolking ontwapend. Ook moest het land de wetten die de taliban oplegden volgen. Er waren wetten zoals: vrouwen moeten verplicht bedekt zijn, doormiddel van een boerka te dragen, mannen moeten hun baard laten staan, foto���s waarop mensen te zien zijn, zijn verboden, vliegeren, wat een belangrijke Afghaanse traditie is, mag ook niet meer, de televisies en radio���s moeten allemaal weggegooid worden, meisjes boven de tien jaar mogen niet meer naar school en niet-gelovigen moeten aan een teken herkent kunnen worden.6,7,8 De taliban hief officieel de teelt van papaver op. Zodat zij stiekem het monopolie er op hadden, want alle papaverboeren moesten het aan hen leveren en zij verkochten het met hele hoge belasting aan de Verenigde Staten. Van de papaverplant kan je morfine maken en dit is natuurlijk belangrijk in ziekenhuizen. Ook kan je er hero��ne van maken. Dit leverde veel op voor de taliban.6
Door de terreuraanslag op de Twin Towers in New York op 11 september 2001 kwam er ineens een hele grote vijand tegen de taliban. De Verenigde Staten wist al snel dat de terreurgroep Al- Qaida achter de aanslag zat en vroeg Afghanistan om de uitlevering van Osama Bin Laden, de leider van Al-Qaida. Afghanistan wilde dat wel doen, maar dan zou hij wel in een neutraal land openbaar berecht moeten worden. Dat wilde de Verenigde Staten absoluut niet en zij verklaarde hierbij de oorlog aan de taliban.6,8 In oktober van 2001 viel de Verenigde Staten Afghanistan binnen en veroverde op 12 november 2001 de hoofdstad Kabul. Afghanistan kreeg nu een pro-Westerse regering. Veel bondgenoten van de taliban steunden hun niet in deze strijd en liepen over naar de tegenstander. De taliban trok zich terug in het berggebied van Afghanistan en Pakistan, zij regeerde daar vanuit hun basisplaats, Kandahar, en hielde zich enige tijd rustig.7 Doordat de militairen uit verschillende westerse landen Afghanistan verlaten nu het afgelopen jaren rustiger is geworden. Ziet de taliban weer zijn kansen en beginnen guerrillaoorlogen en terroristische acties te voeren. Ze proberen op deze manier weer de macht over Afghanistan te krijgen. 7
Deelconclusie
De moedjahedien die tegen de Sovjet-Unie vocht, kreeg na het vertrek van de troepen, onderlinge machtsstrijd. Dit leidden tot burgeroorlogen. In 1994 vonden de verzetsgroepen dat er een einde aan deze burgeroorlogen moest komen en verzonnen een vredesplan. Mohammed Omar vond het een interessant plan en vormde later ter inspiratie van het vredesplan, de taliban op. De taliban begon meer en meer macht te willen en dat deden ze door allemaal steden in te nemen en daar de leiding nemen. Hun belangrijkste doel was Kabul veroveren, want dan hadden ze de macht over het hele land. In 1996 lukte dat ook nog eens. Alle burgers moesten hun streng islamitische wetten volgen. Na de terreuraanslag op de Twin Towers op 11 september 2001 riep de Verenigde Staten de oorlog aan de taliban, omdat ze Osama Bin Laden niet wilde leveren. Hierdoor viel de Verenigde staten Afghanistan binnen en zorgden ervoor dat de taliban daar geen macht meer had, maar een pro-Westerse regering. De taliban is nog steeds aanwezig in Afghanistan en proberen ook weer de macht terug te krijgen, doormiddel van guerrillaoorlogen en terreuracties.
5. Vrede in Afghanistan
In Afghanistan is er een hoop gebeurd, en er is ook een hoop kapotgemaakt. Dit is niet zo snel te veranderen en al zeker niet terug te draaien. Op papier is er officieel wel vrede, mede dankzij de acties en de hulp die de Verenigde Naties heeft geboden maar er is vooral nog sprake van onvrede door de onderlinge ruzies tussen de volkeren en groepen in Afghanistan zelf. Deze conflicten lopen dan weer uit tot gevechten met doden, waardoor de oorlogssituatie blijft voortbestaan. De veiligheid kan ook zeker nog verbetering gebruiken en misdaad en geweld nemen ook toe, net zoals dat de cijfers voor moord en diefstal in Afghanistan ook steeds hoger worden, vooral in de urbane gebieden. Mensensmokkel, ontvoeringen, het loopt allemaal op en hieraan is ook goed te zien dat Afghanistan nog niet opgeknapt is. Doordat er zo veel hulp is geboden is er nu sprake van relatieve vrede maar nog steeds moeten Westerse troepen een oogje in het zeil houden. War Child helpt in Afghanistan getraumatiseerde kinderen te helpen.
Ook is er te merken dat Afghanistan nog onderontwikkeld is doordat een groot deel van de Afghaanse economie uit de drugshandel komt. De Verenigde Naties en hun drugsagentschap had een schattig gemaakt dat 52% van de economie in Afghanistan uit drugshandel bestaat. Er heeft zich een lichte daling voorgedaan in deze cijfers maar helaas is Afghanistan wel begonnen met de productie van de drug hero��ne. Dit komt onder anderen omdat de groei van de papaver plant groot is in Afghanistan en dit een plant is waaruit hero��ne gemaakt kan worden. Wij zijn van mening dat de vrede niet helemaal goed is en nog zeker verbeterd kan worden, de conflicten zijn nog niet optimaal opgelost en daar is zeker nog hulp voor nodig.
In grote urbane samenlevingen hebben de vrouwen al meer vrijheid verkregen met de keuze over hun kleding, maar in de kleinere plaatsen is hier nog geen sprake van. Officieel hebben de vrouwen recht op scholing en heeft men recht op gezondheidszorg en werk, maar doordat er zo���n armoede heerst is niet nog niet de realiteit. In dit arme land wonen nog ontzettend veel arme mensen, die ook geen educatie krijgen.
Er is weinig werkgelegenheid en dat in combinatie met veel propaganda voor militaire acties zorgt ervoor dat de oorlogscultuur blijft voortbestaan, hierdoor is de kans voor vrede om te ontstaan klein. Wij zijn het niet eens met de acties van de Taliban en de groep Al-Qaida. Wel is het begrijpelijk dat ze acties ondernemen uit liefde voor hun geloof, maar om zoveel mensen te doden en aanslagen te plegen helpt zo���n groep niet om de wereld een betere plek te maken. Wij vinden het goed dat Amerika het niet bij de pakken neer heeft laten zitten maar de oorlog had verklaard aan Afghanistan, maar vooral aan de Taliban en Al-Qaida na de terreuraanslagen van 11 september 2001. We hopen dat het ooit goed zal komen met Afghanistan en dat de Noordelijke Alliantie de macht zou over kunnen nemen in Afghanistan, omdat dit de groep is in Afghanistan met de meest Westerse denkwijze en ook verzet toont tegen de Taliban.
Deelconclusie
Vrede in Afghanistan is met veel hulp van buitenlandse hulpbronnen mogelijk, maar er zal nog veel verbetering plaats moeten vinden. Door de educatie te verbeteren, de werkgelegenheid te vergroten en de conflicten onderling op te lossen zal er een kans ontstaan om vrede te verkrijgen in Afghanistan.
6. Conclusie
Na alle deelvragen beantwoord te hebben, is het tijd om de hoofdvraag te beantwoorden: Waarom is Afghanistan al zo lang een terrein van oorlog en hoe groot is de kans dat er ooit vrede komt? In Afghanistan zijn er veel oorlogen geweest en de drie belangrijkste voor ons verslag waren die met de Sovjet-Unie, want het islamitische Afghanistan werd communistisch. De Sovjet-Unie zag dat als een mooie kans om het land te helpen communistisch te blijven en om hun vijand China hiermee nog meer te omsingelen. De reden waar de Verenigde Staten al bang voor was, is dat de Sovjet-Unie het ook voor de oliebronnen deed van het Midden-Oosten. De Sovjet-Unie deed het ook uit een soort wraak tegen de Verenigde staten voor de oppositie tegen het aannemen van het wapenbeheersingsakkoord SALT II en om het besluit tot het installeren van nieuwe Amerikaanse kernwapens in Europa. De Sovjet-Unie was als laatste reden bang dat het communisme ging falen in Afghanistan en dat het weer een islamitisch land werd, dat misschien een Moskou hatend land werd.
Het volgende land waar Afghanistan een oorlog mee had was de Verenigde Staten. Het had invloed op Afghanistan door de moedjahedien te steunen en door wapens te leveren en trainingen en informatie te geven. Ze wilden zich met Afghanistan bezighouden omdat ze dreiging zagen in het domino-effect van de communistische beweging van de Sovjet-Unie. Door in te grijpen, en een anticommunistische beweging als de moedjahedien te steunen, had de Verenigde Staten invloed op wat er gebeurde met Afghanistan.
De moedjahedien die tegen de Sovjet-Unie vocht, kreeg na het vertrek van de troepen, onderlinge machtsstrijd. Dit leidden tot burgeroorlogen. Het volk van Afghanistan stond te zwak tegenover deze krijgsheren. In 1994 vonden de verzetsgroepen dat er een einde aan deze burgeroorlogen moest komen en verzonnen een vredesplan. Mohammed Omar vond het een interessant idee en richtte later ter inspiratie van het vredesplan, de Taliban op. De Taliban begon meer en meer macht te willen en dat deden ze door allemaal steden in te nemen en daar de leiding nemen. Hun belangrijkste doel was Kabul veroveren, want dan hadden ze de macht over het hele land. In 1996 lukte dat ook nog eens. Alle burgers moesten hun streng islamitische wetten volgen.
Vrede in Afghanistan is met veel hulp van buitenlandse hulpbronnen mogelijk, maar er zal nog veel verbetering plaats moeten vinden. Door de educatie te verbeteren, de werkgelegenheid te vergroten en de conflicten onderling op te lossen zal er een kans ontstaan om vrede te verkrijgen in Afghanistan. De kans op vrede is klein, maar wij vinden dat je altijd moet hopen op het besten en altijd moet blijven streven naar verbetering, dus met hulp van het Westen en betere educatie zal er stap voor stap een betere samenleving ontstaan in Afghanistan.
Wij vinden dat het een lastige kwestie is om over te oordelen, maar zijn het er met elkaar eens dat wij denken dat er ooit vrede zal komen in Afghanistan.
7. Discussie
Wij zijn vrij zeker van onze resultaten, ons bronnenonderzoek ging goed en we hebben goed gekeken naar de sites en de pagina���s met informatie die wij gebruikten voor dit onderzoek. Het is natuurlijk wel zo dat de informatie allemaal uit een westers perspectief is en dat verschilt met hoe bijvoorbeeld Afghanen of Amerikanen er naar kijken. De schrijvers van de informatie die wij gebruikten stonden niet aan een kant dat het betogende teksten waren. Ze waren juist allemaal alleen maar informerend. Hierdoor gaan wij ervan uit dat we niet be��nvloed zijn in ons denken en schrijven van het verslag. Wij hebben dus eigenlijk niets over het gevoel gelezen van mensen die de oorlog daar hebben meegemaakt. Dit is iets wat misschien wel een leuke toevoeging was geweest voor het verslag. Er kwamen bijna geen onverwachte zaken voor in ons onderzoek, wel was het soms lastig om informatie te vinden over de Amerikaanse hulp die werd geboden aan de moedjahedien, omdat de Amerikaanse overheid veel van deze pagina���s had afgeschermd. Ook wanneer je Engelse termen opzoekt voor foto���s van de oorlog in Afghanistan, zie je alleen maar foto���s waar de soldaten en de burgers blij kijken. Dit is erg ongeloofwaardig en hierdoor is de informatie niet compleet die ze geven, want ze schrijven wat zij graag willen dat je leest. Waarschijnlijk schaamt Amerika zich voor de ���domme��� fout om de moedjahedien te helpen. Niet iedereen zal dit een fout vinden, want misschien zou de Sovjet-Unie nu nog wel bestaan als de Afghaanse oorlog hun niet politiek en financieel had uitgeput.
Het was niet altijd duidelijk wat de redenen waren van de Sovjet-Unie om Afghanistan binnen te vallen, want ze gaven publiekelijk argumenten dat zij bijvoorbeeld de vrede wilde bewaren, maar dan gingen ze wel meteen leider Amin doden bij aankomst in Afghanistan. Dit is buiten het verslag gehouden, omdat het te vaag was. Onze resultaten zijn vrij nieuw voor ons, omdat wij nog nooit eerder een onderzoek hadden gedaan over dit onderwerp, dus we hadden nog niet een goed inzicht over wat wij al wisten en wat nieuwe informatie was. Alle informatie die wij hadden was dus nieuw voor ons.
8. Evaluatie
Celine: Ik wist altijd wel dat Afghanistan een land was met veel oorlog en in die tijd was er die met de Verenigde Staten en de Taliban. De oorlog met de Sovjet-Unie was nog voor mijn tijd, dus ik wist tot dit verslag helemaal niet dat die oorlog gebeurd was. Ik heb geleerd over hoe die oorlogen verliepen en ook misschien wel het belangrijkste; dat het allemaal om politieke macht gaat. Het gaat om laten zien welk land er meer macht heeft dan het ander. Ik merkte ook dat de burgers die niets tegen de regering kunnen doen, het grootste slachtoffer zijn. Dit vind ik niet eerlijk voor de onschuldige burgers. Daarom zou ik graag verder onderzoeken of er meer grote oorlogen zijn die dit als oorzaak hebben. Toen we dit onderwerp kregen, was ik er niet heel blij mee, want ik wist bijna niets over hoe de Taliban in elkaar zat en ook helemaal niets over een oorlog met de Sovjet-Unie. Over de oorlog met de Verenigde Staten wist ik alleen dat het met president George Bush en de terreuraanslag op de Twin Towers te maken had. Uiteindelijk ben ik heel blij met dit onderwerp en is mijn belangstelling zeker gegroeid. Vooral wat de Taliban allemaal gedaan heeft in Afghanistan was voor mij een grote schok. Hoe zij in Afghanistan de meest aparte regels maakten was erg apart om te lezen. Nadat we samen het onderzoeksopzet hadden gemaakt, bespraken we met elkaar wie wat ging doen. Voor ons beiden werkten het goed om een taakverdeling te maken en de conclusie wel samen te maken. Wat voor mij belangrijk was, was naar de bibliotheek gaan en boeken lenen. Uit het geschiedenis verslag van vorig jaar was dat de reden dat het verslag goed gelukt was. Voor beiden deelvragen die ik had was het een goed hulpmiddel om de mee vraag te beantwoorden. Ik begon ongeveer een week voor de inleverdatum met het typen van de stukken tekst en daarvoor had ik alle informatie opgezocht en gelezen. Boeken gebruiken, was erg handig en ik was er zeker van dat de informatie klopte. Dit ga ik zeker ook bij andere verslagen doen. Voor de rest ging de samenwerking redelijk goed, we hielpen elkaar als de ander iets niet snapte en er was niet een die de leider speelde. Wat beter had kunnen gaan was dat we misschien toch nog eerder hadden moeten beginnen. Want net voor de inleverdatum zijn er toch altijd nog kleine dingen die je wil veranderen. Een dag voor de inleverdatum hadden we de conclusie geschreven, omdat we daarvoor vakantie hadden en elkaar dus niet zagen. Dit hadden wij beter moeten plannen. Ik heb geleerd dat je met uitstelgedrag alleen maar jezelf ermee hebt. Je kan beter eerder beginnen en alles rustig aan doen. Over samenwerken heb ik geleerd dat we toch misschien meer hadden moeten communiceren over de planning, dan waren we eerder klaar geweest met het verslag. De volgende keer zou ik eerder beginnen met plannen wanneer ik wat ga doen en het ook echt op de die dag doen. Dus geen uitstelgedrag meer proberen te vertonen, want je zorgt alleen maar voor stress bij jezelf. Ook hadden we beter moeten communiceren over wanneer we dingen samen gingen doen, want we konden beide niet in de vakantie, dus moest het allemaal snel voor de inleverdatum gedaan worden. Uiteindelijk vond ik het een interessant onderwerp voor het verslag en leuk om meer kennis over oorlogen in het Midden-Oosten op te doen.