Dat Dubai een hele grote belangrijke stad is op verschillende gebieden is ondertussen wel wereldwijd bekend. Toch kan je je dan afvragen hoe de stad zo succesvol is en zo bekend is geworden. Hoe heeft Dubai zich door de jaren heen ontwikkeld tot een handelspost?
Over Dubai in haar vroege jaren is niet heel erg veel bekend, het is ook pas sinds de afgelopen jaren wereldwijd een bekende stad geworden. Toch is Dubai niet geheel onbelangrijk geweest, het is namelijk door zijn grondstoffen al jaren een belangrijke handelspost. (Publishers)
De eerste bewoners in de Verenigde Arabische Emiraten bevonden zich rond 2000 voor Christus en rond 563 voor Christus hebben de Perzen het gebied overgenomen, zij maakten Dubai met een groot deel van Oost-Arabië tot een deel van hun rijk. Ook blijkt het dat er rond de vierde eeuw na Christus Grieken in de omgeving van Dubai hebben geleefd. Er was toen sprake van een agrarisch-autarkische samenleving en de handel kwam al langzamerhand op gang, dat was mogelijk door de strategische ligging van Dubai. Dubai kon door de ligging zeer gemakkelijk handel drijven met de landen rond de Perzische golf. Rond de zevende eeuw wordt de Islam verspreid in Oost-Arabië en drijven de Islam aanhangende inwoners de Perzen weg. (Publishers) (wikipediagemeenschap, nl.wikipedia.org, 2015) (Thiememeulenhoff)
In de 9e eeuw heeft Dubai tijdelijk handel gedreven met China en Indië, toch duurde dit niet lang want Dubai werd snel weer bezet door verschillende volkeren. In de 15de eeuw kwam de handel pas weer op gang, dit kwam door de gunstige ligging van Dubai op de handelsroute van Europa naar India. Hierdoor kreeg Dubai te maken met het Europees imperialisme. Ze is door zowel Perzen, Hollanders, Britten en Portugezen bezet geweest. De Portugezen, die de handelspost van Dubai bezette voor hun eigen handel, zijn in 1622 verdreven door groeiende concurrentie met de Britten. Ze hebben hun macht nog terug proberen te krijgen, maar de Britten wisten rond 1800 de alleenheerschappij van de handelsroutes in het gebied rond Dubai te verkrijgen. Dat kregen ze door vrede te sluiten met heersende Qawasim stam die toen de macht had in Dubai. (Publishers) (wikipediagemeenschap, nl.wikipedia.org, 2015)
Rond 1830 is Dubai ingenomen door de Bani Yas stam onder leiding van de familie Al Maktoum. Al Maktoum heeft nog steeds de macht in Dubai. In de 19e en 20e eeuw werd Dubai niet alleen als havenplaats belangrijk, maar ook door de parelindustrie die belangrijk was rond de Perzische Golf werd Dubai een zeer machtige handelspost. De familie Al Maktoum heeft in de 19e eeuw het gebied rond de kreek ontwikkeld tot een bloeiende havenplaats. Dubai werd de belangrijkste internationale transithaven rond de Golf in de 19de eeuw omdat de leider Ibn Hasher Al Maktoum belastingvrijheid gaf aan alle buitenlandse handelaars. De welvaart groeide snel in het gebied. De haven heeft zich toen in het begin van de 20ste eeuw ontwikkeld tot een belangrijk commercieel centrum in de regio. Vele handelaren hebben destijds een winkel geopend in de souk op de Deira-oever van kreek. Deze bestaat nog steeds en is ook nog steeds zeer populair. (wikipediagemeenschap, nl.wikipedia.org, 2015) (Publishers) (www.sheikhmohammed.ae, 2015)
In de 19de eeuw was Dubai een onderdeel van de Britse ‘Verdragsstaten’. De Britten hadden al jaren last van de piraterij op hun zeeroute naar het oosten. De sjeikdommen deden er niks aan dus werden ze door de Britten gedwongen tot een verdrag. In 1892 werden de sjeikdommen in een nieuw verdrag een protectoraat van Groot-Brittannië. Dit hield in dat de familie Al Maktoum de macht behield, maar streng werd gecontroleerd door de Britten. (wikipediagemeenschap, nl.wikipedia.org, 2014) (wikipediagemeenschap, nl.wikipedia.org, 2015)
Toch hebben de mensen het niet altijd makkelijk gehad. Het was dan wel een handelspost geworden, maar die handelspost was afhankelijk van maar één exportproduct. Namelijk de parels. Toen die industrie instortte als gevolg van de economische problemen in het westen en de opkomst van een gekweekte parel, kwam Dubai in een economische crisis terecht. Toch krabbelde het weer overeind na de ontdekking van olie. (Krane, 2009-2010, pp. 28-29)
Toen er in 1963 voor het eerst olie werd ontdekt begonnen de sjeiks in de Verenigde Arabische Emiraten na te denken over de toekomst. De sjeikdommen besloten na de onafhankelijkheid in 1971 samen verder te gaan als de Verenigde Arabische Emiraten. De sjeik van Abu Dhabi zal altijd president zijn, omdat hij het grootste land bezit. Dubai is de vice president en de premier. Elk emiraat behield een grote mate van autonomie. Toch is er veel strijd, rivaliteit en verdeeldheid. Dit is vooral tussen Abu Dhabi en Dubai, omdat ze beide de grootste en belangrijkste willen zijn. (Publishers) (wikipediagemeenschap, nl.wikipedia.org, 2015) (Blankesteijn)
Al vele jaren terug begon Dubai dus al met handel drijven. Het begon pas echt een belangrijke handelspost te worden toen de Europese imperialisten Dubai ontdekten, zij had een gunstige ligging op de handelsroute richting India. Daarna is Dubai al snel gegroeid door de parelindustrie en door de manier waarop de familie Al Maktoum Dubai heeft laten ontwikkelen tot een belangrijke havenplaats. De welvaart groeide snel en hierdoor werd Dubai steeds bekender en kon het zich nog verder uitbreiden. Het was dus al een handelspost toen de olie werd gevonden en na het ontdekken van de olie werd Dubai al snel veel meer dan alleen een handelspost.
2.) Wat zijn de gevolgen van de vondst van aardolie geweest en zijn deze gevolgen vandaag de dag nog steeds merkbaar?
Rond 1910 werden in de gebieden rondom de Perzische Golf, ook in Dubai, voor het eerst concessies verleend. Een concessie is een vergunning die door de overheid verstrekt wordt. De concessiehouder heeft hierdoor een monopolie op een stuk grondgebied. Deze schimmige deals werden de sjeiks veelal door de Britse overheerser door de neus geboord. Alle ontwikkelingen die voor industriële ontwikkeling nodig waren, waren gebaseerd op onjuiste financiële overeenkomsten. Door het voordeel van de directe aanbetalingen van Sheikh Saeed, konden de Britten gemakkelijk een nieuw soort contract met de locals aangaan. Door deze onzuivere methoden hadden de Britten een groot deel van de olie-industrie in hun macht. Eind jaren dertig verstrekte Sheikh Saeed contracten aan Petroleum Concessions Limited. (Ramos, 2009)
In de jaren vijftig kwam de oliewinning in Dubai, na een interruptie van de Tweede Wereldoorlog, weer op gang. PCL zocht op drie verschillende plaatsen maar had na afloop van het contract nog steeds niets gevonden. Door het gebrek aan resultaat waren de Britten niet happig om het contract met PCL te verlengen. In 1963 sloot Dubai een contract met de U.S. Continental Oil Company. Ook richtten ze een eigen oliemaatschappij of, namelijk Dubai Petroleum Company voor het zoeken naar olie op het vaste land. De Dubai Marine Areas Limited ging in zee met de British Petroleum en de Compagnie Française de Petroles voor de werkzaamheden voor de kust. (Ramos, 2009)
Op 6 juni 1966 ontdekte de DPC ruwe olie in het Fateh veld voor de kust van het land. Drie jaar later, in 1969, ging de productie echt van start. De eerste 180.000 vaten olie bereikten Engeland op 2 September 1970. Aan het eind van het eerste jaar werden er 3.561.094 vaten verkocht en werd er een winst bereikt van $ 376.114 Aan het eind van 1970 steeg de winst naar $ 11.556.000 en aan het van 1975 werd een piek bereikt toen de winst naar $600.000.000 steeg. (Ramos, 2009)
Onder de regeerperiode van de Britten kregen rijke handelaren uit Perzië en de rest van de Arabische wereld machtige sleutelposities en konden daardoor in relatieve vrijheid zaken doen. (J.Ramos, 2009)
Deze zegetocht duurde echter niet lang. De opbrengsten van de nieuw opgezette olie-industrie zetten zich niet op de lange termijn door. Het diende voor Dubai als een soort caffeïne-shot, een vruchtbare voedingsbodem voor tal van andere sectoren zoals dienstverlening, handel en bouw. De snelle rijkdom creëerde dus de mogelijkheid om snel en breed te investeren. (Krane, 2009-2010, pp. 49-51)
Het succes van de olie heeft altijd een keerzijde voor de landen waar het gewonnen wordt. Prijzen stijgen en dalen in cycli waardoor landen met grote inflatie te maken hebben en vervolgens door de grillen die de markt met zich meebrengt in recessies terecht komen.
Doordat Dubai door de eerste grote olie-opbrengsten verstandig en breed heeft geïnvesteerd weet het land zich altijd relatief stabiel door recessies te werken, in tegenstelling tot omringende landen. Deze diversiteit aan goed ontwikkelde inkomstenbronnen maken Dubai tot een economisch stabiel land.
Deze stabiliteit maakt het aantrekkelijker voor buitenlandse bedrijven om zich in Dubai te vestigen of in zee te gaan met Dubaise bedrijven.
Gevolgen vandaag de dag:
De ontdekking van olie heeft Dubai tot een van de rijkste landen ter wereld gemaakt. Vandaag de dag is iedere vijfde bewoner van Dubai miljonair. De overheid schenkt ieder pasgetrouwd stel $ 100,000 ter gelegenheid van hun bruiloft en vrouwen krijgen voor iedere geboorte van een kind $ 20.000 dollar en een stuk land toegewezen.
Door de winsten van de olie-export is het transportnetwerk verbeterd, zijn de wegen bijzonder goed onderhouden en zijn er, moderne, internationale vliegvelden en havens gebouwd. Ook worden er voor een groot deel investeringen gedaan op het gebied van landbouw en waterwinning voor het gebruik van drinkwater, voor de irrigatie en het onderhoud van de grote plantsoenen en groenvoorzieningen. (gemeenschap, 2015)
De ontwikkeling van de olie industrie heeft ook veel buitenlandse werkkrachten naar Dubai gebracht. De bevolking van Dubai bestaat voor meer dan tweederde uit buitenlanders. Voor een deel zijn dit rijke buitenlandse investeerders en renteniers.
Een ander deel is het grote aantal gastarbeiders dat wordt ingehuurd voor de bouw van de reusachtige hotels, appartementencomplexen en winkelcentrum. Zo verbreken zij hun eigen records door de bouw van deze reusachtige, state-of-the-art hotels en appartementencomplexen. Enkele voorbeelden zijn de Burj Khalifa, de Burj al-Arab en de Princess Tower. Door de complexiteiten die het bouwen op een zandgrond met zich meebrengt, vergt het bouwen van wolkenkrabbers veel planning en veel mankracht. Arbeidskrachten worden veelal uit Azië gehaald en worden rechteloos en onderbetaald aan het werk gezet. Ze maken lange dagen (tot 18 uur), worden blootgesteld aan extreme hitte en ook het werk zelf is niet ongevaarlijk, ze werken immers op enorme hoogtes. (Ringenaldes, 2011) Om een indicatie te geven van de reusachtige gebouwen kun je hieronder op de foto van links naar rechts: de Burj Khalifa, de Burj al-Arab en de Princess Tower zien.
3.) Hoe heeft Dubai zich als toeristische trekpleister kenbaar gemaakt?
Dubai als toeristische trekpleister :
De olieopbrengsten zijn van bepalende invloed geweest op de toeristische sector. Om de economie van Dubai te diversifiëren, is er geïnvesteerd in tal van andere sectoren. Een van de voornaamste hiervan is de toerismesector. In 1966, werd er in Dubai voor het eerst olie gevonden. In het aangrenzende emiraat Abu Dhabi kon voor de volgende honderd jaar uit de oliereserves geput worden. In Dubai werd een schatting gemaakt dat de oliereserves al na tien jaar leeg zouden zijn. Dit nadeel bleek echter op de langere termijn een voordeel te zijn. Dubai diversifieerde haar economie en ging van oliestaat naar een dienstverlenend knooppunt in de internationale handel. Scheepvaart, financiële- en commerciële dienstverlening en media vormden de nieuwe basis van Dubai. (Mazza, 2012)
In de jaren negentig werd het toerisme als een realistische ontwikkelingsoptie gezien en Sheikh Mohammed Bin Rashid Al Maktoum ontwikkelde een strategisch plan voor het emiraat; het toerisme zou als een katalysator gaan werken voor buitenlandse investeerders en verdere zakelijke ontwikkelingen en zich niet alleen op de directe, korte termijnresultaten van een toerisme-industrie richten. Dubai zou zich dan vooral gaan richten op de rijke, zakenreizigers uit West-Europa en aangrenzende landen. Deze strategie werd weer ondersteunt door grootschalige ontwikkeling van transport, infrastructuur en rest van bovengenoemde sectoren. Als deel van het grote geheel werden de Emirates Airlines en de Department of Tourism and Commerce Marketing opgericht. (Mazza, 2012)
Department of Tourism and Commerce Marketing:
In Dubai had de toeristische sector zoveel prioriteit dat er een speciaal overheidsorgaan voor in het leven is geroepen. Volgens de officiële website van de regering van Dubai heeft het departement als doel ‘Dubai als grootste toeristische bestemming en handelscentrum neer te zetten.’ (Mazza, 2012)
Als onderdeel van haar marketingrol, plant en implementeert het DTCM een geïntegreerd programma van internationale promotie en publiciteitsactiviteiten. Dit programma omvat beursdeelname, marketingsbezoeken, presentaties en roadshows, de productie van reclamefolders en distributie, mediarelaties en onderzoeksinformatiediensten. (Government of Dubai, 2015)
Naast haar hoofdkantoor in Dubai, heeft de DTCM 18 overzeese kantoren. Ze zijn gevestigd in New York, Londen, Parijs, Frankfurt, Stockholm, Milaan, Moskou, Sydney, Johannesburg, Mumbai, Peking, Hong Kong, Tokyo, Djeddah, Riyad en Bern. Deze sterke internationale aanwezigheid op strategische gelegen punten in ieder werelddeel geven goed aan hoe belangrijk de toerismesector voor Dubai is.
De kantoren zijn veelal gevestigd in belangrijke financiële en economische centra. (Government of Dubai, 2015)
Hoe heeft Dubai zich kenbaar gemaakt voor toeristen?
Dubai staat natuurlijk bekend om haar vele immens grote lucratieve gebouwen, waardoor zij zich kenbaar hebben gemaakt voor toeristen. Een voorbeeld hiervan is : De Burj al Arab. Het enige zeven sterren hotel ter wereld is te vinden op een kunstmatig eiland in de zee.
De bouw:
Rond 280 meter van de kust is men in 1994 begonnen aan het creëren van het kunstmatige eiland Palm Jumeirah. Deze afstand hebben ze bewust gekozen, zodat de schaduw van de Burj al Arab niet op het strand zou vallen. Na 5 jaar opende het hotel zijn deuren. Met een hoogte van 321 meter wist architect Tom Wright het hoogste hotel ter wereld te realiseren. Dit record werd echter in 2008 verbroken met de bouw van het Rose Tower hotel. (Boom, 2014)
Het hotel heeft de vorm van het zeil van een dhow, een Arabisch schip: twee vleugels in de vorm van een ‘V’, met in het midden een mast. De open kant is afgesloten met fibreglas, waardoor er een atrium ontstaat van maar liefst 180 meter hoog. Men heeft gedurende drie tot zes maanden de temperatuur in het atrium structureel met een halve graden per dag verlaagd. Dit om te voorkomen dat zich een regenwolk zou vormen boven in het atrium.
Aan de stadskant bevindt zich restaurant Al Muntaha (‘de hoogste’), dat zich op 200 meter boven de Perzische Golf bevindt. Het restaurant hangt aan de mast van het gebouw en steekt aan beide kanten 27 meter uit, waardoor het lijkt te zweven. Vanuit het restaurant heeft men een prachtig panoramisch uitzicht. Aan de zeekant bevindt zich een helikopterplatform, in de vorm van een cirkel. Dit platform functioneert tevens als de hoogste tennisbaan ter wereld. (Boom, 2014)
Het interieurontwerp is van Khuan Chew, Design Principal of KCA International. De opdrachtgever wilde van zijn hotel het meest luxueuze en ook origineelste hotel ter wereld maken. De opdracht aan Chew was om de duurste materialen te gebruiken en de kamers een rijke en verrassende uitstraling te geven. Bovendien moesten de kamers worden voorzien van de meest geavanceerde technische bedieningen voor televisie, gordijnen en lichten. De grootste kamers hebben een eigen entree, bioscoopzaal en privébutler. (Boom, 2014)
Het hotel heeft 202 kamers, waarvan de kleinste 169 en de grootste 780 vierkante meter is. De kamers zijn bereikbaar via open wandelgangen van waaruit men in het atrium kijkt. In eerste instantie wilde zij het gehele atrium wit laten, om zo het contrast met de luxe kamers te versterken en de architectuur van het gebouw tot zijn recht te laten komen. De opdrachtgever was het hier niet mee eens, waarna Chew ervoor koos om iedere verdieping een eigen kleur te geven waardoor een regenboog aan kleuren is ontstaan. De zuilen zijn van goud en op de begane grond bevindt zich een fontein die het water meters de lucht in spuit. Dit alles zorgt voor een onvergetelijke eerste indruk na het betreden van het hotel. (Boom, 2014)
4.) Wat waren/zijn de voornaamste bronnen van inkomsten en hoe afhankelijk is Dubai hiervan?
Door de jaren heen heeft Dubai verschillende inkomstenbronnen gehad. De afgelopen eeuw heeft natuurlijk vooral de olie veel impact gehad op de economie van Dubai, maar nu speelt ook het toerisme een grote rol. Maar hoe afhankelijk is Dubai van deze bronnen (geweest)?
Dubai heeft in zijn zeer vroege jaren al inkomsten gehad doordat het een belangrijke ligging had voor de handelsroute van de Europese imperialisten. Hierdoor werd er dus al veel gehandeld in zeer vroege jaren. Dit waren de eerste economische activiteiten in Dubai, maar deze zijn niet heel belangrijk geweest voor de inkomsten die Dubai nu heeft.
Rond de Perzische Golf zijn perfecte omstandigheden voor oesters en dus voor het vinden van parels. In de landbouw was er weinig productie van voedsel mogelijk door de onvruchtbare grond dus men ging al snel opzoek naar andere mogelijkheden om geld te verdienen en ontdekten de parels. De eerste belangrijke inkomsten van Dubai kwamen dus voornamelijk kwamen uit de parelindustrie en deels uit het vissen in de kreek. De visserij en landbouw waren ook inkomstenbronnen voor Dubai in deze tijd, maar deze inkomsten zijn vergeleken met de inkomsten van de parels verwaarloosbaar. De parels vinden en verzamelen was erg zwaar en gevaarlijk werk. Er waren namelijk nog niet veel uitrustingen om te kunnen duiken en men moest dus zeer diep duiken en lang hun adem inhouden, dit werk werd dus door de arme bevolking en ook door slaven gedaan. De vraag naar parels groeide in de 19de eeuw en bereikte een hoogtepunt in 1897. Dubai had ongeveer een kwart van de totale parelindustrie rond de Perzische golf. Het inkomen van Dubai en de andere landen rond de Perzische Golf bestond voor 95 procent uit de parelhandel. Rond deze tijd vestigende ook steeds meer inwoners uit het binnenland zich in de kustgebieden. Parelhandelaren werden rijker dan sommige leidende sjeiks, dit leidde tot welvaart die niet in balans was en dus instabiliteit. Ook was de parel economie niet stabiel omdat Dubai en de andere landen rond de Golf alleen afhankelijk waren van één export product, dat een luxeproduct was. En wat gebeurt er als het moeilijk gaat in de economie? Men bezuinigt op luxeproducten zoals parels. Dit gebeurde in 1929 toen Amerika en Europa in de Grote Depressie terecht kwamen en daarna ook nog door de Eerste wereldoorlog werden getroffen. Dit waren niet de enige oorzaken waardoor de vraag naar parels rond de Golf drastisch afnam. Er werd namelijk door Japanners uitgevonden dat je ook parels kon kweken waardoor Dubai met zijn parelindustrie lang niet meer zo interessant was voor handelaren. Doordat Dubai zich richtte op één export product waar de hele economie om draaide, waren de gevolgen van de afname van de vraag naar parels zeer groot. De parelindustrie verdween. (Krane, 2009-2010, pp. 25-28) (sheikhmohammed.co.ae)
Nadat de parelindustrie was ingestort kwam Dubai in een economische crisis terecht. De zeventien jaren tussen 1929 en 1945 zijn het zwaarst geweest. Ook al stond Dubai onder het protectoraat van de Britten, Dubai werd niet door de Britten geholpen, omdat ze het al druk genoeg hadden ten tijde van WOII. Er was veel honger en men deed er alles aan om te overleven. In deze periode zijn er dus zeker geen belangrijke inkomsten geweest voor Dubai, want ze hadden geen goed lopende economie. Ook hielp Sheikh Saeed bin Maktoum niet goed, hij was in deze periode de leider van Dubai. Hij had geen ideeën om de economie te verbeteren en deed ook niet echt zijn best. In deze periode bleek hoe afhankelijk Dubai eigenlijk was van een goed lopende economie. Ze hadden zelf namelijk geen vruchtbare grond en dus voedsel was zeer lastig te verkrijgen. Ook waren de grondstoffen die het huidige Dubai heeft toen nog niet ontdekt, dus Dubai had niks. (Krane, 2009-2010, pp. 28-29)
In 1932 deed Dubai een poging om de economie weer te verbeteren. Dit deden ze door vliegtuigmaatschappijen rechten te geven om te landen op de grond van Dubai. Hiermee verdiende Dubai geld en had het dus weer een kleine bron van inkomsten. Ze hadden de grond namelijk toch al, dus het kostte ze niks. De Sheikh bedacht dit keer om het geld wel verstandig te investeren, ze wilden er publieke voordelen uithalen. Toch was dit niet de echte stimulans voor de economie. In 1937 werden de eerste olie rechten verkocht aan de Britten. Hierdoor gingen de Britten opzoek naar olie in het gebied rond Dubai. In de andere landen rond de Perzische Golf was namelijk al olie ontdekt en olie was een product met toenemende vraag. Toen WOII uitbrak in 1939 stopten de Britten helaas met het zoeken naar olie. Dit zorgde voor een behoorlijke terugval. (Krane, 2009-2010, pp. 34-37)
In 1951 heeft een Engelsman, George Chapman, zich gevestigd in Dubai. Hij heeft elektriciteit geïntroduceerd in Dubai, waardoor de haven ook in de nacht bereikbaar werd voor grotere schepen. Hierdoor kon er dus meer gehandeld worden, dus de handel trok aan waarmee ook de economie. (Krane, 2009-2010, pp. 39-41)
Na WOII begonnen de Britten weer te zoeken, maar de Britten hadden er al snel genoeg van toen hun onderzoeksbedrijf Petroleum Development niets kon vinden in de grond van Dubai. Ze gaven hun concessies weg in 1963. Daarna sloot Dubai een contract met de U.S. Continental Oil Company. Ook richtten ze een eigen oliemaatschappij op, namelijk Dubai Pertroleum Company. In 1966 werd dan eindelijk olie gevonden in het Fateh veld voor de kust van het land. In 1969 werd de eerste ruwe olie van Dubai geëxporteerd. De export nam al snel toe en er werden steeds nieuwe olievelden ontdekt. Toch had Dubai maar 4 procent van de totale olie die zich in de Verenigde Arabische emiraten bevond, de meeste olie bevond zich namelijk in Abu Dhabi. Ook Sharjah en Ras Al-Khaimah hadden een klein deel van de olie, maar dat deel was ook zeer klein in vergelijking met Abu Dhabi. Toch zijn deze olie-inkomsten zeer belangrijk geweest voor Dubai. Ze hebben deze inkomsten namelijk verstandig en breed geïnvesteerd en hierdoor is het land niet heel kwetsbaar. Dit is waarschijnlijk zo gedaan omdat Dubai de instorting van de parelindustrie nog niet was vergeten. Ze wilden niet meer volledig afhankelijk zijn van maar één export product. Doordat Dubai dus slim heeft geïnvesteerd, is het een economisch stabiel land geworden. (Ramos, 2009) (Krane, 2009-2010, pp. 49-51)
De olie-inkomsten hebben de economie van Dubai dus echt een grote stap vooruit geholpen en heeft Dubai de kans gegeven om zo groot te worden. Er werd flink geïnvesteerd in de infrastructuur met de eerste inkomsten van de olie. Door Perzische Golf oorlog heeft Dubai tijdelijk een minder grote economische groei gehad. Toch nam die groei snel weer toe nadat er in 1981 free zones werden ingevoerd. Jebel Ali werd een speciale economische zone waar de overheid van profiteerde en dus inkomsten uit haalde. Er werd ook een wet ingevoerd waardoor vele buitenlandse bedrijven zich in deze free zones gingen vestigen. Het project kwam langzaam op gang waardoor in 2006 al meer dan 6000 bedrijven zich in deze free zone gingen vestigen. Toch liep Dubai een achterstand op op het gebied van technologie en media. Hiervoor heeft Dubai cluster zones opgericht zodat deze achterstand werd ingehaald. Dit project was zeer effectief. In 1999 werd een tweede free zone opgericht, die erg vergelijkbaar was met de eerste free zone. Maar deze free zone was meer verbonden met de technologische wereld, het werd ook wel genoemd: Dubai Internet City. Hierna kwamen nog vele andere free zones. Door al deze belastingvrije zones zou je zeggen dat de overheid er niet veel aan zou verdienen. Toch is dit niet zo, door al deze buitenlandse bedrijven trokken ook vele mensen naar Dubai en vestigden zich hier. Ook de handel trok aan waarmee dus ook de economie waardoor de free zones toch voor vele inkomsten zorgde. (Krane, 2009-2010, pp. 125-133) (wikipediagemeenschap, en.wikipedia.org, 2015)
Na het ontstaan van al deze free zones is er aandacht besteed aan het toerisme. Dubai was natuurlijk al een stuk bekender geworden door de vele buitenlandse bedrijven die zich in Dubai hadden gevestigd, maar toch was de toeristische sector nog niet erg aantrekkelijk. Dubai wilde ook aantrekkelijk zijn voor het toerisme en begon dus met het opzetten van grote projecten. Denk aan de Burj Al Arab, één van de hoogste hotels in de wereld. Ook de palmeilanden is echt een kenmerk van het toerisme van Dubai. Deze eilanden hebben vele hectares extra grond geschapen en ook extra kilometers aan kustvlaktes. Deze extra grote kustlijn is ook erg interessant voor toeristen en op palmeiland Jumeirah zijn ook hotels gebouwd waardoor Dubai dus meer toeristen kan ontvangen. Nog een voorbeeld is de Burj Khalifa, dit is `s wereld hoogste gebouw. Al deze projecten hebben veel aandacht getrokken van verschillende landen en zijn snel zeer bekend geworden. Dubai investeert op het moment nog veel in het toerisme door het bouwen van hotels. Ook investeert het veel in ontroerende goederen. Hier hoopt Dubai vooral in de toekomst veel inkomsten uit te kunen halen. Wat echt een boost gaf aan de inkomsten van het toerisme is de steeds groter wordende luchthaven. De Dubai International Airport is een belangrijke hub van het Midden-Oosten en de manier waarop toeristen Dubai kunnen bereiken en ontdekken. (wikipediagemeenschap, en.wikipedia.org, 2015) (wikipediagemeenschap, en.wikipedia.org, 2015)
Tot de financiële crisis in 2008, had Sheikh Mohammed zijn doel om de financiële wereld te leiden steeds dichterbij zien komen. Belangrijke steden zoals Londen en New York begonnen zich zorgen te maken over hoe ze moesten concurreren met opkomende machtige steden waaronder Dubai. Die zorgen vielen snel weg toen Dubai door de crisis in de problemen kwam. Vele projecten werden stilgezet wat zorgde voor slechte publicaties naar het buitenland. Het vertrouwen in Dubai viel deels weg waardoor mensen passief bleven en minder investeerden in Dubai. Hierdoor heeft Dubai aandelen van de Airport verkocht aan Abu Dhabi wat een gezien werd als een grote vernedering. Hierdoor daalden de inkomsten en werd hun plan om in 2015 15 miljoen toeristen te ontvangen onmogelijk. De koersen in Dubai daalden, maar relatief gezien waren ze de afgelopen jaren ook wel zeer snel gestegen en was het niet eens een grote ramp. Toch werd er wel bezuinigd op de projecten en werden een aantal grote projecten stilgelegd. Men zegt dat deze periode van ‘rust’ precies was wat Dubai nodig had. Ook blijkt hieruit dat als het in de wereld slecht gaat en de olieprijzen dus veranderen, dit ook invloed heeft op de economie van Dubai, hoe divers hun producten ook zijn. (Krane, 2009-2010, pp. 300-302)
Dubai heeft een van de minst natuurlijke bronnen van rijkdom, maar toch door slimme investeringen is de woestijnstad veranderd in een financieel, economisch en toeristisch wereldcentrum. Sinds een aantal jaren overstijgen de inkomsten uit het toerisme de olieopbrengsten. Sheikh Mohammed wil Dubai in de 21ste eeuw belangrijk maken op al deze hierboven genoemde kenmerken. Het is niet onmogelijk zegt hij en als iets niet onmogelijk is, is het mogelijk. De stad haalt het misschien niet om zo groot en belangrijk te worden als steden zoals Londen en New York, maar door de toenemende welvaart en de sterk groeiende economie is de stad nog steeds aan het groeien en dat zal ook nog wel een tijdje zo doorgaan. Ze zullen de meeste inkomsten uit het toerisme en uit de onroerende goeden halen. (Krane, 2009-2010, pp. 302-303)
5.) Welke plannen worden gerealiseerd om in de toekomst nog welvarender te worden en wellicht uit te breiden?
Zoals in deelvraag 3 al is besproken heeft Dubai veel projecten in werking om meer bekendheid te maken en meer ruimte voor toerisme te creëren. We kunnen al talloze projecten opnoemen die zijn gerealiseerd in Dubai, zoals de palmeilanden, Burj Kalifa, grootste indoor skihal, grote shopping centers, een airport etc. Voor in de toekomst worden natuurlijk nog meer projecten gerealiseerd. Toch hebben door de crisis veel projecten in Dubai tijdelijk stil gelegen, deze worden langzaam weer opgepakt. Maar wat zijn nou de plannen voor de toekomst? Hoe wil Dubai zo groot blijven en tegelijkertijd nog groter en belangrijker worden in de wereld?
Wat op dit moment een voorbeeld is van een groot project in de Dubai Metro. Dubai wil een metrolijn van 4.2 biljoen dollar aan leggen met een afstand van 45 mijl onder de grond. Wat het doel is van Sheikh Mohammed met de aanleg van deze metro, is dat hij wil proberen het gebruik van auto’s te verminderen. Hij wil namelijk dan de benzine prijzen, tolprijzen en parkeerprijzen omhoog gooien zodat men eerder kiest voor de Metro en dat is goed voor het milieu. Wat een nadeel is van de velen projecten in Dubai, is dat sommige projecten niet goed afgemaakt zijn maar andere projecten hadden al wel hun ontwerp op deze niet goed afgemaakte projecten gebaseerd. Dit zorgt er dus voor dat sommige projecten weer moeten worden aangepast, dit is ook gebeurd met de Dubai Metro. Vanaf nu probeert Sheikh Mohammed samen met de projectontwikkelaars en zijn adviseurs deze projecten te coördineren waardoor dit soort problemen moeten worden voorkomen. (Krane, 2009-2010, p. 246) (wikipediagemeenschap, en.wikipedia.org, 2015)
Wat ook zeker belangrijk is voor de uitbreiding en welvaart van Dubai, is de aanleg van de palmeilanden. Je hebt drie palmeilanden. Palm Jumeirah, Palm Jebel Ali en Palm Deira. Van deze drie eilanden is alleen Palm Jumeirah af. De andere eilanden zijn al wel opgespoten, maar daar is nog niet op gebouwd. Ook is ‘the world’ een verzameling van meerderen eilanden ook al af, maar nog niet bebouwd. Dit heeft allemaal te maken met de crisis. De plannen zijn om deze eilanden af te maken rond 2021 en ze hebben ook al plannen gemaakt voor nog een uitbreiding van de eilanden. Ze willen rondom ‘the world’ ‘the universe’ nog bouwen en ook om Palm Jebel Ali is men van plan ‘Dubai Waterfront’ te bouwen. Wanneer al deze plannen worden uitgevoerd en af zullen moeten zijn is nog niet bekend. (losapos.com, 2010-2015) (wikipediagemeenschap, en.wikipedia.org, 2015)
Het plan dat misschien wel het grootste is om de welvaart van Dubai te vergroten zal de aanleg van Al Maktoum International Airport zijn. Er is al een Airport in Dubai, Dubai International Airport, maar Dubai World Center Al Maktoum International Airport wordt ruim tien keer zo groot. Dubai International Airport is al een enorme hub, maar zal zich dus waarschijnlijk verplaatsen naar Al Maktoum International Airport. Ook zullen de maatschappijen die nu nog verbonden zijn met Dubai International Airport snel overstappen naar Al Maktoum International Airport als dat eenmaal zo ver is om het aantal passagiers van die maatschappijen te vervoeren. Het plan is om in 2020 100 miljoen passagiers te kunnen vervoeren, uiteindelijk wil het jaarlijks tussen de 120 en 200 miljoen passagiers gaan vervoeren. Het wil 5 start/landingsbanen maken die parallel lopen van 4,5 km per stuk, hierdoor kunnen dus tegelijkertijd op 1 baan verschillende vliegen opstijgen of landden. Als het vliegveld af is zal het het 4de grootste vliegveld worden over de gehele wereld. Door deze Airport kan Dubai nog meer bedrijven aantrekken door hun grote rol in het reizen en kan het zich verder ontwikkelen als toeristische hub. (Torchia, 2014) (losapos.com, 2010-2015)
De overheid van Dubai heeft duidelijke plannen en doelen die willen halen voor 2021. Vooral de mensen en de maatschappij zijn de belangrijkste aspecten waar ze het liefst de plannen voor willen realiseren. Uiteindelijk is de welvaart van de stad gebaseerd op hoe het met de mens gaat en hoe de maatschappij in elkaar steekt, daarom wordt dit dus ook wel het belangrijkste doel. Voor de mens wil Dubai ten eerste zorgen dat iedereen scholing heeft, culturen van anderen accepteert en dat de mens gezond is. Ook willen ze een productieve en innovatieve bevolking, want uiteindelijk zorgt de bevolking van Dubai voor de groei in het emiraat en de stad Dubai. Maar bovenal moet men blij zijn en trots op hun cultuur zijn. Dit willen ze meten door verschillende onderzoeken te doen en cijfers te verzamelen. Wat betreft de maatschappij wil Dubai een duurzame, levendige multiculturele samenleving zijn, want dat staat voor sterkte en trots en het verbind iedereen met elkaar. Ook wil Dubai dat iedereen gelijk wordt behandeld en dat er weinig verschillen zijn en dat iedereen samen de beginselen van de samenleving vormen. Dit willen ze weer meten door onderzoeken uit te voeren van de hoeveelheid mensen die zich goed voelt bij bepaalde aspecten. Voor de ervaring wil Dubai de beste opleidingen, gezondheidszorg en huisservices hebben. Ook wil het levendig en actief zijn en een rijke culturele ervaring hebben wereldwijd, maar bovenal wil het heel veilig zijn. Men moet zich namelijk veilig voelen in hun eigen land wil men gelukkig kunnen zijn. De overheid wil luisteren naar de visie van de individu en de visie van de maatschappij, hier wilt zij op inspelen. Ze wil ook duurzaam en innovatief omgaan met wat ze heeft. Daarnaast wil ze doorzichtig zijn en een orgaan zijn waar men op kan terugvallen. Voor de economie wil Dubai dat de stad geniet van de blijvende groeiende economie. Het wil een van de ’s werelds leidende business centers worden en de meest vriendelijke business stad worden en ook de stad waar men het liefst in investeert. Als laatste wil Dubai nog dat het een slimme, geïntrigeerde, verbonden stad is. Het wil duurzaam zijn met zijn bronnen en veilig opgebouwde omgeving hebben. Ook wil het een schone omgeving hebben die gezond is en duurzaam. Of al deze doelen haalbaar zullen zijn is nu natuurlijk nog niet bekend. Vele doelen lijken onmogelijk en ze zullen ook lang niet allemaal gerealiseerd worden, maar deze doelen zijn wel iets voor een groeiende stad om naar te streven. Het zijn duidelijke doelen waar men echt iets mee kan en waar men zijn best voor kan doen. (The executive council)
Al met al is Dubai dus met veel enorme projecten tegelijkertijd bezig, waarvan hier nog lang niet alle plannen zijn benoemd. Het is lastig om bij zoveel projecten het overzicht te behouden. Hiervoor werkt de Sheikh dus samen met de projectontwikkelaars en heeft het vele adviseurs. De ruimtelijke inrichting speelt voor de plannen waarmee de welvaart moet toenemen een grote rol, zoals de palmeilanden die meer ruimte creëren en waarmee Dubai dus extra toeristen kan ontvangen. Om de welvaart in de toekomst nog meer te laten toenemen richt Dubai zich het meest op het toerisme en de bedrijven, hierdoor kan Dubai