INHOUD:

* Elke uitdaging doet oude ideeën sterven en tovert nieuwe mogelijkheden tevoorschijn.

* De enige die jouw oprecht kan beïnvloeden ben jezelf.

* Zorg voor harmonie in jezelf, dan kun je nieuwe bronnen aanboren.

* Alleen je aanwezigheid kan al een wereld van verschil voor iemand betekenen.

* Probeer nieuwe ideeën. De uitdaging is het oude los te laten.

* Als jij gesloten bent, omdat je denkt dat toch niemand je begrijpt, zal je nooit begrepen worden.

* Zijn wie je bent, is een wederzijds zuiverend proces zowel voor jezelf als voor je omgeving.

* Iedereen is de bestuurder van zijn eigen bus.

* Soms moeten we uit liefde voor onszelf een ander pijn doen.

* Geef je over aan de stroom van de dag en alles zal sneller en makkelijker gaan.

* Leer van al je lessen, zie ze als cadeautjes die je uit mag pakken.

* We gaan allemaal dood om opnieuw geboren te worden en dat is onze grootste uitdaging.

* Het is niet de uitkomst, maar de weg die je gaat, die belangrijk is.

* Je kunt niemand jouw wil opleggen, je kunt alleen maar respect tonen.

* Er is geen goede of slechte energie, alles is gewoon energie.

* Laat je leiden door je eigen kracht en je zult jouw eigen weg vinden.

* Dans met alles wat aan je voordeur komt.

* Door te praten met anderen, leer je jezelf kennen en geef je jezelf vaak de benodigde antwoorden.

* Het is een hele kunst om op de eerste plaats dienstbaar te zijn aan jezelf.

* Alles wat je door je eigen processen leert, kun je anderen mee van dienst zijn.

Elke uitdaging doet oude ideeën sterven en tovert nieuwe mogelijkheden tevoorschijn.

Ken je het gevoel dat je vol goede moed aan iets nieuws begint? En dan komen er ineens allerlei obstakels op je weg.

Bij elk nieuw idee of uitdaging komen we stukken van ons zelf tegen die nog even nader onder de loep genomen mogen worden. Onze grenzen worden getest en opgerekt. Juist deze verrassingen maken het leven zo boeiend, als je het zien wilt tenminste. Anders zijn het gewoon vervelende tegenslagen die kosten wat kost overwonnen moeten worden en meestal volgt er een strijd. In het andere geval zie je in dat je soms oude denkwijzen of overtuigingen los moet laten, ook al kost het best veel moeite en soms ook pijn en heb je het gevoel dat je in het diepe springt, om mee te gaan in het proces van vernieuwing. Ontdek je dingen in jezelf die je niet voor mogelijk had geacht. Dat is het mooie van nieuwe uitdagingen, ze dagen je op alle fronten uit!

De enige die jouw oprecht kan beïnvloeden ben jezelf.

Lag het maar zo eenvoudig. Het lijkt zo simpel, maar het is een van de moeilijkste onderwerpen.

We zijn zo gewend alles buiten onszelf te leggen, dat we geneigd zijn een ander overal de schuld van te geven. En het is natuurlijk ook heel makkelijk. Het kwam omdat hij of zij dit of dat deed. Maar ja, zo werkt het niet meer. Daar komen we niet meer mee weg. Wij zijn degenen die beslissen of we iets wel of niet willen, toestaan of doen. Vaak laten we ons beïnvloeden, omdat we er belang bij denken te hebben. We iemand geen pijn willen doen omdat die het zo goed bedoelt of omdat we dan misschien iemand zullen verliezen. Allemaal redenen die geen redenen zijn. Als jij iets doet omdat jij het wilt, dan komt dat ook van binnen bij jouw vandaan en is het jouw waarheid. Dan kun je ook echt veranderen zonder een concessie aan jezelf te doen of jezelf pijn te doen. In alle andere gevallen is het de waarheid van iemand anders waar, om wat voor reden dan ook, jij je door laat beïnvloeden. Blijf bij wat jij voelt en er wordt, bij elke keer als jij jouw waarheid volgt, een nieuwe mens geboren. Lijkt het je niet wat?

Zorg voor harmonie in jezelf, dan kun je nieuwe bronnen aanboren.

Hebben we niet allemaal bij tijd en wijle het gevoel dat alles verloopt zoals we het graag zouden willen en zitten we ‘lekker in ons vel’. En dan opeens is er iets dat ons helemaal uit balans haalt. Weg fijn gevoel, weg rust en balans.

We laten ons door allerlei oorzaken uit onze balans en rust halen. Het is de manier waarop we naar iets kijken, die ons daaruit haalt. Emoties spelen hier een hele grote rol, maar ook ons zo ingewortelde ‘vasthouden’ gevoel. Als het lekker voelt, willen we het niet kwijt. Nou misschien een verrassing, maar je raakt het niet kwijt. Alleen door jouw reactie op iets lijkt het alsof je het kwijtraakt. Ga eens na of je een andere manieren kunt vinden om als allereerste indruk naar een voor jouw voelende ‘ramp’ kan kijken. We kunnen het als een ramp zien, maar we kunnen ook kijken op welke fronten we uitgedaagd worden om te groeien. Dat geeft een andere energie aan de gebeurtenis waardoor de ‘ramp’ ineens geen ramp meer hoeft te zijn of te worden. We kijken tegen dingen aan vanuit een vechten voor behoud van iets. Probeer dat eens los te laten. Want waar houden we nu eigenlijk aan vast als we niet weten wat voor moois er nog komen gaat? Door op een andere manier naar dingen die gebeuren te kijken, blijft de harmonie bestaan en zul je langzamerhand nieuwe bronnen in jezelf gaan ontdekken waar je het bestaan nog niet van wist. Het is het proberern waard!

Alleen je aanwezigheid kan al een wereld van verschil voor iemand betekenen.

Als je in gezelschap bent van mensen vermengen energieën zich. We bestaan allemaal uit trilling. We schudden elkaar de hand, we omhelzen elkaar, en we praten met elkaar. Elke actie doet onze energieën vermengen. We luisteren naar gesprekken van mensen en we vangen flarden van gesprekken op, die ons ineens iets in doen zien of waarvan we voelen dat het voor ons gezegd is.

Je kunt rust uitstralen en alle onrustige mensen in je omgeving die rust meegeven zonder dat je daar zelf erg in hebt. Het kan iemand opvallen dat je iets op een manier doet, die voor jou heel normaal is, maar die voor een ander van waardevolle betekenis is, zonder dat je het merkt.

Blijf jezelf in gezelschap. Je reikt mensen op die manier een kostbaar geschenk aan zonder dat je je daar bewust van bent, zonder grote heldendaden. Maar je hebt, zonder dat je het wist, zonder dat je ego in het geweer kwam, een mens veranderd. Je hebt niemand hoeven overtuigen, die persoon heeft door dat jij jezelf bent, zichzelf overtuigd en veranderd. En sterker nog door alle interactie ben je zelf ook weer gegroeid. Dat is licht verspreiden, ook dat is meewerken aan de bewustwording van Moeder Aarde.

Probeer nieuwe ideeën. De uitdaging is het oude los te laten.

De wereld om ons heen is constant in beweging. Nieuwe impulsen komen de hele dag naar ons toe. Ons hoger zelf geeft ons seintjes die tot groei kunnen leiden. Stapje voor stapje groeien we uit tot de mensen die we nu zijn. Heerlijk al die nieuwe dingen, maar onze vaste ondergrond, die zekerheid loslaten, dat is de uitdaging van ons leven.

Het is heel tegenstrijdig allemaal. Nieuwe dingen zijn leuk, spannend en opwindend, maar als het er op aankomt om werkelijk onze oude patronen en overtuigingen los te laten die we al jaren gehanteerd hebben, is toch heel andere koek. Soms gaat het makkelijk en soms is de worsteling groter om het oude los te laten dan het nieuwe te accepteren. We blijven soms liever in een situatie zitten die absoluut niet goed voor ons is, maar die stap maken om dit los te laten en misschien zelfs in het diepe te springen en niet te weten wat er dan gaat komen, maken we niet omdat we onze angsten tegenkomen. Dan maar liever in iets blijven zitten wat niet goed, maar in ieder geval bekend is en waarbij we weten wat onze zekerheden zijn. Wat zijn dan zekerheden? Nog meer van iets dat niet goed voelt of waar je ziek van wordt? Als het om houden van jezelf gaat dan kunnen we nog wel een lesje gebruiken met z’n allen. Onze angst is groter dan wat er op ons ligt te wachten en dat zou wel eens geluk kunnen zijn!

Als jij gesloten bent, omdat je denkt dat toch niemand je begrijpt, zal je nooit begrepen worden.

Het spirituele pad, wat dat dan ook moge zijn, wordt vaak gezien als een eenzaam pad. Is dat eigenlijk wel zo? Ligt de oorzaak niet bij onszelf?

Omdat we van ons zelf vinden dat we niet sporen? En dat wat we zoal beleven eigenlijk niet mogelijk kan zijn. Vanuit ons eigen gevoel van “gek vinden” treden we de buitenwereld tegemoet. Nou dan worden we gek gevonden hoor, want je vertelt dan dingen, als je ze al vertelt, met zoveel chroom dat men je meteen in het hokje plaatst waar jij thuis denkt te horen. Zo werkt dat energetisch. Als je je chroom weet te overwinnen en praat over dat wat jou bezighoudt dan zou het wel eens kunnen zijn dat de ander herkenning in jouw verhaal vindt en er een opwindende conversatie ontstaat en je zult merken dat je helemaal niet zo alleen bent met je ideeën en belevenissen als je dacht. En de mensen die er helemaal niets van willen weten? Die verdienen jouw respect net zo als jij het hunne verdient.

Zijn wie je bent, is een wederzijds zuiverend proces zowel voor jezelf als voor je omgeving.

Waar kun jij echt zijn wie je werkelijk bent? Sta je jezelf toe om te zijn wie je bent? Of zijn er toch nog wat verborgen agenda’s?

Echt kunnen zijn wie je bent, is misschien wel de droom van iedereen. Dit heeft alles te maken met het spreken van jouw waarheid en de angst om je kwetsbaar op te stellen. Eerlijk naar jezelf te zijn en naar anderen. Als jij eerlijk bent, geef je de ander ook de gelegenheid om eerlijk te zijn. Door deze eerlijkheid creëer je vrijheid. Een vrijheid die je meer zal schenken dan je in de verste verte zou durven dromen. We gaan er immers altijd vanuit dat we iets te verliezen hebben. Dat er ook nog iets te winnen valt, komt in deze situatie niet zo vaak bij ons op. Misschien is dit wel de echte honderdduizend!

Iedereen is de bestuurder van zijn eigen bus.

Vaak weten we precies wat die ander nodig heeft. Wat hij of zij fout doet of welke beslissingen die persoon zou moeten nemen. Maar ja, die persoon blijft voor jouw gevoel maar hangen in zijn of haar patronen.

Bedenk wel dat jij naar iets kijkt vanuit jouw perspectief. Maar dat hoeft niet het perspectief van de ander te zijn. Die kan wel heel andere redenen hebben om iets wel of niet te doen, dan jij denkt. En is er soms ook nog iets dat jij van die ander zou willen? En dat als een bepaalde beslissing genomen zou worden jij dan krijgt wat jij hebben wilt? Al is het maar dat dat wat die persoon jouw spiegelt weggenomen wordt zonder dat jij er naar hoeft te kijken of je hoeft af te vragen hoe het dan bij jou zit. Heb respect voor andermans doen en laten. Bekritiseer het niet. Iedereen is immers de bestuurder van zijn eigen bus en heeft zijn eigen redenen om dingen wel of niet te doen op een bepaalde manier, en jij, jij bent de bestuurder van jouw bus. En je zou het ook fijn vinden als iemand jou in je waarde zou laten.

Soms moeten we uit liefde voor onszelf een ander pijn doen.

Dit is een onderwerp waar iedereen mee stoeit. We doen niet graag iemand pijn. Daarom slikken we zelf nog maar een keer en doen onszelf liever zeer dan die ander, want een ander doe je toch geen pijn.

En zo lopen we eigenlijk met z’n allen verstoppertje voor elkaar te spelen. Waarom zeggen we niet eerlijk dat we iets niet willen, niet mooi vinden of geen zin in hebben? Uit angst voor een confrontatie? Uit angst om iemand kwijt te raken? Maar raken we nu niet onszelf kwijt? Als wij eerlijk zouden zijn dan mag een ander dat ook zijn. Dat zouden we heel wat prettiger samen kunnen leven. Het heet niet voor niets samenleven. Alleen zien wij samenleven als iets waarin je je waarheid niet meer mag spreken omdat je de ander dan misschien pijn doet. Als je echt eerlijk bent tegen iemand dan zou het nog wel eens kunnen zijn dat die ander ook eigenlijk met hetzelfde zit, maar jou een plezier denkt te doen. En zo houden beide partijen iets in stand en doen elkaar pijn, omdat we elkaar geen pijn willen doen. Wel een beetje krom! De waarheid kan voor bevrijding zorgen en anderen in hun eigen proces zetten, wat ook de bedoeling is, al vindt die ander dat op dat moment niet zo’n goed idee. Maar ergens is er een afspraak gemaakt dat de een uit liefde voor de ander zijn waarheid zou spreken.

Geef je over aan de stroom van de dag en alles zal sneller en makkelijker gaan.

Maken we niet allemaal plannen hoe en wat we allemaal doen moeten en kunnen op een dag?

Maar dan, komt het spook van ‘tegenslagen’ op onze weg. Het loopt niet zoals wij het ons voorgesteld hadden.

Als we nu eens gewoon de dag begonnen met dat wat er op dat moment, dat we aan de dag beginnen, voor onze voeten komt. Ja, in je achterhoofd zit nog steeds wat je allemaal wilt doen vandaag, maar het is op de achtergrond en niet op de voorgrond als een in neonletters geschreven boodschappenlijstje. Dan opeens komt er iemand aan de deur, de telefoon gaat en hups weg is je hele plan voor vandaag. Meegaan met die stroom en laten komen wat er dan komt, levert meestal op dat je eigenlijk ook nog al die andere dingen die je had willen doen, hebt kunnen doen. Alleen op een ander tijdstip en zonder de dwang van dat eeuwige moeten dat we onszelf zo vaak opleggen. We gaan dan de strijd aan met iets dat stromen wil. Net zoiets als tegen de wind in behangen. En lukt het niet allemaal wat je in je achterhoofd had? Ga dan eens kijken of het wel zo nodig was dat je dat precies op die dag moest doen van jezelf. Laat de dingen eens komen zoals ze komen en probeer eens wat minder te regelen. Je zult verbaast staan van het resultaat. Misschien is dit wel een goed anti stressrecept.

Elke uitdaging doet oude ideeën sterven en tovert nieuwe mogelijkheden tevoorschijn.

Ken je het gevoel dat je vol goede moed aan iets nieuws begint? En dan komen er ineens allerlei obstakels op je weg.

Bij elk nieuw idee of uitdaging komen we stukken van ons zelf tegen die nog even nader onder de loep genomen mogen worden. Onze grenzen worden getest en opgerekt. Juist deze verrassingen maken het leven zo boeiend, als je het zien wilt tenminste. Anders zijn het gewoon vervelende tegenslagen die kosten wat kost overwonnen moeten worden en meestal volgt er een strijd. In het andere geval zie je in dat je soms oude denkwijzen of overtuigingen los moet laten, ook al kost het best veel moeite en soms ook pijn en heb je het gevoel dat je in het diepe springt, om mee te gaan in het proces van vernieuwing. Ontdek je dingen in jezelf die je niet voor mogelijk had geacht. Dat is het mooie van nieuwe uitdagingen, ze dagen je op alle fronten uit!

Leer van al je lessen, zie ze als cadeautjes die je uit mag pakken.

Lastig soms dat groeiproces. We weten allemaal waar we het voor doen, maar leuk is het soms helemaal niet. Vooral als er oud zeer naar boven komt en we even met onze ‘andere’ kanten geconfronteerd worden of ontdekken dat wat we de ander in de schoenen schoven eigenlijk van onszelf is.

Je komt dan langzaamaan tot de ontdekking dat je alleen bij jezelf te raden moet gaan om helderheid te krijgen in je gevoelens en emoties. Als je dat samen met degene kunt doen waar je je proces meeloopt dan is dat prachtig en kun je zien dat er voor beide partijen een ‘les’ in zit. Vaak zie je dan ook dat je elkaar iets gespiegeld hebt. Heerlijk is het dan om elkaar na een flinke ruzie of meningsverschil te omarmen en elkaar te vergeven en te begrijpen waar het eigenlijk om ging. Je hebt door middel van het proces een cadeautje gekregen wat je uit mocht pakken, de emoties en gevoelens zijn het pakpapier dat er af moest en de omarming en het gevoel van liefde en de diepere band die je met elkaar krijgt daarna, is het cadeau dat je overhoud als je het uitgepakt hebt. En dan is er nog extraatje. De volgende keer als je een vriend of vriendin hebt die in zo’n zelfde situatie zit als jij toen, jij degene bent die advies kunt geven, omdat je aan den lijve hebt ondervonden waar zij nu in zitten. Je mag je cadeautje doorgeven aan iemand anders. Als dat geen dienstbaarheid is……

We gaan allemaal dood om opnieuw geboren te worden en dat is onze grootste uitdaging.

Doodgaan is nog steeds niet echt een onderwerp waar we goed mee uit de voeten kunnen. Toch hoort het helemaal bij het leven en is het nu nog nodig om verder te gaan naar een volgend leven. Naar een mogelijkheid om onszelf weer te ontmoeten en nieuwe ervaringen op te doen. Waarom is het dan toch zo moeilijk?

Omdat we misschien geen afstand kunnen doen van de mensen en de dingen om ons heen? Omdat we bang zijn voor het onbekende dat ons te wachten staat? We denken dat het onbekend is, maar hebben we dit al niet een aantal keren eerder gedaan? Zomaar afstand doen van alles, is niet niks. Je zomaar overgeven aan iets dat je denkt niet te kennen. Doodgaan is pas echt overgeven en vertrouwen dat je daar terecht komt waar je zijn moet. Als je het zou vergelijken met een rups die zich inpopt en een tijdje later als een prachtige vlinder weer tevoorschijn komt. Zou dat helpen om het stervensproces beter te begrijpen. Hij doet dat in hetzelfde leven of dimensie. Misschien wel omdat hij de overgave en het vertrouwen heeft dat het goed is. Wij moeten eerst onze stoffelijke jasje afleggen in deze dimensie en vertrekken naar een andere om even later weer te kunnen verschijnen als ‘vlinder’. Zou die overgave ons op den duur een eeuwig leven kunnen geven? Misschien is het nog niet zo gek om eens op een andere manier naar de dood te kijken dan dat we gewend zijn. En verliezen we er nu echt iemand of iets mee? Zijn die dierbaren niet altijd bij ons in ons hart? Dichterbij kan het haast niet. Wat we missen is de buitenkant, het tastbare.

Het is niet de uitkomst, maar de weg die je gaat, die belangrijk is.

We zijn allemaal wel eens ongeduldig. Vooral als we denken dat er iets in het verschiet ligt dat we graag willen hebben of willen bereiken. Met onze groeiprocessen is dat net zo. We denken het einddoel te zien en willen daar zo snel mogelijk naar toe. Maar oh wee, dan gebeurt er ineens van alles dat we niet gepland hadden. En blijkt dat einddoel toch niet zo gemakkelijk te bereiken te zijn als we dachten.

Door ons ongeduld vergeten we vaak dat dingen gebeuren om ons te laten groeien. Groeien kan je alleen wanneer je situaties tegenkomt, die meestal als niet zo prettig ervaren worden omdat het tijd kost om door de dingen heen te gaan en wij denken dat we niet genoeg tijd hebben. Of omdat ze ons met onze minder “prettige” kanten confronteren en soms zeer doen. Mensen nemen ineens andere beslissingen waardoor ons plannetje niet door kan gaan. En wij dan denken dat we ons doel niet halen. Maar daar gaat het nu juist niet om. Dat doel is niet belangrijk, het zijn de dingen die we tegenkomen op ons levenspad die ons kunnen laten groeien en ons andere inzichten kunnen brengen, meestal in onszelf en hoe we functioneren. Je kunt niets overslaan, want dan komt het toch wel weer op je pad in een andere situatie. Achteraf kun je meestal zeggen: “het is goed zoals het gegaan is”, maar op het moment zelf zie je daar de lol niet altijd van in.

Je kunt niemand jouw wil opleggen, je kunt alleen maar respect tonen.

We hebben allemaal een vrije keus, waarom gebruiken we die dan zo weinig of proberen we anderen te overtuigen om iets juist wel of niet te doen?

Vrije keus is ons grootste goed. Ware het niet dat wij om allerlei redenen die vrije keuze niet gebruiken. Omdat we vinden dat we het niet kunnen maken om een bepaald iets wel of niet te doen. Wat zullen anderen er wel van zeggen of denken, omdat we dan zekerheden kwijt raken of omdat we angsten in onszelf tegenkomen. Allemaal bekende argumenten om niet te doen wat je graag zou willen doen. Wat we daarvoor in de plaats doen, is een ander dwingen dingen te doen die ze niet willen. Vaak niet bewust of met kwade opzet, maar met een beetje manipuleren kun je ver komen. We krijgen bezitsdrang en proberen de ander op die manier te beïnvloeden en te laten doen wat wij graag willen dat ze doen. Langzamerhand komen we er achter dat dit toch geen ideale omstandigheden zijn en we proberen onze weg te vinden. Respect tonen voor elkaar, de dingen die we doen, en de keuzen die we maken, kan er toe bijdragen dat we in vrijheid en liefde onze eigen keuzen kunnen maken, zonder ons schuldig te voelen.

Er is geen goede of slechte energie, alles is gewoon energie.

Angst speelt hier vaak een rol en omdat we niet weten waarom we voelen wat we voelen, komt er angst naar boven. Dan gaat iets al gauw, door angstige gedachten, een eigen leven leiden. De gedachteboom wordt steeds groter en zonder dat we er erg in hebben, creëren we ineens een andere werkelijkheid dan dat er eigenlijk is. En dat is, dat er iets is waar we bang voor zijn.

Probeer in zo’n geval uit te zoeken en/of te voelen waar en waarom je nu werkelijk bang bent en of die angst reëel is. We zijn vaak bang voor het onbekende en ons onderbewuste is heel creatief om ons “te beschermen” tegen dingen die nieuw of gewoon anders zijn. Angst is een gebrek aan informatie. Vul die informatie in en de angst zal verdwijnen.

Laat je leiden door je eigen kracht en je zult jouw eigen weg vinden.

Er komen momenten in je leven dat je voelt dat ook jij belangrijk bent en je eigen dingen wilt doen. Daar is niets mis mee, maar ben je dan niet egoïstisch?

Als we naar de seintjes luisteren die we dagelijks krijgen van ons hoger zelf, dat deel dat weet wat goed voor ons is, waar we uiteindelijk naar toe gaan, komen we in aanraking met onze eigen kracht. En dan geen kracht die over alles heen walst, maar een innerlijk weten dat ons van binnenuit de wezenlijke kracht geeft om op een vanzelfsprekende manier dat te doen wat goed voor ons is, wat er ook om ons heen gezegd of gedacht wordt. Jij voelt dat het goed is en je gaat ervoor, zonder een ander ervan te willen overtuigen waarom je iets doet. Je doet het gewoon, net zoals je ademhaalt. En van ademhalen hoeven we ook niemand te overtuigen!

Dans met alles wat aan je voordeur komt.

Eigenlijk is alles hiermee gezegd. Waarom doen we dat dan niet en kost het ons soms zoveel moeite om de lol ergens van in te zien?

Dit kleine zinnetje vertelt ons dat we op vele manieren naar dingen, die gebeuren in ons dagelijkse leven, kunnen kijken. Hoe treden we een ‘probleem’ tegemoet? Het woord probleem zou je ook kunnen vervangen door uitdaging. Zie je dat het al een andere energie krijgt door een ander woord te gebruiken. Dit geeft aan dat de manier waarop we iets tegemoet treden eigenlijk de stemming zet hoe we de rest van de situatie zullen benaderen. Het is dus van wezenlijk belang hoe je je eerste aanzet tot iets doet. Het zou een uitdaging kunnen zijn om eens te proberen op deze manier je dagelijkse zorgen en zorgjes tegemoet te treden. Wie weet wordt het leven nog wel een dansfestijn.

Door te praten met anderen, leer je jezelf kennen en geef je jezelf vaak de benodigde antwoorden.

Problemen en/of groeiprocessen kunnen ons danig bezighouden en uit balans halen. Voor een ander weet je het altijd zo goed op te lossen en zie je meteen waar de schoen wringt. Maar oh wee, als het jezelf betreft, dan willen de zwarte vlek en je eigen emoties je nog wel eens in de weg zitten.

Bij het raadplegen van je eigen bron, vertrouw je je eigen informatie niet. Want je ego wil soms iets anders dan je ware ik. En deze twee komen dan in strijd met elkaar. Wat is het niet heerlijk om dan gewoon met iemand, zonder chroom over wat je bezighoudt, open te kunnen praten en te kunnen bekennen dat je het voor jezelf even niet op een rijtje krijgt. Door hardop je verhaal te doen, krijg je inzicht in je eigen handelen. Dat op zijn beurt er toe leidt dat je, terwijl je je eigen verhaal doet, met behulp van wat vragen van de ander, je jezelf je eigen antwoord geeft. Er is een beetje moed voor nodig om eerlijk naar jezelf te kijken en je hoe’s en waarom’s onder ogen te zien. En om zo open en kwetsbaar naar iemand anders toe te zijn en je ziel en zaligheid op tafel te leggen. Maar met een beetje oefening en wat minder schaamte lukt het vast wel.

Het is een hele kunst om op de eerste plaats dienstbaar te zijn aan jezelf.

Komt het je bekend voor? Hoe vaak schiet jouw vrije tijd of plannetje dat je had voor jezelf er bij in omdat er andere dingen ‘even’ belangrijker zijn? Wat dus inhoudt dat je wel dienstbaar bent voor een ander, maar hoe zit het nu met jou?

Hoe vaak vullen we de tijd, die we voor onszelf gepland hadden, met de dingen van anderen? Te vaak zul je misschien zeggen. En wie doet dat dan? Is je antwoord: ik zelf? Hoe vaak betrappen we er onszelf op dat het ook wel leuk is om niet gemist te kunnen worden of denken we dat we het alleen zelf maar goed kunnen doen? Dat de manier waarop een ander het doet niet de juiste is, en we daarom zelf maar aan de slag gaan. Wat we eigenlijk doen is de ander geen ruimte geven om de dingen op zijn of haar eigen manier te doen en ze dus niet serieus nemen en aan de andere kant doen we precies hetzelfde met onszelf door onszelf niet serieus te nemen door de dingen die we eigenlijk voor ons zelf gepland hadden dan maar niet te doen. Vertrouwen is hier het magische woord, vertrouwen dat de manier van een ander ook het juiste resultaat oplevert en overgave dat jij gewoon kan doen wat je wilt doen voor jezelf en dat alles goed zal gaan. Dan ben je dienstbaar naar jezelf en dienstbaar naar de ander, want die krijgt de gelegenheid om het op zijn of haar manier te doen en hun eigen levenspad te lopen.

Alles wat je door je eigen processen leert, kun je anderen mee van dienst zijn.

Ken je het gevoel dat je datgene waar je zelf door heen hebt mogen gaan, nu aan een ander uit mag leggen en in kan onderwijzen? Komt het je bekend voor?

Is dat niet iets dat onder de categorie levenservaringen valt? In deze nieuwe tijd zijn er heel veel mensen die voelen dat ze op een andere manier met hun leven om willen gaan. De daarbij behorende processen kunnen dan nog wel eens voor de nodige vraagtekens en onbegrip zorgen. Wat heerlijk is het dan als je iemand ontmoet die hetzelfde heeft meegemaakt en met een half woord van jou begrijpt wat je bedoelt. Niet dat dat jouw situatie oplost, maar je vindt even iemand die je begrijpt en net zo denkt als jij. En je bent blijkbaar niet de enige die hiermee stoeit. Om dat al te er- en herkennen is een lot uit de loterij. Het zorgt ook dat je de volgende keer nog opener en eerlijker over je uitdagingen kunt praten. Uit het verhaal van de ander kun jij weer dingen halen die voor jouw situatie passend zijn en waardoor je even dat steuntje in de rug krijgt. Voor degene die het al meegemaakt heeft, zet het vaak nog eens dingen op een rijtje en nog niet verwerkte emoties krijgen dan ook weer de gelegenheid om aandacht te krijgen. Dingen die je al dacht te hebben verwerkt, maar nu je het er met die ander over hebt, merkt je ineens dat er nog ‘iets’ zit. Delen is zo belangrijk voor onze persoonlijke groei. Sta open voor dit soort gesprekken. Je verleent jezelf een dienst, maar ook de ander. Zo wordt de leerling meester en de meester leerling. En jij, jij komt wel weer iemand tegen die hetzelfde mee maakt als jij toen. De cirkel is rond

Je kunt niemand jouw wil opleggen, je kunt alleen maar respect tonen.

We hebben allemaal een vrije keus, waarom gebruiken we die dan zo weinig of proberen we anderen te overtuigen om iets juist wel of niet te doen?

Vrije keus is ons grootste goed. Ware het niet dat wij om allerlei redenen die vrije keuze niet gebruiken. Omdat we vinden dat we het niet kunnen maken om een bepaald iets wel of niet te doen. Wat zullen anderen er wel van zeggen of denken, omdat we dan zekerheden kwijt raken of omdat we angsten in onszelf tegenkomen. Allemaal bekende argumenten om niet te doen wat je graag zou willen doen. Wat we daarvoor in de plaats doen, is een ander dwingen dingen te doen die ze niet willen. Vaak niet bewust of met kwade opzet, maar met een beetje manipuleren kun je ver komen. We krijgen bezitsdrang en proberen de ander op die manier te beïnvloeden en te laten doen wat wij graag willen dat ze doen. Langzamerhand komen we er achter dat dit toch geen ideale omstandigheden zijn en we proberen onze weg te vinden. Respect tonen voor elkaar, de dingen die we doen, en de keuzen die we maken, kan er toe bijdragen dat we in vrijheid en liefde onze eigen keuzen kunnen maken, zonder ons schuldig te voelen.

Paste your essay in here…