titel: De eetclub
Auteur: Saskia Noort
Uitgegeven: 2004
Pagina’s: 239
Eerste zin
Hij schonk zichzelf nog een glas rode wijn in en morste, waarna hij vloekte en met de mouw van zijn jasje de wijn wegveegde, iets wat eigenlijk helemaal niet bij hem paste.
Samenvatting
De ik-vertelster Karen van de Made wordt wreed in haar slaap gestoord als ze door haar eetclubvriendin Patricia wordt opgebeld met de mededeling dat er een felle brand woedt in het huis van één van de andere vriendinnen van de eetclub, Babette.
Babette zelf en haar twee kinderen zijn volgens de eerste informatie gered, maar haar man Evert Struyk is spoorloos. Later lijkt hij zelfmoord te hebben gepleegd, waarschijnlijk door het huis in de brand te steken. Alle vriendinnen van de eetclub zijn verbijsterd. Er wordt later ook een brief van Evert gevonden waaruit blijkt dat hij een einde aan zijn leven wilde maken en dat hij zijn gezin wilde meenemen in de ellende. Ze stellen met de eetclub een rouwadvertentie op.
De voorgeschiedenis van Karen wordt daarna in het kort neergezet. Michel en Karen ervaren dat het in Amsterdam steeds onveiliger wordt. Ze besluiten naar een dorp in de omgeving te verhuizen. Omdat Karen een baan heeft, heeft ze minder contacten met nieuwe vrienden of kennissen. De oude kennissen raakt ze kwijt. Via Hanneke krijgt ze een keer een uitnodiging om met haar andere vriendinnen kennis te maken. Ze besluiten een eetclubje op te richten. Ze krijgt later ook een uitnodiging om bij Simon en Patricia een feestje bij te wonen. Die zijn omhooggevallen door het geld. Maar Simon maakt veel indruk op Karen, omdat hij lichamelijk aantrekkelijk is. De meiden gaan ook nog een keer met elkaar naar Portugal, maar tijdens die reis wordt gemeld dat Evert Struyk thuis “door het lint is gegaan.” Het wordt duidelijk dat de vrouwen eigenlijk een stelletje verwende wijven zijn die hun luxe leventje te danken hebben aan de banen van hun echtgenoten. Ze brengen hun tijd door met drinken (meestal te veel), tennissen en roddelen over elkaar. Hanneke Lemstra is binnenhuisarchitecte en zij is min of meer de beste vriendin van Karen.
Op de dag van de begrafenis van Evert gaat Hanneke op de “after party” uit haar dak: ze loopt dronken weg en ze belt haar man Ivo later op om te vertellen dat ze in een hotelletje in Amsterdam zit. Weer later, wanneer Ivo, Hanneke wil ophalen, blijkt dat ze zelfmoord heeft willen plegen door van het balkon van een hotelkamer te springen. Ze is in coma geraakt en ligt in het ziekenhuis. Babette is intussen ingetrokken bij Karen en Michel. Aanvankelijk zou Angela haar onderdak verlenen, maar die ziet daar om bepaalde redenen van af. Waarom ze zo handelt, wordt nog niet meteen bekend gemaakt.
Karen gelooft niet dat Hanneke zelfmoord heeft willen plegen en spreekt haar bange vermoedens uit tegenover Dorien Jager, een clichétype van een lesbische politieagente (wat ze later niet blijkt te zijn). Karen weet namelijk uit het roddelcircuit van de eetclub dat Hanneke en Evert een seksuele verhouding met elkaar hebben gehad en dat Evert die een week voor de brand heeft verbroken.
Intussen merkt de lezer dat Karen zich nog steeds ontzettend voelt aangetrokken door Simon, de voor Don Juan en macho studerende echtgenoot van Patricia, terwijl in haar eigen relatie met Michel de erotische spanning is weggeglipt. Dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan.
Wanneer Michel op een avond te veel gedronken heeft en ook Simon niet naar huis kan rijden vanwege zijn alcoholgebruik, hebben Karen en Simon in het schuurtje een snelle, maar heftige en opwindende vrijpartij. De uren ervoor hadden ze innig gedanst. Ze heeft er eigenlijk geen schuldgevoel over en wil de volgende dag het liefst Simon opnieuw zien en met hem vrijen. Met een sms’je neemt hij contact met haar op. Ze gaat opnieuw op zijn avances in, al komt het deze keer niet tot seks.
Intussen hebben de vriendinnen van de eetclub door dat Karen informatie heeft gelekt naar de politie. Angela en Patricia willen daarop niets meer met haar te maken hebben, maar Babette, die sinds de brand met haar zoons bij Karen en Michel inwoont, trekt partij voor Karen. Inmiddels wordt besloten de comateuze toestand waarin Hanneke nog steeds verkeert te beëindigen. De vriendinnen worden op de hoogte gesteld, maar Karen is persona non grata op de begrafenis; toch gaat ze erheen en ze ontmoet hier weer de politieagente Dorien Jager die haar meedeelt dat ze door toedoen van de slimme Simon van de “zaak is gehaald.” Simon blijkt met alle mannen van de vriendinnen een zakelijke relatie te hebben, waarvan hij zelf ook flink beter is geworden. Evert is daarvan slachtoffer geworden; ook Michel loopt aan de leiband van Simon.
Karen heeft weer een ontmoeting met Simon om hem te vertellen dat ze de stiekeme relatie eigenlijk niet meer wil doorzetten, maar Simon heeft teveel macht over haar. Als hij tijdens een autorit wordt opgebeld op twee telefoons tegelijk, merkt Karen dat hij een e-mail van Evert Struyk aan Hanneke in zijn koffertje heeft. Ze weet de uitdraai mee te smokkelen. Het is een e-mail waaruit blijkt dat Evert onmogelijk een week later zelfmoord zou hebben willen plegen.
Er staat in dat hij een zakelijk conflict heeft met Simon en dat hij de verhouding met Hanneke wil verbreken, omdat hij terug wil naar zijn vrouw en kinderen. Intussen hoort Karen van Dorien Jager dat Simon een sluwe zakenman is met gemene trucjes, zo heeft hij o.a. haar vader enige duizenden guldens lichter gemaakt.
Een half jaar later is die aan een hartinfarct overleden. Wanneer ze vertelt van de e-mail, vraagt Dorien het contact met Simon toch nog even in stand te houden om zo de zaak te kunnen oplossen. Karen breekt in op de computer van Hanneke en leest een chatbox waarin ene MO wordt genoemd. Ook staat diens 06-nummer in het bericht. Ze neemt contact op met MO en die vertelt haar van een site waarop MO en Hanneke contact hebben gehad om te praten over hun relatieproblemen. Hanneke vertelde daarin openhartig over de relatie met Evert en over de slechte eigenschappen van diens vrouw Babette, die hem zou terroriseren. Ze zou hem zelfs lichamelijk mishandelen.
Als Karen opnieuw contact zoekt met Angela, hoort ze dat Babette eigenlijk de kwaaie genius van de eetclub is en het met alle mannen doet. Ook bijvoorbeeld met de man van Angela, Kees. Dat was de reden dat ze Babette na de brand niet in haar huis wilde opnemen. Radeloos denkt Karen nu dat Babette het ook op Michel heeft voorzien. Ze is immers nu vaak alleen thuis met hem, wanneer Karen er niet is. Midden in de nacht kan ze niet slapen, ze maakt wat warme melk en ze merkt dat er iemand om het huis sluipt. Wanneer ze een mes heeft gepakt en wil toeslaan, merkt ze dat het Babette is, die haar vertelt dat ze ook niet kon slapen.
Karen heeft nog één laatste afspraak met Simon in het Van der Valk-motel in Akersloot (nabij Alkmaar). Hij wil nog een keer seks met haar. Hij vertelt van zijn zakelijke, half criminele problemen met Evert. Hanneke dreigde die bekend te maken aan de politie. Plotseling wordt er geklopt en Karen krijgt eerst traangas in haar ogen gespoten en daarna een enorme stroomstoot. De dader is Babette, die blind van woede is omdat Simon, met wie ze zelf een seksuele relatie heeft gehad, nu met Karen heeft aangepapt. Hij heeft zelfs in dezelfde kamer met Karen afgesproken als waarin zij vroeger seks hadden. Zelfs Simon is nu bang van haar. Babette draagt Simon op Karen van kant te maken, maar die hervindt zich en slaat Babette met het koffertje van Simon buiten westen. Ook Simon geeft ze een harde klap met zijn koffertje in zijn maag. Daarna belt ze naar Dorien die zich uit veiligheidsoverwegingen in de buurt ophoudt. Ze staat kort daarna op de “stoep” bij Van der Valk en meteen is de dubbele moordzaak opgelost. Babette is namelijk degene die beide moorden heeft gepleegd.
In het slothoofdstuk moet Karen haar overspel met Simon nog opbiechten aan Michel. Er volgen moeilijke maanden, maar ze besluiten te verhuizen. Nog één keer, daags voor haar vertrek, ziet Karen Angela en Patricia, de residuen van de eetclub. Ze draaien hun hoofd om. In haar hoofd heeft Karen nog wel Hanneke zitten, eigenlijk de enige echte vriendin van de eetclub. De andere vriendinnen vallen onder Bredero’s motto “Al sietmen de luy, men kenstse niet” oftewel “ schone schijn”. Ze is blij dat ze die mensen vaarwel kan zeggen.