Pizzamaffia het boek van Khalid Boudou gaat over twee neven Ibrahim(Bram) en Ilias(Haas), die in de wereld van pizzakoeriers, hun vriendschap en familie-eer hoog proberen te houden. Ze racen vaak tegen elkaar om als eerste hun pizza’s bezorgd te krijgen. Maar wanneer Ibrahims oom Faris de zaak tijdelijk overneemt omdat zijn vader ziek is, blijkt dat er geld verdwijnt. Ibrahims vader verdenkt Faris die uiteindelijk na de ruzie zijn eigen pizzazaak opent, pal tegenover de pizzazaak van Ibrahims vader. Ibrahim en Haas moeten nu als concurrenten verder inplaats van vrienden. Het is een makkelijk te lezen boek. En dat is juist wel leuk aan het boek. Dit boek is een aanrader om te lezen.
Ten eerste zit ‘Pizzamaffia’ vol met jongerentaal. Niets is zo grappig als mislukte jongerentaal in een jeugdboek. Er zijn veel schrijvers die, met msn, sms en straatwoorden, pubers in hun ‘eigen taal’ proberen te bereiken. Maar in een groot deel van het boek slaan ze de plank volledig mis. Wat erg leuk is om te lezen. Als je ‘Pizzamaffia’ leest, zul je vaak de Nederlandse Marokkaan Brahim horen met zijn ‘straatpraat’: een straatmix van Nederlands, Engels en Marokkaans, met stopwoorden als ‘dus’, ‘man’, ‘wallah’, ‘enzo’ en ‘fok’, die in context iets betekenen als ‘ik zweer je’. Ten tweede zit het verhaal heel aardig in elkaar. ‘Pizzamaffia’ blijft inhoudelijk niet op de vlakte. Brahim werkt naast school in de pizzeria van zijn vader. Zijn oom Faris heeft er de dagelijkse leiding, omdat pa ziek thuis zit. Maar als die twee ruzie krijgen en Faris een eigen pizzatent opent, neemt Brahims leven plotseling een onverwachte wending. Zijn vader wil dat hij de familie-eer redt en zijn pizzeria gaat runnen. Beter dan die van oom Faris, natuurlijk. De concurrentie leidt tot een felle pizzaoorlog, waarin Brahim het vooral moet opnemen tegen de maffiastreken van zijn neef Haas. Ook heeft hij een relatie met Alice die een jaarlaag lager zit. Een track die door Illias is gemaakt om als cadeau te geven voor Alice:
Alice, ik geef je mijn breezer en jij mij je kleren. Ik geef je mijn buskaart en jij mag bij me logeren. Ik geef je mijn discomunt en jij mij je lip. Ik geef je mijn Malibu en jij mij je slip. Ik geef je mijn Shooter en jij mij je bed . Ik geef je pizza en jij mij de pret. ik geef jou geslachtsziekte en dan een kop thee. En ga dan weer lekker met een ander mee.
De vaak saaie sc??nes over Brahims relatie met Alice doen de spanningsboog ook inzakken. Zoals ik dus al zei blijft ‘Pizzamaffia’ inhoudelijk dus niet op de vlakte. Dat komt door de eervaringen die Ibrahim en zijn familie meemaken. Je mist er geen detail van. Tot slot is ‘Pizzamaffia’ erg echt. Je maakt de ervaringen van de familie mee. Op een begeven moment mist er ook geld van de pizzatent en komen er mensen bijvoorbeeld zwart werken. je krijgt echt een ervaring van hoe de crisis voor die familie is en hoe het effect heeft op hun leven.
”In deze tijd kun je zelfs je kinderen niet meer vertrouwen” (De vader van Ibrahim)
Het boek is erg grappig, verstopt niks voor je en is realistisch. De ingredi??nten voor een ontspannen maaltijd. Een boek om van te genieten net zo als een pizza Marguerita: eenvoudig recept, lekkere snelle hap en een aanrader.
