Je zal het maar hebben: verstandelijk gehandicapte ouders. Je kan nooit even normaal een spelletje doen of ze kunnen minder makkelijk naar je hockeywedstrijd komen kijken. Hoe zou jij dat vinden? Verstandelijk gehandicapte hebben in het ergste geval een IQ van 20, maar ze kunnen ook een IQ van 90 hebben. Ze kunnen je nooit even snel voor school overhoren dus. Ik vind dat een ouder dit soort dingen voor zijn kind moet kunnen doen en daarom vind ik dat verstandelijke gehandicapte geen kinderen mogen krijgen.
Ten eerste zijn kinderen duur en bijna alle mensen die verstandelijk gehandicapt zijn blijven arm. De meeste verstandelijk gehandicapte hebben een uitkering en die is bijna altijd laag. Als verstandelijk gehandicapte mensen betaald werk hebben blijft daar bijna niks extra’s van over, want dan worden de toeslagen lager. Het is dus moeilijk om op jezelf te wonen als je verstandelijk gehandicapt bent , want dan ben je bijna altijd arm. Als je dan op jezelf woont als verstandelijk gehandicapte moet de familie vaak blijven helpen om rond te komen. Door dit geld te kort kan een kind met twee verstandelijk gehandicapte ouders minder moeilijk studeren of op een sportvereniging , want daar is niet genoeg geld voor.
Ten tweede voelen verstandelijk gehandicapte zich vaak zelf nog een kind. Meestal krijgt iemand kinderen met het idee dat je er plezier aan beleefd je kinderen op te voeden en te zorgen voor hem of haar. Bij mensen met een verstandelijke handicap zijn de rollen vaak omgekeerd. Het kind leert al snel voor zichzelf zorgen en dit zal ook moeten omdat de zorg van de ouders tekort schiet. Daarnaast krijgt hij of zij waarschijnlijk veel taken in het huishouden en veel verantwoordelijkheden en verzorgt hij of zij eigenlijk de ouders. Op deze manier krijgen de kinderen niet een kans op een zorgeloze jeugd. In 9 van de 10 gevallen, dat is dus 90%, hebben deze kinderen het gevoel dat ze niet echt kind zijn geweest.
Ten derde kunnen verstandelijk gehandicapte de druk van kinderen niet aan. Veel mensen willen kinderen maar de vraag is of dit wel voor iedereen van toepassing is. Verstandelijk gehandicapte onderschatten vaak hoeveel zij voor de kinderen moeten doen. Dus ze kunnen grofweg het ouderschap niet aan. Vaak worden kinderen met gehandicapte ouders uit huis geplaatst , omdat ouders het kind niet kunnen geven wat het hoort te krijgen. Voor ouders is dit natuurlijk erg confronterend , waardoor ze misschien zichzelf verwaarlozen of het leven niet meer zien zitten. Dit komt best wel vaak voor namelijk 55% van de ouders waarvan kinderen uit huis geplaatst wordt. Dit komt vooral doordat het kind het belangrijkste aandachtspunt in hun leven was.
Mijn conclusie is dat verstandelijk gehandicapten geen kinderen mogen krijgen, omdat kinderen te duur zijn in vergelijking met de inkomsten van de ouders. Ook voelen verstandelijk gehandicapte zich vaak zelf nog een kind dus dan krijg je een soort van omgekeerde wereld verhaal. En omdat verstandelijk gehandicapte de druk van kinderen niet aan kunnen. Hieruit concludeer ik dat het niet verstandig is om als verstandelijk gehandicapte kinderen te krijgen.
