Het begint met het o zo bekende geluid van je wekker. Het geluid waar je spontane buikpijn van krijgt en je trommelvliezen van beginnen te trillen. Het geluid dat er voor zorgt dat je meteen in een ik-haat-alles-om-me-heen mood bent. Het geluid dat je er aan herinnert dat het weer tijd is om zo’n 7 uur in een lelijk gebouw moet zitten omringd door andere chagrijnige half slapende mensen. En alsof dit nog niet erg genoeg is, is dit nog maar het begin.
Half slapend klim je uit je bed. Oh, wat zou een uurtje uitval nu toch geweldig zijn. Dan had je nog drie kwartier langer in je bed kunnen blijven liggen. Drie kwartier langer in je warme comfortabele bed, maar dat is te mooi om waar te zijn. Toch check je even of er een les uitvalt. Maar nee, helemaal niks, zoals verwacht.
Met veel moeite pak je je veel te zware boeken in en ga je naar beneden. Je poetst je tanden en propt snel wat eten in je mond. Opeens begint het te regenen, geweldig! Alsof het gewoon niet beter kon! Regenpak of natte kleren? Voor lul staan of niet? Toch hijs je jezelf in je regenpak en klim je op je fiets.
Het begint hard te waaien, de regen komt keihard tegen je gezicht. Bijna glij je uit bij een iets te scherpe bocht. En dit allemaal voor dat eerste uurtje presentaties kijken en niks doen bij Verbeek. Stomme presentaties’ Stomme Verbeek’ Stomme roostermaker die ons geen eerste uur vrij gunt’ Stomme leerplicht’ Oh geweldig, nu begint het ook harder te regenen ook.
Over tien minuten gaat de bel, en je bent nog niet eens in de buurt van school. Opeens zie je dat de weg die je normaal altijd neemt afgesloten is. Nu moet je helemaal omfietsen, alsof je niet al haast had!!! Door de harde regen heen begin je eindelijk het zo niet overused blauw te zien van ons ‘prachtige’ schoolgebouw. Net wanneer je je fiets in de fietsenstalling hebt gegooid is de regen gestopt, alsof het expres was om jou te irriteren.
Het begint je op te vallen dat er niemand op het plein is. Shit. Daar ging de tweede bel, geweldig. Half gapend en helemaal nat loop je naar je kluisje en douw je je oerlelijke regenpak er in. Je krijgt een ‘aardige’ blik van Adrie wanneer hij ziet dat je de vloer helemaal nat maakt. Nou sorry hoor dat ik door de regen moest fietsen! Je gaat in de rij staan van de leerlingenbalie om zo een prachtig te laat briefje te halen.
Vanuit je ooghoek zie je op het roosterbord iets heel opvallends’ JE EERSTE LES VALT UIT! Je zou nu wel iemand kunnen vermoorden, zo kwaad ben je. Je had gewoon drie kwartier langer in je bed kunnen blijven liggen. Je slaaptekort een beetje inhalen. Niet door de regen hoeven fietsen. Al die moeite VOOR NIKS. Maar waarom je nu pas ziet dat je les uitvalt? Waarom je thuis heel duidelijk zag dat je het eerste uur gewoon op school moet komen? Omdat de roosterwijzigingen vaak VEEL TE LAAT erop worden gezet! Boos loop je naar de aula. Onderweg zie je de roostermaker, onze held. Met veel moeite hou je je in om niet al je woede op hem af te reageren. Wat een geweldige ochtend is dit.