Niet alle religies denken hetzelfde over euthanasie, we hebben ze allemaal onderzocht en op een rijtje gezet.
Het christendom:
De zeer gelovige christenen vinden dat het de bedoeling is van god. God heeft de mens ge cre??ert, en het is dus de bedoeling van god dat iemand moet lijden. Dus je mag hier niet bij ingrijpen. Streng katholieken vinden dat mensen niet moeten weglopen voor hun lijdensweg want Jezus deed het ook niet.
Het Jodendom:
God heeft je het leven gegeven en dus moet je het op deze manier leven zoals hij je het gegeven heeft. Je mag geen invloed hebben op het proces waarin je dood gaat. Echter mag (maximaal) pijn bestrijden niet omdat dit niet als euthanasie ervaren wordt.
De Islam:
Binnen de Islam is euthanasie ten strengste verboden! Dit komt echter omdat ze geloven dat het de wil van god is als ze dood gaan of blijven leven. Lijden zou een test zijn om te kunnen zien hoe sterk hun vertrouwen in god zou zijn.
Het Hindoe??sme:
Omdat er vele stromingen zijn binnen het hindoe??sme, is het moeilijk om een eenduidig standpunt over euthanasie te vinden. Zeer gelovige Hindoes vinden dat je zelf niet het tijdstip van je dood mag bepalen; dit zal dus ook zeer ernstige gevolgen hebben op je karma.
Het Humanisme:
Bij het Humanisme is zelfbeschikking het belangrijkst. Echter is ondragelijk leiden niet genoeg om gebruik te maken van euthanasie, er moet sprake zijn van een uitzichtloos leven. Euthanasie wordt niet uitgesloten, maar het moet duidelijk zijn dat het de enige oplossing is.
– Voorbereidingen van euthanasie
De pati??nt moet zelf beslissen om het leven voortijdig te verlaten. Dit kan alleen als hij of zij uitzichtloos en ondraaglijk lijdt. Ook zal deze persoon een schriftelijke wilsverklaring moeten hebben. Familie en naasten zulle ge??nformeerd moeten worden en zich bij de keuze van de persoon neer moeten leggen. Er zal een tijd van afscheid zijn. Een testament zal opgesteld moeten worden zodat er geen misverstanden kunnen verstaan over de eigendommen van de overleden persoon.
– Euthanasie in andere landen
In Nederland is op 1 april 2002 de euthanasie wet ingevoerd. Een tijdje later had ook Belgi?? de wet. In Duitsland is euthanasie verboden in de wet. Er zijn wel discussie gaande om het toch in te voeren. In de tweede wereldoorlog werd de naam ‘euthanasie’ gebruikt voor het moordprogramma van de naties. Vandaar dat Duitsland nog aan het discussi??ren is over het inbrengen van de wet. In bijvoorbeeld de Verenigde Staten is maar 1 staat die euthanasie heeft goedgekeurd.
– Door wie?
Een pati??nt kan alleen door een arts die gespecialiseerd is de ziekte van de persoon geholpen worden met euthanasie. De arts moet er van overtuigd zijn dat de persoon uitzichtloos en ondraaglijk lijdt. Als de arts buiten deze situatie iemand helpt met zelfdoding dan zal hij of zij daarop bestraft worden. Dit zal waarschijnlijk een gevangenisstraf zijn.
– Euthanasiewet
De euthanasiewet die we nu hebben is tot stand gekomen met een paar rechtszaken, hier staan ze in het kort beschreven
1973 ‘ De zaak Postma
Dit is de belangrijkste, en eerste rechtszaak van euthanasie. Op 19 oktober 1971 heeft een Friese arts na veel klagen van haar moeder haar een dodelijke portie morfine toegediend. Volgens de rechter was dit onjuist handelen en zou ze een week in de gevangenis moeten mits ze nog eens de fout in kon gaan.
Hierna zijn er een paar wetten voor euthanasie opgesteld, euthanasie mag alleen plaatsvinden als het aan deze eisen:
o De pati??nt is door ziekte of ongeval ongeneeslijk ziek;
o Het lichamelijk of geestelijk lijden is voor de pati??nt ondraaglijk;
o De pati??nt heeft te kennen gegeven het leven te willen be??indigen;
o De ingreep is door een arts verricht.
1981 ‘ De zaak Wertheim
Deze zaak gaat over een vrouw die geholpen is door een andere vrouw (geen arts) met zelfdoding. Op haar verzoek zorgde ze voor dodelijk medicijn waardoor ze overleed. De overledene leefde in veel ellende. Ook leefde ge??soleerd en dacht dat ze kanker had.
Hierdoor is er nog een wet aangepast:
o De beslissing om hulp te verlenen mag niet door ‘?n persoon worden genomen en bij de beslissing dient altijd een arts betrokken te zijn, die het te gebruiken middel zal voorschrijven.