Essay: Solliciteren

‘Desinteresse en nalatigheid’ vallen, ook voor recruiters, niet onder de sollicitatie-etiquette.

Waarschijnlijk, heb je er uren, misschien zelfs wel dagen, aan tijd in ge??nvesteerd.

Natuurlijk wordt er van je verwacht dat je je vooraf goed voorbereid, dus je leest je goed in en je verdiept je in de gestelde eisen. Vervolgens doe je, uiteraard, je uiterste best om een gevatte openingszin en goede motivaties te bedenken. Je schrijft de ene na de andere prachtige volzin. Alles doe je eraan, om je brief maar zo aantrekkelijk mogelijk te maken.

Dat blijft een lastige klus, want ‘?n fout woord kan je kansen al saboteren. Niet dat jou dat tegen houdt, nee hoor. Jij gaat ervoor, je hebt je agenda al klaarliggen. Want die baan, is straks van jou!

Stiekem, weet je wel dat de kans zeer groot is dat je eigenlijk gewoon zeer kostbare tijd besteed hebt aan een formaliteit, dat je al die moeite hebt gespendeerd aan een brief waar nooit een reactie op zal komen.

Toch houd je, in de stille hoop dat je, h’?l misschien, toch een reactie terug krijgt, de moed erin.

Het hoeft eigenlijk niet veel te zijn, het liefst wil je natuurlijk een uitnodiging maar mochten ze je toch niet geschikt achten, kunnen ze je toch, op z’n minst, wel een kort berichtje terug sturen?

Een paar zinnetjes met wat constructieve feedback is toch, na al die moeite, niet te veel gevraagd?

Onlangs stond het in het NRC, ‘Ruim 40 procent krijgt geen reactie op sollicitatie’.

Goed, de sollicitanten staan momenteel niet sterk, het is een ‘werkgeversmarkt’ en door het ruime aanbod hebben de bedrijven het momenteel voor het uitkiezen. Zo te zien, blijkt die keuze, bij velen te resulteren in desinteresse en nalatigheid, het lijkt wel of men vergeet dat er nog steeds met mensen gewerkt wordt.

Niet reageren vind ik ronduit onfatsoenlijk, vooral als je kunt zien dat er aandacht aan de brief besteed is.

Bovendien, al neem je deze specifieke kandidaat niet aan, dan is het toch wel zo professioneel om diegene te vermelden waarom niet? Misschien kan de sollicitant er zelfs nog zijn voordeel mee doen bij een volgende sollicitatie.

Het argument ‘daar hebben we geen tijd voor’ is onzin, zoiets geeft hooguit aan dat men het proces niet op orde heeft, want een berichtje met wat korte uitleg is zo gebeurd.

Als bedrijf wil je toch niet dat sollicitanten negatief over je gaan denken? Stel je voor, dat al deze sollicitanten je producten of diensten voortaan links te laten liggen. Alleen, omdat jij geen paar minuutjes tijd had, om een reactie te geven?

Schijnheiligheid:

Er worden hoge eisen gesteld aan een sollicitatiebrief, van de sollicitant wordt verwacht dat de motivatie en cv perfect zijn. De brief moet netjes, origineel, positief, overtuigend en vooral foutloos zijn, is dat niet het geval, dan verdwijnt de sollicitatie zo de prullenmand in.
Dat veel vacatureteksten vol staan met fouten (zoals ‘georganiseert’ en ‘akkuraat’), of bestaat uit onbegrijpelijke zinnen en verhaspelingen (‘je bent een spil in het web’), is blijkbaar niet erg.

Als sollicitant, word je gelijk veroordeelt op dooddoeners en vaagheden, terwijl vacatureomschrijvingen er vol mee staan. Natuurlijk begrijp ik dat, een duidelijke vacatureomschrijving op stellen, net als een sollicitatiebrief, zeer lastig is. Tja, als je geen verstand hebt van de functie, zal originaliteit wel te veel gevraagd zijn.

Als je naar een gemiddelde vacature kijkt, bestaat die uit een verhaaltje over het bedrijf, een opsomming van de taken en wat vaardigheden. Dit laatste, zijn over het algemeen, van die standaard clich??s waar je absoluut, niets mee kunt.
Wat moet je nou met kreten als ‘je hebt een hands-on, geen 9 tot 5 mentaliteit’, ‘Je bent flexibel ingesteld’ en ‘je bent zelfstandig maar ook een teamplayer’? Dat zijn pas echte dooddoeners.

Dat soort ‘vaardigheden’ zijn net zo vervelend om te lezen als ‘naar aanleiding van’ of ‘ik ben toe aan een nieuwe uitdaging’, je kunt er namelijk niets mee’

Leave a Comment

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.