De definitie voor marketing blijkt naderhand van veel studies moeilijk te defini??ren. Eens had een onderzoeker Koster in 1991 maar liefst 84 minuten lang verschillende definities van marketing geformuleerd en besproken aan de hand van zijn promotieonderzoek. Dit geeft ook aan dat het dus een zeer gecompliceerd fenomeen is, maar het is op te delen aan de hand van het doel van de marketing. De meest gangbare definitie is: marketing omvat die activiteiten die erop gericht zijn ruiltransacties te bevorderen, te vergemakkelijken en te bespoedigen. Daarbij zijn enkele mogelijke activiteit bijvoorbeeld het hanteren van marktinstrumenten, vertegenwoordigers die klanten bezoeken en het uitvoeren van marktonderzoek. Wil er sprake zijn van marketingruil, dan moeten de volgende elementen aan bod komen: vrijwilligheid, overeenkomst(afspraken), twee of meerdere partijen(alternatieven is geen ruil) en wederkerigheid(rechten en plichten). Er zit dus criteria vast aan marketing, waar men zich strikt aan moet houden.
Ook ‘ marketing als maatschappelijk proces’ komt bij fair trade voor, want transacties, uitwisseling van informatie, distributie en dergelijke kunnen deze ruilprocessen effici??nter doen verlopen.
Om het op de markt goed te kunnen doen en te kunnen concurreren gebruiken veel bedrijven, ondernemingen, organisaties etc. marktinstrumenten. Deze marktinstrumenten worden ook de marketingmix genoemd en ze worden dus gebruikt om de markt te bewerken. Deze marktinstrumenten zijn in vier groepen in te delen: product, prijs, distributie en communicatie.
Product: de variatie tussen complexe en relatief eenvoudige producten, deze variatie is belangrijk voor de wens van het individu, do consument. Specificaties en aanpassingen aan die individuele wensen zijn dus meer regel dan uitzondering.
Prijs: de prijs zal pas kunnen worden bestudeerd als er naar de andere instrumenten gekeken wordt, omdat er altijd een samenhang is met prijs en instrument. Bij fair trade is de nauwe samenwerking met leveranciers noodzakelijk om zoveel mogelijk tussenhandel te kunnen vermijden. Oftewel geld besparen wat vervolgens de prijs van het product beinvloed. Dit marketinginstrument kost op zich zelf niets, maar het is het middel om de productie en marketingactiviteiten te verschaffen.
Distributie: het brengen de goederen naar de consument. Bij fair trade is korte distributiekanalen van hoog belang om de kosten zo gering mogelijk te houden. Dit brengt een korte en vertrouwbare levertijd met zich mee en dus ook vertrouwen bij inkopers.
Communicatie: als verkoper moet je een zeer goeie communicatie met je consument/koper hebben. Er moet een duidelijke, geloofwaardige en competitieve boodschap worden overbracht over de producten en de onderneming(http://www.lemento.com/nl/marketing_communicatie/marketing_communicatie.asp ) Deze boodschap wordt vaak gedaan via reclame, omdat dit de consument snel kan bereiken in zijn eigen woonkamer via bijvoorbeeld televisie.
Door al deze marktinstrumenten goed te gebruiken kan een organisatie, onderneming etcetera, hun positie verbeteren op de markt.
Een fair trade organisatie moet zich natuurlijk goed staande kunnen houden op de Nederlandse en het liefst ook de internationale markt. Om dit te kunnen realiseren, komt daar wel een stukje promotie bij kijken, voor enige bekendheid onder de mensen. Daar kunnen fair trade organisatie iets aan doen, namelijk door keurmerken op de producten te plaatsen, advertenties, sociaal media, reclame(tv, radio) etc. We zijn er bij het interviewen van Tom Nooijen erachter gekomen dat voornamelijk fair trade organisaties die zichzelf promoten het aanzienlijk beter doen op de markt dan de organisaties die dit niet doen.
Bekendheid is zeer belangrijk voor fair trade organisaties, willen zij staande blijven. Dit omdat mensen die boodschappen doen, vaak naast de fair trade producten een goedkoper product in dat zelfde schap zullen vinden. Zij moeten dus ten eerste weten waarom dit bedrag zo verschilt en dus bekend zijn met ten eerste fair trade en ten tweede het keurmerk kennen. Daarbij zal een fair trade keurmerk dat iemand op een reclamespotje heeft gezien eerder worden gekocht dan een keurmerk waar zij niets van weten.
Niet alleen bekendheid zal het product succes kunnen geven, ook het vertrouwen van de consument in het product of keurmerk. Dit vertrouwen kan worden gewonnen door ten eerste dus de bekendheid van het product. Vertrouwen krijgt de consument door het zien van bijvoorbeeld reclames, bij het steeds opnieuw zien van deze reclames ontstaat er vertrouwen en herkenning bij de consument
Certificatie
Een cruciaal moment in de geschiedenis van fair trade was in 1985, toen er officieel een beginsel was van certificering. Deze basis werd gelegd door de priester-arbeider Francisco van der Hoff en Nico Rozen een econoom die werkt voor de internationale hulporganisatie Solidaridad. Zij bedachten het concept certificering om voor de consument een product te rechtvaardigen dat daadwerkelijk een sociaaleconomische waarde heeft. Zij garandeerden een minimumprijs die de productiekosten zal dekken, ontwikkelingspremies, voorfinanciering op aanvraag en een milieubewuste bedrijfsvoering.
Tegenwoordig zijn er ongeveer negentien nationale initiatieven van certificering onder toezicht van de Fairtrade Labelling Organisastion, opgericht in 1997.
Er zijn verschillende organisaties die tegenwoordig certificeren. Het label dat op het product zal worden afgebeeld, geeft de consument een bevestiging van de eisen die worden gesteld aan het product. Dus is de consument er zeker van dat de sociaaleconomische waarde gerechtvaardigd is.
Een schets om certificatie uit te leggen is om het als volgt de interpreteren: een schriftelijk bewijs/document, waarin staat wat de kwaliteit van een product of dienst is en aan welke normen het voldoet.
http://www.fairtrade.net/certifying-fairtrade.html
http://www.fairtrade.net/using-the-fairtrade-mark.html
Het proces dat voorafgaat aan het mogen gebruiken van een keurmerk is een belangrijk proces, waarbij de organisatie/stichting er zeker van moet zijn dat het bedrijf voldoet al alle regels en eisen. Dit wordt vervolgens ook gecontroleerd door inspecteurs, want het is essentieel dat het bedrijf zich strikt aan de regels houdt, anders heeft het bedrijf geen recht op het keurmerk. Het uitgangspunt bij deze certificering is vanuit het keurmerk Max Havelaar, want er zijn veel verschillende manieren die organisatie hanteren richting een certificaat. Bij Stichting Max Havelaar gaat dit proces als volgt: eerst wordt er gevraagd of het om een Nederlands of buitenlands bedrijf gaat, want Max Havelaar certificeert alleen aan Nederlandse bedrijven. Dan willen zij vervolgens weten in wat voor een keten het bedrijf zich bevindt en daarbij zijn de opties: importeur, verwerken, merkhouder en distributeur. Dat omdat iedere schakel een ander doel voor ogen heeft zoals een licentiehouder een contract nodig heeft bij Max Havelaar of FLO-cert of beiden.
Indien de schakel importeur wordt gekozen is de vraag of de importeur producten rechtstreeks uit ontwikkelingslanden haalt en/of hij ze ook onder eigen merknaam de markt op wil brengen. Als de importeur rechtstreeks uit ontwikkelingslanden importeert heeft hij alleen een certificatie contract nodig bij FLO-cert. Als er deze importeur vervolgens besluit het te willen merken met eigen merknaam, dan moet hij ook een contract hebben bij Max Havelaar, dus beide contracten zijn van belang.
Behoort u tot de schakel verwerker heeft de hij een contract nodig bij alleen Max Havelaar, aangezien dat meestal met een eigen merknaam de markt opgaat. En dan komt natuurlijk de vraag om welke producten het gaat waar de verwerken een licentiehouderschap van wil aanvragen. Er kan alleen maar gekozen worden uit een aantal producten, want de Fairtrade voorwaarden worden opgesteld door de internationale organisatie FLO-eV en zij dat gaat op dit moment om dan de gegeven producten(deze zijn te selecteren) Max Havelaar kan dus niet zelf kiezen welke selectie aan producten dit wordt, want dat ligt in de handen van Fairtrade. Dan wordt de verwerker ingelicht met de belangrijkste standaarden voor boerenorganisaties en die zijn:
1. Het garanderen van een minimum prijs voor de boeren, ook al is de wereldmarktprijslager(zie figuur 1)
(Figuur 1)
2. Lange termijn handelsrelaties moeten worden aangegaan en onderhouden om zo voor zekerheid te zorgen bij de boeren en afnemers.
Nadat de verwerker hiermee instemt kan hij doorlezen naar de volgende belangrijkste handelstandaarden die zijn namelijk:
1. transparantie van het inkoopbeleid en productie proces, om Fairtrade producten gescheiden te houden van conventionele producten
2. De samenstelling van producten. Wanneer er sprake is van ‘? n ingredi??nt, dan moet dit product ook 100% Fairtrade gecertificeerd zijn.
Voor samengestelde food producten zijn de volgende regels van toepassing:
3. Is er sprake van een samengesteld producten, dan moet deze zoveel uit mogelijk gecertificeerde ingredi??nten bestaan. Als een product een Fairtrade product zou kunnen zijn, dan moet deze ook Fairtrade zijn
4. Ten minste 20% van de ingredi??nten moet in ieder geval afkomstig zijn van Fairtrade gecertificeerde boerenorganisaties, om zo dus de lange termijn handelsrelaties te kunnen behouden
Om er zeker van te zijn dat deze bovenstaande regels kunnen worden nageleefd, zijn er verschillende controles uitgevoerd door stichting Max Havelaar. Het is namelijk van zeer hoog belang dat deze regels goed gehandhaafd worden en niet verwaarloosd. Deze controles gaan als volgt:
Er wordt gekeken naar de online product database om te zien hoe het product is opgesteld, waar het vandaan komt en of de verpakking aan richtlijnen van Stichting Max Havelaar voldoen. Vervolgens moet de licentiehouder elk kwartaal een kwartaalrapportage opsturen met een overzicht van de aankopen, de verwerking en de verkoop van de producten, met een Max Havelaar keurmerk. Dit is van belang voor de controle doeleinden en de berekening van de licentierechten. Licentierechten zijn per kwartaal vergoedingen voor het gebruik van het merk en zijn gebaseerd op het volume of de omzet van de verkochte producten. Om voor transparantie in de stichting te zorgen, publiceert Stichting Max Havelaar jaarlijks een jaarverslag, waarin de volgende middelen verwerkt staan: promotie van Fairtrade, draagvalk cre??ren voor Fairtrade, certificatie, zoeken naar en realiseren van nieuwe productmogelijkheden en ondersteuning van het internationale Fair trade systeem
Ter plekke worden ook nog enkele controles gehouden door inspecteurs. De inspecteurs komen van een onafhankelijke certificering organisatie genaamd Control Union. Zij zijn voornamelijk gericht op de logistiek, kwaliteit en kwantiteit management en innovatie.( http://www.controlunion.com/en).
Ten slotte heeft u een licentiecontract bij Stichting Max Havelaar en mag u officieel het keurmerk op uw producten hanteren. Dit merk zal bij de consument een teken zijn dat uw producten onder Fairtrade voorwaarden zijn verhandeld. De productverpakkingen waar u zich gedurende het gebruik van het keurmerk zich altijd aan moet houden zijn:
– het keurmerk niet wijzigen
– het keurmerk afbeelden aan de voorzijde van de productverpakking
– duidelijk onderscheidbaar van uw eigen merknaam
– op de achterzijde staat een Fairtrade statement waarin de Fairtrade ingredi??nten, het Fairtrade percentage en onze website vermeld worden
In het geval u tot de schakel merkhouder hoort, ondergaat u hetzelfde proces als de ‘ verwerker’.
Tot slot de schakel, distributeur, wat een zeer snelle procedure is namelijk: ‘ Verkoopt u Fairtrade producten die niet door u zijn geproduceerd? Dan heeft geen licentiehouder contract nodig’. Zo ja, dan volgt ook deze schakel hetzelfde proces als de verwerker en merkhouder.
http://business.maxhavelaar.nl/56/aanmelden
Social media, websites, apps, documentaires
Sociaal media is een concept waarbij vrijwel iedereen zonder of met minimale tussenkomst van een professionele redactie, informatie online kunnen plaatsen. De meest bekende sociaal media tegenwoordig zijn: Facebook, Linkedln, YouTube, Twitter , Tumblr en Wikipedia. Het is een gemakkelijke manier om via internet je informatie te verspreiden, dus ook een middel voor marketing. Gezien dit in de vorm van tekst en beeldend materiaal kan, kan dit in combinatie snel en gemakkelijk een bekendheid cre??ren, bij sociaal media gebruikers. Daarbij is sociaal media zit vaak niet verbonden aan prijzen en dat is voor fair trade organisaties zeer gunstig, aangezien er zo min mogelijk op moet gaan aan promotie. Zo kan een organisatie meer geld overhouden om aan de producenten te geven.
Uit het interview van Tom Nooijen(zie bijlage) bleek dat vele fair trade organisatie kunnen profiteren van sites. Het geeft de consument namelijk direct veel informatie over de organisatie en de site kan elke minuut worden aangepast aan veranderingen. Op die manier zal de consument snel kunnen worden ge??nformeerd en natuurlijk het voordeel dat het gratis of met zeer geringe kosten kan worden gemaakt. Via een site kost adverteren meestal wel het enige, maar nooit veel en adverteren zal ervoor zorgen dat het concept bekend wordt bij de consument en zij het zullen herkennen in winkels. Adverteren kan ook via kranten, radio, huis aan huis bladen en ook al zijn het maar kleine ingrepen, het zou een wereld van verschil kunnen maken.
Fair trade connection is voorbeeld van een organisatie die fair trade proberen bekend te maken door de verhalen van de boeren. Zij zijn namelijk ooit begonnen met reizen van land naar land en van producent naar producent om zo met eigen ogen te kunnen zien hoe zij leven en hoe zij geholpen worden door fair trade. Zij zijn door deze reis en alle verhalen die zij te horen gekregen, zo gefascineerd geraakt door het concept fair trade dat zij dit wilden delen met de buitenwereld. Zij zijn dit gaan doen via video’s, blogs en sociaal media. Zij maken kleien documentaires om de buitenwereld te laten zien wat voor een effect fair trade op de boeren/producenten heeft. Zij laten de producent spreken, zodat hij de wereld kan vertellen hoe fair trade hem/haar helpt. De quote van deze organisatie is dan ook: ‘We can make your product speak’. Zij gebruiken hier voornamelijk Facebook, Twitter, YouTube en veel van de nieuwste technologische gadgets.
Ook zijn apps tegenwoordig erg populair op mobile telefoons, iPads of tablets. Het zijn kleine programma’s die kunnen worden ge??nstalleerd op telefoons. Het is een vrij makkelijke en innoverende manier om informatie te verspreiden en verkrijgen. Een voorbeeld van een ‘fair trade- app’ is ‘The Fair Trade Finder’. Het is een app die de consument een kans bied om gecertificeerde fair trade producten te ontdekken en te delen.